3.BÖLÜM

23.1K 1K 257
                                    

*TANIŞMA*

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

*TANIŞMA*

Kırıldığın kadar sağlamlaşıyorsun bu dünyada, senden ne kadar gitmişlerse sende o kadar uzaklaşıyorsun insanlardan. Bu işin sonu seni yalnız hissedeceğin, kimseye kolay kolay bağlanamayacağın birine dönüştürüyor. Ama sen seni artık kimsenin kolayca yıkamayacağını öğreniyorsun.

Ben neşesinden korktuğum günleri sevmekten vazgeçtim. Penceremin önünde, yıldızları düşlemenin sıcak dinginliği ile yaşamak varken, dondurucu soğukta düşüncelerle uyuşup ölmenin ürpertici olasılığını tadıyorum.

İçinde deniz feneri olmayan fırtınalardan, içimde çift taraflı dengesiz kavgalardan çıktım.

Kuruldukları andan itibaren ömür boyu hafızadan silinmeyecek cümleler duyup onlarla yaşamayı öğrendim. Güzel kalmayan çok insanla tanıştım. Sevdiğim birini değil birini sevmeyi kaybettim.
Zafere ihtiyacım yoktu, yükümün azalmasını değil sırtımın güçlenmesini diledim.

Kendime sık sık nefes almayı hatırlatıyorum. Hala kaldırım taşlarını saymaktan hoşlanıyorum. Çizgilere basmak hala yenilmiş hissettiriyor ama artık kaybetmiş hissetmiyorum en azından.

Zihnimin içinde susturamadığım hiçbir duygudan kurtulamadım mesela. Kapana kısılmış hissettiren hiçbir gerçeklikten kaçamadım. Şeritli yolların, yapraksız ağaçların anlamı da kalmadı benim için.

Kafamı yana çevirerek hala uyuyan barına baktım. Bugün ilk defa o kadar huzurlu yatmıştım ki kabus bile görmemiştim. Elimi yavaşça barının saçlarına götürerek okşadım. Duygusal bir çocuk olduğu belliydi. O kız kardeşime ne yaşatmıştı bilmiyorum ama iyi şeyler yaşamadığı ortadaydı. İlk geldiğimden beri ısınmıştım barına ancak söylediği sözler yüzünden tepkisiz kalmıştım.

Barının kıpırdanmasıyla elimi saçlarından çekecekken elimi tuttu.

-"Lütfen biraz daha böyle kalsın elin abla" diyince elimi tekrar saçlarına koyarak okşadım. Kollarını sıkıca belime sarmasıyla güldüm. Ben bunca zaman aile sevgisi görmemiştim. Ama şimdi hissettiklerim çok çok farklıydı.

Hıçkırıp sesi gelince şaşkınlıkla barına baktım.

-" Noldu niye ağlıyorsun" diyerek göz yaşlarını sildim. Onun ağlaması içimde bir yerlerin burkulmasına sebep olurken benimde gözlerim doldu. Ulan şu iki günde benide duygusal bir insana çevirdiler.

-"O k-kız çok kötüydü abla bana her zaman çok kötü davranırdı. Benimse istediğim sadece abla sevgisiydi. Ama o abla dememe bile izin vermezdi benim. Bir keresinde gece korkup yanına gitmiştim. Ama o bana tokat atıp odasından kovmuştu. O günden sonra ona hiç yaklaşmadım. Ama o hep bana kötü davranmaya devam etti"

Duyduklarımla bedenim kasılırken sakinleşmek adına gözlerimi kapattım. Barının ellerini tutarak konuşmaya başladım.

-"Bundan sonra kimse sana zarar veremez kardeşim biliyorum yaşadıkların kolay şeyler değil ama sen yinede bana güvendin. Bunun için sana teşekkür ederim. O kızıda bir ara ayağımın altına alırım sen raat ol koçum" diyerek ortamdaki duygusal havayı dağıttım.

*GERÇEK AİLEM*Where stories live. Discover now