Güzeller güzeli Zeynep...
İki adam ve bir kadın.
Afran'ın mutlu olmak istediği tek masal prensesi Zeynep'ti.
Zeynep'in masalında aşık olduğu prens Afran'dı! Lakin masalın iyi adamı Kadir'di... O babası ve sevdikleri tarafından bir kuleye değil Ma...
Kapak tasarımı için değerli kardeşim ezmervan 'a teşekkür ederim.
Bu yazar arkadaşınızın ailesi 20k olmak üzere, sen de şurayı 👉🏻 Jutenya_ tıklayarak wattpad hesabımı takip edebilir ve kocaman ailemize katılabilirsiniz.
Bir kitap başka bir hayata açılmış penceredir.
Lütfen başladığınız tarihi buraya yazalım.
İnstagram hesabım jutenya82
Twitter jutenya82
Kitap final oluncaya kadar ara verilmeden yazılmaya devam edilecek. Zeynep benim final yapacağım ilk kitap şimdiden heyecan sardı beni. ************************************
Söylesene Elfida yarayı açan mı sarmalı yoksa kendisimi...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Kapanmayacak bir yara ise kimin sardığı önemli değil Afran.
Zeynep gözü yaşlı baktı çevresine, o yanlış bir şey yapmamıştı.
Sadece sevmişti!
Ve şimdi sevdiği için. En sevdikleri tarafından yargılanıyordu.
Hayatının bir kaç gün içinde, tepe taklak oluşunu. Bir yabancı gibi izledi. Ona hiçbir söz hakkı tanınmıyordu. Zaten sonra yaptıklarını da eline yüzüne bulaştırtı. Hem o çetrefilli işlere gelemezdi.
Şimdi anlıyordu. Coğrafya kaderdi. Değiştirilemezdi!
Abisi tarafından kolundan sürüklenerek buraya getirildi. Hiç acımadan onu konağın ortasına, yere fırlattılar...
Bugün etrafında ki herkes ona yabancıydı. Babası, annesi abileri sözde en sevdikleri. En çok sevenleri.
Babasının hızlı adımlarla ona doğru gelişini gördü. Onun kahramanı...Bir an gülümsedi...Biliyordu şimdi kıyameti koparacaktı. Babasıydı onun, kıyamazdı ki. Abisini azarlardı, kızıma nasıl kıyarsın diye kızardı. Babasının gür ve güven veren sesini duymayı bekledi.
Babasının saçlarına yapışması ile şaşırdı Zeynep!
Gerçek dünyaya döndü! Bunu ona yapan zaten, en sevdikleriydi. Masal kahramanı babası bugün kötü adam olmuştu.
Dokunma demek istedi Zeynep. Saçlarımı sırf sen seviyorsun diye uzattım. Okşarken bile kıyamazdın. Şimdi neden yoluyorsun diye bas, bas bağırmak istedi.
Kelimeleri tek, tek yuttu Zeynep.
Adı Halit'ti babasının. Adeletinden asla şaşmayan. Şimdi en büyük adeletsizliği kendisineydi.
Halit bey saçlarından tutup kaldırdı Zeynep'i.
Saçlarından tutulup kaldırılan Zeynep. Yüzüne yediği tokatla yeniden savruldu. Savrulduğu yerden kafasını kaldırıp, yüzüne düşen saçları kulağının arkasına verdi. Görsün istedi kıydığı kızını. Bu sefer aynı şekilde ona doğru gelen, Kemal abisini gördü. Burukça gülümsedi Zeynep.
