Finding My Solace

CHAPTER TWO

"Hoy Solidad!"

May paraan talaga ang mundo para palaging ipamukha sa atin na may mga taong hinding hindi tayo kayang tanggapin.

Naglalakad pa lang ako palapit sa gate ng school namin ay nakita ko na kaagad ang kaklase kong si Mira. Inaabangan nya ako, at katulad sa palaging nangyayari, kasama nya rin ang mga alipores nya. Lalagpasan ko na sana sya ngunit pilit silang humaharang sa daan.

"What is it this time Mira?" Bored kong sagot sa kanya.

"Well, you know, Dexter and I were best friends back then. We used to be so close to each other. So just to remind you, I love him and I'll take him back. Keep your distance away from him. Or else, you'll not like what will happen to you." She said it firmly.

Naisip ko lang, hindi ba napapagod ang babaeng ito na bantayan yung lalaki na 'yon? Ang dami ko na ngang pinoproblema ay dadagdag pa sila. Kung gusto nya pala na makapartner sya sa activity na iyon, dapat ay sinabi nya kay Miss hindi yung ako yung lalapitan nya para buwesitin.

"Nag story time pa nga. Tapos ka na ba? Kasi kung Oo wala akong pake."

Dala na rin siguro ng stress sa mga pinoproblema sa bahay ay hindi ko na napigilan ang mga salitang lumabas sa bibig ko.

"Girls hawakan nyo!" Hindi na ako nakapalag pa ng hawakan ako ng mga alipores nya.

She looked at me with piercing eyes and slapped me twice. That fucking hurts! This bitch. May araw ka rin sa akin.

"Sa oras na bumuka ulit ang bibig mo para sagutin ako, hindi lang yan ang matitikman mo." with that, she walked away with her friends and I was left here, unable to defend myself.

It's tiring; the things you do to make people see na may maibubuga ka rin, na kaya mong lumaban pero sa huli wala ka pa ring magawa kundi manahimik na lang.

After that scenario, I walked until I reached our classroom and pretend that nothing happened. I just wished na hindi swollen ang mukha ko dahil sa pagkakasampal ni Mira.

Naupo na ako sa aking silya, gusto ko nanaman maiyak dahil na realized ko kung gaano ka hopeless ang buhay ko.

"Guys, tuloy lang daw natin yung activity na iniwan ni Miss kahapon. Marami daw sya aasikasuhin ngayong araw." Anika said when she entered the room.

Anika is my only close friend here, she's the president of our class and base on how I see it, she's kind. I wish.

Mukhang kailangan ko na talagang tanggapin na kailangan kong pakisamahan si Dexter. At sa totoo lang hindi ko alam kung paano ko sya ia-approach para sabihin na sya ang partner ko sa activity.

Bahagya akong tumingin sa upuan nya ngunit wala sya doon.

Creative writing and literature is our first subject for today, every thursday and friday naman ay pang huli namin ito.

Ang susunod naming subject ay Gen Math and after noon ay lunch break na.

Dahil nga wala naman kaming teacher ay lumabas ako, hoping that I'll see Dexter around.

Dexter Dustin Dela Vega is known to be a notorious playboy in our campus.

He has a soft features so sa unang tingin hindi mo aakalain na maraming babae ang napaiyak nya at nagkakandarapa na mapansin nya.

I went to our cafeteria assuming that I'll see him there and my instinct were absolutely correct. Nandoon nga ang lalaki at ang nakikita ko ngayon ay hindi na nakagugulat pa.

Huli sila sa pila ng mga mag-oorder pagkain at ako naman ay agad na lumapit upang sabihin ang pakay ko sa pagpunta dito.

"Shit Dustin, maraming tao sa paligid, stop it! We have a lot of time doing it, but later okay?"
Mahinang bulyaw sa kanya ng babaeng kasama nya sa pila. Guess what? Pasimple nya lang naman na pinisil ang pangupo ng babaeng kasama nya. Scandalous act inside a cafeteria, really? Ni hindi nya ba naisip na baka makita ng iba at mabastos ang kasama nyang babae lalo pa at nasa public place sila?