"Üzgünüm ama hiçbir şeyden sadece senin haberin yok Hermione."
"Neyden?"
"Sürprizden!"
Birden ışıklar yandı ve herkes ortaya çıktı. Hermione utanmıştı biraz, herkes bizi duymuştu. Birazdan Hermione'nin şaşkınlığı gidince diz çöktüm ve ceketimin iç cebinden bir yüzük kutusu çıkardım.
Hermione şok olmuştu. Ginny ve Pansy'ye ters ters bakıyordu. Ve konuşmaya başlayan kişi bendim.
"Hermione seni bu okulun ilk gününden beri seviyorum. Seni ilk burada gördüm ve gördüğüm için çok mutluyum. Sen benim bütün yaşadıklarıma dayanma sebebimdin, sana burada aşık olduğum gibi sonsuza kadar birlikte yaşamayı da burada sormak istiyorum... Benimle evlenir misin, bana en güzel hediyeyi verir misin güzelim?"
"Draco... Ben de seni çok seviyorum şapşal. Evet, evet seninle evlenirim."
Ayağa kalktım yüzüğü parmağına taktım sarıldık ve odaya gittik ama kızlar uyumuyorlardı. Masaya oturmuşlardı ve bize yataklara gitmemizi söylemişlerdi.
"Bence Harry ve ben hala teklif etmediğimiz için bizi çekiştiriyorlar."
"Saçmalama Ron! Ginny yapmaz öyle şey."
"Sen görürsün Harry."
"Hadi uyuyormuş gibi yapın da dinleyelim."
Herkes yatağa girip gözünü kapatmıştı ama kulaklarımız kızları dinliyordu. (bu nasıl cümle be kdkdkd)
"Pansy abartma Ron'un seni istediğini biliyorsun. Teklif edecektir kısa zamanda."
"Umarım Harry'de bana teklif eder."
Kafamı kaldırıp ikiliye baktım korkmuşlardı. Gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırıyordum. Çünkü yüz ifadeleri öyle komikti ki.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(biraz daha korkmuş düşünün skskpd)
Kızların ayak seslerini duyduğumuzda hemen uyuyor numarası yaptık. Hermione yatağa girdiğinde ona döndüm ve gülümsemeye başladım.
"Demek teklif bekliyorlar ha?"
"Sen bizi mi dinliyordun!"
"Evet ne olmuş yani? Hatta hepimiz dinledik."
"Draco sana inanmıyorum."
"Çok komik suratları vardı." dediğimde ikimiz se gülmüştük.
"O zaman kısa zamanda teklif ederler değil mi? Çünkü kızlar kendilerini çok seviyor. Ha bu arada Ron'un da senin de neden evden çıktığınızı Pansy'ye söyledim."
"Bebeğim şuan bunları konuşmayalım kütüphaneye gidelim."
"Neden?"
"Gidelim işte. Kalk."
"Tamam."
Kütüphaneye geldiğimizde masaya gittik.
"Çikolataların burada kaldı."
"Hadi yiyelim."
"Ya ama bunlar çok fazla."
"Sen yersin sabaha kadar."
"Sen bana obur mu diyorsun?"
"Güzelim çikolata konusunda obursun." dediğimde sağ koluma bir yumruk yemiştim.
