Kaset || Texting

13.Bölüm

Sellamı hellow

Nasılsınız?

İyi okumalar.🌻

~~~

Izmarit'ten:

Yoğun bir çalışma süresinden sonra sonunda tez bitmişti, bir süre rahatım ve Korel ile konuşacak zamanım olacaktı. Korel'i görmek amacıyla onun öğretim gördüğü fakülteye doğru yola çıktın.

Heycandan elim ayağım titriyodu ama çok belli etiğim söylenemezdi. Fakülteye tam gireceğim zaman Korel çıkıyodu kalbim, içindeki deve kuşu zıplamaya başladı. Ona bakmamaya çalışarak okula girdim. Girer girmez ellerimi dizlereme koyup nefeslenmeye başladım. Allah'ım o nasıl güzel gözler.

Dikleştim ve okuldan çıkmak için döndüm ama birine çarptım, yere düştüm ve çarptığım kişinin elinde ne varsa benim üstüme düştü. "Ahhh" diye bağırdım, gözümü açtığımda kafamda dikilen çoçuk sırıtyodu. "Niye gülüyosun" cidden sinir bozucuydu. "Kusura bakma seni göremedim, fazla kısasın" dedi, göz devirdim. "Seni ilgilendiren ne" daha fazla sırıtmaya başladı. Üstümdekileri yana koydum ve kalktım. "Kusura bakma cidden göremedim" dedi özürü bile iticiydi "önemli değil" dedim ve yerdeki üstüme düşen şeyleri eline verdim. "Ben Ege" dedi. Göz devirdim "banane" demi yani beni ilgilendiren ne? "Görüşmemek üzere, iyi günler" dedim ve çıkışa doğru yürümeye başladım.

Uzun bir otobüs macerasından sonra hastaneye gelebilmiştim. Rutin kontrolerim vardı, telefonum çalınca arka cebimden çıkartım. 'Annem' yazıyodu. Telefonu açtım ve kulağıma götürdüm. "Alo anne?"

" Kızım ben Ayşe teyzen, annenin yine tansıyonu düştü, yatırdım haber vermek için aramıştım yavrum." Dedi karşı komşumuz olan Ayşe teyze.

"Tamam teşekkür ederim Ayşe teyze, ben bir saate gelirim, sakıncası yoksa anneme göz kulak olur musun?" Dedim çekinerek. "Ne demek yavrum, tabi olurum." Dedi Ayşe teyze minnetle "Teşekkürler Ayşe teyze" dedim ve kapatım.

On, on beş dakika sonra içerdeki hastalar çıktı bende yerimden kalktım, artık hemşireyle birbirimizi tanıyoduk, gülümsedi, "gel bakalım küçük hanım" dedi. Gülümsedim ve içeri girdim.

Kontrollerim uzun bir süre sonra bittmişti eve dönmek için otobüs beklemeye başladım. Tahlilerim yarın çıkacaktı ve ben korkuyodum. Tahlilerimin kötü olmasından değil annem zaten benim için fazlasıyla üzülüyorken bir de tahlilerim kötü çıkarsa annem üzülecekti.

Otobüse bindim, kartı okutup tekli koltuklardan birine oturdum.

İzmarit: Merhaba güzel adam, nasılsın?

Korel: Merhaba, bu günümüzü aratmasın, sen?

İzmarit: İyi, seni özledim yarın denize gitsene.

Korel: Seni görecek miyim?

İzmarit: Bakarsan görürsün.

Korel: Görmemi istersen görürüm.

İzmarit: Karşına çıkıcam.

Korel: Ne?

İzmarit: Bir hafta ver bana, bir hafta sonra karşına çıkacağım.

Korel: Bekliyorum...

İzmarit: Görüşürüz, güzel adam.

Korel: Görüşelim bakalım.

İzmarit çevrimdışı*
Korel çevrimdışı*

Otobüs bizim evin durağında durdu. Yerimden kalkmaya çalıştım ama ayaklarımı hissetmiyordum. İleri doğu atılmaya çalıştım ama ayaklarımı kullanamıyodum. Gözlerim dolmaya başladı. "Yavrum burası son durak" adama baktım gözlerim dolu olduğu için bulanık gözüküyodu. "Kalkamıyorum" deniyordum ama ayaklarımı kıpırdatamıyodum "annemi arayın lütfen" ellerim titremeye başladı. "Annemi arayın lütfen" ağlamaya başlamıştım.

•

Şu an iyiydim, eve gelmiş ve annemin sıcak kallarında annemin beni sakinleştirmesini dinliyordum. Huzurun vücut bulmuş haliydi annem.

~~~

Bölümü nasıl buldunuz?

Yazım yanlışı olduysa kusura bakmayın.🙈

Diğer bölümde görüşmek üzere.🌻🥀