"ဒါဆို... ကလပ္အေနာက္ကသီးသန႔္ခန္းထဲသြားရေအာင္...ဟို တစ္မ်ိဳးမထင္နဲ႕ေနာ္၊ လူႀကီးရဲ႕အကၤ်ီေပသြားေတာ့ ခြၽတ္ၿပီးေလွ်ာ္လို႔ရေအာင္ပါ...၊ ျပန္ေလ်ာ္ေပးတဲ့အေနနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္ အကၤ်ီအသစ္တစ္ထည္လည္းမွာေပးမယ္ေလ..."

ျငဴတူတူအသံေလးနဲ႕ေျပာလိုက္ေလေတာ့ ထိုလူကတစ္ခ်က္ရယ္ရင္း ကိုယ့္ခါးကိုသိုင္းဖက္လာသည္...။

"မင္းေလးသေဘာပါပဲ၊ အခု ကိုယ္ေခါင္းအရမ္းမူးေနလို႔ မင္းေလးကိုတြဲထားမယ္ေနာ္..."

ဒီလိုနဲ႕ပဲ ထိုလူ႕ကိုတြဲရင္း အေနာက္ဘက္သီးသန႔္ခန္းေတြထဲ ေရာက္သြားေလေတာ့ ဆိုဖာေပၚခ်ေပးလိုက္ၿပီး

"သံပုရာရည္ေသာက္မလားဟင္...? ေခါင္းမူးေပ်ာက္တာေပါ့..."

"အင္း..."

ဝိတ္တာေခၚကာ သံပုရာရည္မွာလိုက္ၿပီးေနာက္ ဆိုဖာေပၚခပ္ေလွ်ာေလွ်ာထိုင္ေနတဲ့ သူ႕အနားကပ္သြားလိုက္ကာ

"အဝတ္ခြၽတ္လိုက္ေလ...၊ ကြၽန္ေတာ္အကၤ်ီအသစ္တစ္ထည္မွာထားတယ္..."

"မင္းေလးခြၽတ္ေပးမလား...?"

"ဟုတ္ပါၿပီ..."

ရွပ္အကၤ်ီအျဖဴကို ၾကယ္သီးေတြျဖဳတ္ေပးလိုက္ၿပီး ခြၽတ္ေပးေနတုန္းမွာပင္ ကိုယ့္ေပါင္ေပၚေရာက္လာတဲ့ ထိုလူ႕လက္ေတြ...။
အၿငိမ္မေနဘဲ ပြတ္သပ္ေနတဲ့လက္ေတြကို ခ်ိဳးပစ္ခ်င္စိတ္ေတြကတဖြားဖြား...။
Company ကိစၥေၾကာင့္သာမဟုတ္ရင္ ဒီလူ႕ကိုအပိုင္းပိုင္းခုတ္ထစ္ၿပီးေလာက္ၿပီ...။
တျဖည္းျဖည္းနယ္ကြၽံလာၿပီျဖစ္တဲ့ ထိုလူ႕လက္ေတြကို အသာတြန္းကာဟန႔္တားလိုက္ၿပီး

"ခဏေနပါဦး...၊ ေခါင္းအမူးေျပေအာင္ သံပုရာရည္ေသာက္လိုက္ဦးေလ..."

အခ်ိန္ကိုက္ပင္ အခန္းထဲဝင္လာတဲ့ဝိတ္တာေလးဆီက သံပုရာရည္ခြက္ကို ယူေပးလိုက္သည္။
တကယ္ေတာ့ ထိုဝိတ္တာနဲ႕အရင္ကတည္းက အခ်ိန္းအခ်က္လုပ္ၿပီးသား။
သံပုရာရည္ထဲမွာလည္း အိပ္ေဆးထည့္ထားၿပီးသား...။
ဒါကိုမသိဘဲ သံပုရာရည္ကိုေမာ့ေသာက္ေနတဲ့ထိုလူ။

ကုန္သြားၿပီျဖစ္ေသာ သံပုရာရည္ခြက္ကို စားပြဲေပၚခ်ၿပီး ကိုယ့္အနားကိုကပ္လာျပန္သည္...။

Tragically Beautiful [Completed]Where stories live. Discover now