နွေးထွေးမှုတို့လွှမ်းခြုံကာ( Completed) ေနြးေထြးမႈတို႔ လႊမ္းၿခံဳကာ(Completed)

Part 16

"အစ်ကိုလေး....၊ အစ်ကိုလေး ဘာဖြစ်တာလဲ"

ထွန်းလင်းသီဟရဲ့ အော်သံကြောင့် ခြံတံခါးပိတ်နေသော ကိုဒေါနပါ အလောတကြီးနှင့် အိမ်ထဲသို့ ပြေးလာသည်။ ကိုဒေါနရဲ့ အသံကြားမှ ကြက်သေ,သေနေသော စွမ်းရည်ထက်သည် သတိပြန်ဝင်၏။

"လင်းသန့်ကို မင်းပွေ့လိုက် ထွန်းလင်း၊ ငါတို့ဆေးရုံ မြန်မြန်သွားမှ ဖြစ်မယ်၊ ကိုဒေါန ခြံတံခါး အမြန်သွားဖွင့်ပေးပါ"

ကိုဒေါနက ခြံတံခါးဆီသို့ လျင်မြန်စွာ ပြေးထွက်သွား၏။ သူလည်း အာကာလင်းသန့်နှင့် ထွန်းလင်းသီဟ ကားပေါ်ရောက်သည်နှင့် ကားအရှေ့ခန်းသို့ မြန်မြန်တက်သည်။ တစ်ဆက်တည်းမှာပဲ ကိုဒေါန ဖွင့်ပေးထားသော ခြံတံခါးကို ကျော်ဖြတ်ပြီး ကားကို တရကြမ်း အရှိန်တင်ကာ ပုဂ္ဂလိကဆေးရုံတစ်ခုဆီသို့ မောင်းနှင်သည်။

ဆေးရုံထဲသို့ သူတို့ဝင်သွားသည်နှင့် အပြေးအလွှားရောက်လာကြသော ဆရာဝန်၊ သူနာပြုများနှင့်အတူ လူနာတင်လှည်းတစ်ခုလည်း ပါလာသည်။ ထွန်းလင်းသီဟ ပွေ့ထားသော အာကာလင်းသန့်ကို ထိုလှည်းပေါ်သို့ တင်ပြီးသည့်နောက် အရေးပေါ်ခန်းဆီသို့ အာကာလင်းသန့်ကို ခေါ်သွားကြသည်။ ယခုအချိန်တွင် ထွန်းလင်းသီဟနှင့် စွမ်းရည်ထက်သည် သူငယ်ချင်းဖြစ်သူအတွက် စိုးရိမ်စိတ်မှာ အလွန် မြင့်မားလျက်ရှိသည်။ သူတို့မျက်စိထဲတွင်လည်း ပတ်ဝန်းကျင်ကိုမမြင်တော့။ အာကာလင်းသန့်ကို ခေါ်သွားသည့်နောက်ကိုသာ လျင်မြန်စွာ လိုက်ဖြစ်ကြသည်။

"ရှင်တို့ မြန်မြန်လိုက်လာလို့ တော်သေးတယ်၊ လူနာက အခုချက်ချင်း ခွဲစိတ်မှ ဖြစ်မယ့် အခြေအနေရောက်နေလို့ လူနာရှင်ရဲ့ သဘောတူကြောင်း လက်မှတ်လိုပါတယ်"

မကြာခင်အချိန်မှာပဲ အာကာလင်းသန့်ကို ခွဲစိတ်ခန်းထဲ ခေါ်ဆောင်သွားကြသည်။ ထွန်းလင်းသီဟက ခွဲစိတ်ခန်းရှေ့ကခုံတွင် စိုးရိမ်စိတ်မကင်းစွာ ရှိနေသည်။ စွမ်းရည်ထက်မှာတော့ ငြိမ်ငြိမ်မထိုင်နိုင်ဘဲ ဟိုဘက်ဒီဘက်လျှောက်ရင်း ပိုင်မြင့်မြတ်ကျော်ရဲ့ ဖုန်းကိုသာ တွင်တွင်ခေါ်မိသည်။ အမှန်ဆို အာကာလင်းသန့်ရဲ့ မိဘတွေကို  အရင်အကြောင်းကြားသင့်တာမှန်ပေမယ့် ဖုန်းနံပါတ်မသိ၍ ပိုင်မြင့်မြတ်ကျော်ကိုသာ ခေါ်မိနေခြင်း။