PROLOGUE

24 2 0
                                    

~~~

BLUEBELL just silently watched the vast ocean in front of her where its beauty could be seen. Even when she was on the bridge she could still hear the strong waves hitting the rocks, the chirping of the birds was pleasant to listen to.

Pero kahit ganun man ay hindi naman mawala-wala sa isip nya kung paano sya magpapakamatay ngayong araw. Every day she always seems to have a problem with how to get lost in the world where she is. But what happens when she commits suicide is always wrong.

Lahat na yata ng ibang klaseng pagkamatay ay nasubukan nya na;

Ang magbigti pero lagi namang nasisira kung siya'y sasabit na. Anim na beses nya ng ginawa yun at anim na beses na ding nasira yun. Tumalon din sya sa tulay na kung saang madaming sasakyan na mabibilis na magpatakbo sa ibaba.

Pero sa pagkalundag nya ay sumalo naman ang truck ng basura. Apat na beses nya ng ginawa yun pero paulit-ulit lang ang nangyayari.

Sinubukan na din nyang kuryentihin ang sarili pero sa lagi namang nasisira ang ginagamit nya. Tatlong bese nya namang ginawa na kahit mang bumili na sya ng bago pero wala parin.

Nagpakalunod na din sya sa dagat at pool na lagi namang merong sumasagip sa kanya na lagi nya ding binubulyawanang kung sino mang nakikiilam sa kanya. Walong beses nya ng ginawa yun na hindi magawa-gawa.

Bluebell just started what she was doing when her parents died in front of her because of the shooting of someone she didn't know who. She was only six years old then, so her grandparents adopted her until she was ten years old.

Pero sa hindi inaasahan ay bumalik na naman ang namaril na mga lalaki at wala syang nagawa kundi ang umiyak ng umiyak.

Akma namang itututok ang baril sa kanya ng dumating ang mga pulis at nahuli ang mga ito habang sya ay pansamantalang pinaalaga sa hindi nya kaano-anong mag asawa.

They are kind but their two daughters and son are the opposite of their temperament. Arranged, fed and provided with a comfortable room.

The couple was rich so she had her own caretaker while they were away because of work. Lagi din syang pinagsasabihan ng katulong at ng mag asawa sa ginagawa nyang pagpapakamatay.

Sinabi nya na rin sa mga ito ang problema nya dun na pinagpapasalamat na lang nila na hindi natuloy tuloy ang katangahang pinaggagawa nya.

Just a few minutes later she left that bridge where she was standing and watching the view. She was too lazy to guess where she was do her suicidal because of the very cold wind that would signal that it was still raining and that the clouds were starting to darken.

She continued to walk towards the place where she was staying with the couple who took her in.

Bluebell was close to the house and she could see from where she was walking when suddenly someone bumped into her.

Nagbaba sya ng tingin sa matandang may hawak na basket na puno ng gulay habang sa isang kamay nito ay bitbit ang tungkod para hindi mahirapan sa paglalakad. Nakita nya ang ilang gulay na natapon kaya pinulot nya ito.

"Pasensya na hija,"mahinang bulong ng matanda na pilit abutin ang mga gulay na nahulog.

"Ayos lang po, ako na po lola." Magalang na wika nya bago inilagay ang napulot na gulay sa dalang basket ng matanda. "Saan ho ba kayo tutungo at ihahatid ko na po kayo?"

TAOBI:The World Of LoruseOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz