Yavuz abi, topuzumdan firar eden saçımı okşayarak kulağımın arkasına ittirdi. Ilk defa bu kadar yakındık ve ilk defa saçlarıma dokunmuştu. Bu hareketi yutkunmamı sağladığında merhem sürmeyi bitirdiğim elini bırakıp kullandığımız eşyaları tekrar kutu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
17.Bölüm
Uzattığı kaskı almayı redderek kafamı iki yanadoğru olumsuz anlamda salladım. Korkuyordum. O şeyin üzerinde asla dengede duramazdık. Kaza yapma ihtimalimiz de çokyüksekti. Ben korkuyordum ve onu da bu şekilde paniğe sokma olasılığım yüksekti. Üstelikbu motorlar çokgıcık bir ses çıkarıyordu. Hiç sevmezdim. Genelde mal olan erkekler bir kızınyanındangeçerken motordan o sesi çıkartıyorlardı.
Bir dakika.
Acaba Yavuz da bir kızınyanındangeçerkenböyle bir şeyyapmış olabilir miydi?
Yokcanım. Daha neler.
Ama ya yaptıysa? Bana ne? Evet, beni ilgilendirmezdi. Ama çok itici bir şeydi.
"Korkuyorum." Dedim ama bunu ne için dedim bilmiyordum.
Uzatmasa mıydım acaba? Bineceksem binecektim. Binmeyeceksem binmeyecektim. Bu kadar uzatmaya gerek yoktu.
"Tamam," diyerek başımıkararsız bir şekildesalladım. "Gidelim ama yavaşsüreceksin."
Gülümsedi ve "Tamam," diyerek kaskı yavaş ve temkinli bir şekilde kafama taktı. Neyse ki kaskın önü açıktı. İlk defa kask taktığımgerçeğinigörmezden gelecektim. Eğerkaskın önü açık olmasa büyük ihtimalle kaskın içindedaralır ve nefessizkalırdım. Kendimde o potansiyeli görüyordum.
Kaskın önünübağladıktan sonra önümdençekilde ve kendi kaskınıçıkartıp onu da taktıktan sonra ellerine siyah bir eldiven geçirip motora bindi. "Hadi gel," diyerek bana döndüğünde onu ilk defa o şekildegördüğümiçin afalladım. Çok... Nasıl desem? Havalıgözüküyordu. Normalde motor binicileri, daha doğrusu motorla ilgili olan her şey bana itici gelirdi ama şimdi...
