Embracing the Sea

3

He really knows me too much, alam niyang minsanan lang ako tumawa ng malakas, tumatawa man ako ay para akong bumubulong.

"Sige na, sige na. I have something to do, sorry talaga ah." I can hear his sincerity.

"Ayos lang. That's work, you should always remember na maiintindihan kita basta para sa trabaho mo." Sabi ko and I hear him sigh.

"Okay fine, but I promise ... lets have a date this Friday night. I love you babe, good night." He said to me.

"I love you too, take care." I said happily and we both ended the call.

Habang, naglalakad ako ay hindi pa rin mawala sa isip ko ang sinabi niya. Date? This Friday?

Wednesday ngayon kaya naman dapat paghandaan ko iyon, that's our first date as a couple kaya gusto ko ay maganda ang suot kong damit.

I need someone to help me. I will just call my friend on Friday para masaya.

Hindi ko namalayan na wala na pala akong pinapakinggang music, my mind is too occupied for the date, hindi pa  naman ngayon ay kinakabahan na ako.

I want to see him happy because of what I'm wearing.

Hmm, ano kayang magandang damit? I ask myself but I just ignore my question.

Nakarating ako sa condo and I ride the elevator at nag-iisa lang ako sa loob, I can't help to smile widely para akong baliw dahil napaka laki ng ngiti sa labi ko.

But, it's just me here, wala namang nakakakita sa akin kaya ayos lang na ngumiti ako.

My smile disappear when the elevator's door open, umalis agad ako sa loob at hinanap ang unit ko.

As I enter my unit, bumalik ang pagod ko kaya naman pasalampak akong umupo sa sofa ng mabuksan ko ang ilaw. I turn the tv on and just watch movie on netflix, nakita ko ulit ang favorite kong movie, Percy Jackson, so I watch it again.

Because of the movie, I remember my Mom and Dad, paborito rin nila to at sila ang nagpapanood sa akin nito.

I may look like a nerd but I just really love myths any kind of them.

It makes me feel relaxed, hindi na rin muna ako kumain dahil alam ko namang hindi ako makakatulog.

But, minutes just passed, I feel my eyes being heavy and I can't fight myself but too sleep so peacefull because of lassitude.

I woke up feeling very hungry, my stomach is growling because of hungriness, tumayo ako at kita kong bukas pang tv ko.

Nasampal ko nalang ang noo ko.

"Tataas bill ko niyan sa kuryente, eh!" I exclaimed, inis na inis ako sa sarili ko.

Ngayon ko lang kasi nakalimutang patayin ang tv ko, for the first time.

Pinatay ko nalang ito at binuksan ang speaker ko, but I turn the volume on in a mininum sound. Baka mapaalis pa ako kapag nilakasan ko.

May ibang kapit bahay pa naman akong inis din sa akin, I just can't help but too sigh as I play an instrumental music.

I need a positive vibes, umagang-umaga ay high blood na ako agad.

Hindi mo na ako kumain, inayos ko muna ang gamit ko at naghugas ng pinggan. Naligo muna ako bago ako kumain, mas mabilis kasi akong kumain kesa maligo at ayaw kong malate sa trabaho.

Tanda ko pa nung first time akong malate ay simabihan ako ng kung ano-anong masasakit na salita ng mismong may-ari sa office niya.

Gusto kong magalit non, but I reign myself from fighting dahil natandaan ko si Toff, kaya kong tanggapin lahat ng masasakit na salita ng mundo para lang matanggap kami.

Kaya kong ibababa ang sarili ko matanggap lang ako ng pamilya niya, wala rin naman kasi akong maipagmamalaki, bukod sa ampon lang ako ay usap-usapan din na ang totoo kong ina ay isang babaeng nagtratrabaho daw sa bar at kung sino sinong lalaki ang inuuwi sa bahay.

Wala akong magagawa tungkol doon, dahil hindi ko alam ang totoong pagkatao ng nanay ko.

People, they think I'm fine because I smile, but not all people who smile is happy.

Because, behind that smiley mask is a broken one, a sad and incomplete one.

Hindi man ako gusto ng mundo may isang tao namang nagmamahal sa akin, may isang tao namang tumatanggap sa akin ... and it's Toff.

He completes me.

Natapos akong maligo kaya naman nag bihis ako at pumunta sa kusina para kumain.

Nagluto muna ako dahil naubos ko na ang ulam kahapon, para sa akin lang naman ang lagi kong niluluto dahil hindi ko alam kung kelan ako sasamahan ni Toff para kumain.

Nagluto ako ng tinolang manok, paborito ko ang lahat ng pagkaing may sabaw at may sarsa, nang matapos ay nag sandok ako ng baon ko at nag sandok naman ako ng kakainin ko.

Mabuti nalang talaga ay nag saing muna ako bago ako naligo dahil baka tumagal lang ako kapag hindi pa ako nag saing.

Umupo ako sa silya at nagsimula ng kumain, habang kumakain ay naisipan kong tignan kung nag message ba sa akin si Toff, nakita ko namang  nag message siya.

Pinatay ko muna ang tugtog dahil naka connect sa phone ko ang speaker kaya kailangan kong i-off.

Isa isa kong binasa ang bago niyang message sa akin at nagulat pa ako ng makitang kagabi pa pala niya ako minemessage pero hindi ako nakakasagot dahil nga tulog ako.

From: Tough😙
Babe, hindi ulit ako makakasama sa pagkain. We have a visitor coming kasi eh.

Napabuntong hininga naman ako dahil sa message niya, siguro ay importateng bisita ang pupumta sa kanila dahil hindi niya kayang matakasan.

Natawa naman ako sa mga sumunod niyang message sa akin dahil hindi ako sumasagot.

From: Tough😙
Babe, bat di ka sumasagot?

Babe ...

Hala! Galit ka ba? Miss na miss mo na ko no, wag ka mag-alala makakain mo rin ako ... este kakain din tayong sabay.

Babe, wag ka na magalit ... sayo pa rin me kakalampag😢  😢

Sorry na kaseeeee!!!😦  😦  😦  😦

Natawa ako dahil akala niya nagagalit ako, hindi niya alam tulog ako kagabi.

Binasa ko naman ang huli niyang chat dahil napaka haba non.

From: Tough😙
Lagot ka sakin sa Friday, btw, Mom said na pumunta ka daw sa dinner next week ... gusto na ata ni Mom na mamanhikan tayo hehe. Wag ka ng magalit sa akin ah, lablab kita sobra sobra 😍   😍   😍   😍

Muntik na akong masamid sa message niya, nanginginig ang kamay ko sa saya.

Bago ako pumasok ay naroon pa rin ang ngiti sa labi ko dahil sa huling message ni Toff sa akin.

Heto na ba yung hinihintay ko? Lahat ng paghihirap ko ay nabbayaran na.

May mas kailangan pa pala akong paghandaan ... ang dinner na iyon.

*****