Yavuz abi, topuzumdan firar eden saçımı okşayarak kulağımın arkasına ittirdi. Ilk defa bu kadar yakındık ve ilk defa saçlarıma dokunmuştu. Bu hareketi yutkunmamı sağladığında merhem sürmeyi bitirdiğim elini bırakıp kullandığımız eşyaları tekrar kutu...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
8.Bölüm
Abimi karşımdagördüğüm andayüzümdeanlamsız bir endişe belirdi. Bir şeyyapmamıştım, yapmamıştık ama abimle Yavuz abinin arasının bozuk olmasıydı beni korkutan.
Abim hızlı adımlarla yanıma geldiğinde Yavuz abi çoktan arabadan inmişveyanımızadoğrugeliyordu. Abim, ekmek poşetini bana uzatarak "Bunları al ve içerigeç Sahra." dedi. Sesinin sakinliğine karşınyüzündeki sinir bariz bir şekildeortadaydı. Kahverengi gözleri daha da koyulaşmış, kaşlarıçatılmış ve alnındaki damar atmayabaşlamıştı. Abimi bu kadar sinirli gördüğüm nadir zamanlardan birinin içerisindeydim. "Sen," diyerek hâlâ yanımızda olan Yavuz abiye kısa bir bakışattım. "Sen gelmeyecekmisin abi?" dedim sakin tutmaya çalıştığım sesimle.
Abim, Yavuz abiye sinirli bir bakış atarak "Sen eve geç benim birkaç işim var." dedi.
"Abi," diyerek tekrar araya girdim. "Annem kızar şimdi. Biliyorsun yemek vakti."
"Sahra hadi abicim eve gir sen. Anneme de ben haber veririm merak etme sen." diyerek uzattığı ama benim henüzalmadığımpoşetielimetutuşturdu. Kararsızlıkla bir abime bir de Yavuz abiye baktımama abim bakışlarımın Yavuz abiye değdiğinigörünce sert bir şekilde beni uyardı. "Sahra hadi!" Abime aldırmayarak Yavuz abiye bakmaya devam ettiğimde Yavuz abi hafif bir tebessüm ederek gözlerinisorun yok anlamında salladı.
Abim, "Sahra!" diyerek sesini hafif yükselttiğinde irkilerek evin aralık olan kapısındaniçeriye girdim ve kimseye bir şey demeden direkt odama koştum ve penceredençaktırmadan abimlere bakmaya başladım. Yavuz abi etrafa bakarak abime bir şeysöyledi ve abim de ona bir şeysöylediğinde ikisi de gayet sinirli gözüküyordu. Sonrasındahızlıadımlarla ikisi de evin önündenuzaklaştı.
