His Regrets

Dedicated to one of my favorite authors. Hi po! ^_^

Vote and comment po. ^-^

~~~

Napatunayan kong nasa huli ang pag-sisisi.

Dahil bakit ganun? Kung kelan wala ka na saka naman kita hinahanap-hanap. Kung kelan di ko na ulit maririnig ang iyong masayahin at malambing na tinig ay saka ko naman ito gustong marinig.

"Bakit mo ba kasi ako iniwan?"

Bakit?

Ang mga efforts mo na di ko pinansin...

"Eto oh! Nagbake ako ng cake para sayo. Happy Birthday Lu-lu!" Masayang bati mo.
"Ano ba yan!? Nag-aaksaya ka lang ng pera! Hindi naman ako mahilig sa cake!"

Ang mga I love you's na hindi ko sinasagot...

"I love you Lu-lu!"
"Tsk. Umalis ka nga istorbo!"

Ngayon, nakikita ko na ang mga bagay na hindi ko makita dati. Hindi man ako ganap na bulag noon ay nagbulag-bulagan naman ako sa katotohanan. Ngayon, naririnig ko na ang mga boses na hindi ko pinapakinggan dati. At ikaw, ang nagbigay ng kakayahan na ito sa akin nung araw na yun, sa lugar kung saan mo ako iniwan.

"I'm sorry I was an asshole."

Naging makasarili ako. Hindi kita pinahalagaan, hindi ko inintindi ang pagmamahal mo. Ako ay isang malaking gago. Ang gago-gago ko.

"I'm trying to change because of your love."

Pinipilit kong baguhin ang sarili ko ngayon kahit alam kong wala ka na sa piling ko. At dahil ito sa pagmamahal mo kaya pinipilit kong magbago.

Mukhang nananadya ang karma. Lahat kasi ng nasa paligid ko ay ipinaaalala ka.

Sa school. Sa park. Sa ice cream parlor. Sa blue magic. Sa mall. Sa bahay. Sa kwarto. Ang teddy bear. Ang cake. Ang I Love You.

Bawat patak ng ulan mula sa langit ay parang mga luhang pumapatak mula sa iyong mga mata nung araw na yun.

"Bakit ba parang ayaw mo na sa akin? Di mo na ba ako mahal? Ayaw mo na ba?"

Hinihiling ko na sana ay bumalik ka, hinihiling ko na sana ay nandito ka sa tabi ko. Pero maging ang pagbabagong ginagawa ko para sa iyo ay hindi ka magawang ibalik.

"Please. Come back."

Sa pagbukas ko ng librong ginawa natin ay nakita ko ang isang larawan. Isang larawang puno ng saya at pagmamahal. Ang larawan natin ng meron pang ako at ikaw.

Ang larawan natin nung unang araw na maging tayo.

Hindi ako malakas pero kaya kong magbago para sa iyo, dahil sa pagmamahal mo.

"Kung paraan ito para bumalik ka ulit. Gagawin ko."

"You changed my everything."

Binago mo ang lahat sa akin, ang buong buhay ko maging ang nakaraan ko.

"Kung ayaw mo na then let's break up." You said, tears streaming down your face. Your tears still evident even tho its raining.

"You want us to break up? Then fine! As if I care." I answered as I turn my back against you and crossed the road.

Dati, hindi ko alam ang kahulugan ng pagmamahal. Ng maghiwalay tayo, akala ko magiging okay na lang ang lahat. Akala ko lang pala.

Sa pagtulo ng luha ko ay nagsimulang ring pumatak ang ulan gaya ng araw na iyon. Ang araw kung kelan iniwan mo ako.

As I crossed the road I heard you shouting.

"Louie! Louie!"

I turned around, but was stunned as I saw a car racing fast through me.

I didn't know what exactly happened. But I felt someone pushing me and in split seconds I saw you flipping into the air and falling hard to the ground with a loud thud. Blood was dripping down your body.

I was shocked. I hurriedly came closer to you and saw the bloods being washed away by the strong rain. I held your face and...

"L-louie..." You called.

"Wait. Don't talk. Hang in there, I'll call an ambulance. I-Ill ask for help." I nervously said.

"N-no... no use... Lu-lu-"

"Shhh. Please d-don't talk. I'll just ask for help please."

You held my hand. Your hand almost as cold as ice. NO! NO!

"I-I love y-you lu-lu..."

"NO PLEASE! D-don't leave me. I love you too baby. I'm so sorry...please fight back..."

A small smile while eyes closed was your last response and all I felt was your hand slipping away from mine.

NO! NOOO!

Hanggang ngayon hindi pa din ako makapaniwala. Wala ka na. Hanggang ngayon nagsisisi pa rin ako. Kasalanan ko ang lahat. At hanggang ngayong hinahanap-hanap parin kita. Gustung-gusto pa rin kitang makita at makasama. Pero alam kong hindi na pwede dahil huli na.

Huli na para humingi ako ng tawad at makabawi.

Huli na, hindi ko na maibabalik ang mga I love you mo.

Huli na para marealize ko ang mga kagaguhan ko.

Hindi ko na makakain ang cake na binake mo.

Hindi ko na ulit makikita ang maganda at maaliwalas mong mukha.

Hindi ko na ulit maririnig ang masaya at malambing boses mo.

Dahil huli na at ang tanging magagawa ko na lang ay mahalin ka kahit wala ka na.

~~~

The End.

안녕! One-Shot lang po ito. :)
Please do comment kung ano ang say niyo sa kanya.

Thanks po for reading. At hank you po kung sakali sa pagvote at comment. XD

God Bless~ ♡♡♡

IG: @OH_KIMHANNA
FB: Hanna Gingco
Twitter: @hannagingco