SCARS IN MY SOUL (ON-GOING)

Chapter 1

Help is available, speak with someone today. National Center for Mental Health Crisis Hotline call 09xxx-xxx-xxxx

"Tsk, damn it!" napabuntong hininga na lamang ako ng wala kong makuhang sagot mula sa google.

Nakaka-frustrate naman 'tong trabaho na 'to pero wala akong choice, kasi in the first place pinili ko 'to, deserve ko 'to, so magdudusa ako.

"Ano yang mukhang yan? Para kang ilang beses na na-reincarnate pero kada buhay mo nai-scam ka at puro pagdurusa nalang," komento ni Rookie.

"Rookie..."

Hindi ko namalayan na nakapasok na pala sa room namin si Rookie, ganon na ba ko ka-stress at di ko naramdaman kaagad ang presensya niya?

"Hoy! Ano sabi yon? Alam mo par, ayan yung nakakaasar sayo eh gawain na gawain mo tatawagin mo pangalan ko tas ma o-out of space ka na naman. Okay ka lang ba? Ano bang problema? Wag mo sabihing tungkol na naman 'to sa babae? Alam naman nating dalawa mas matinik ka pa sa bangus pagdating sa mga babae," walang preno niyang sabi at di ko mapigilang humugot ng malalim na hininga.

Sa dami ba naman ng sinabi niya, walang preno kung magsalita ako pa yata ang mauubusan ng hininga.

Ramdam kong may kanina pang nangangalabit sa kanan ko at ng lingunin ko ito,"Lester, who's he? Do you know him ba?"

"Yes, he's Rookie C. Lecyu," sagot ko at nagpatuloy sa pag tap sa cellphone. "Isang rich boy and walang planong mamatay, so boring."

Halos pabulong ko na iyong nasabi ngunit narinig pa din ni Rookie kaya naman na predict ko na babatukan niya ako at kaagad ko naman itong naiwasan.

"I was just kidding, chill bruh," natatawa kong saad. "Don't tell me kumukulo na dugo mo sakin, it was just a joke and I'm wondering why i always get to your nerves?"

"Tsk, ayusin mo nalang trabaho mo kaysa magsalita ng mga walang kwentang bagay," turan niya.

Mula sa kinatatayuan ko dumukwang ako palapit sa kaniya at halos ilang inch nalang ang gap sa pagitan ng mga mukha namin. "I'm so sorry, wifey."

Malumanay lang ang pagkakasabi ko para sana asarin siya at mabawasan ang stress na nararamdaman ko.

He's one of the reason din naman kung bakit ako na i-stress ngayon.

It was chaotic, we involved in a fight with gangs and he blamed me for that. To his avenge he did the thing the least i hate.

FLASHBACKS

"Par, my labidabs were even," he said with lopsided smile.

I wonder what he's talking about and only to find out, "Mr. Shichi, about deaths, suicides, and mental health ang isusulat mo for our journalism week."

Napalingon ako sa pinanggagalingan ng pigil na humahagikhik sa tabi ko.

"Dude, what the fuck?!" frustrated kong bulyaw sa kaniya.

Napasabunot nalang ako at panay ang buntong hininga. "Were even now, i thought my hubby would like it. Ah Lester I'm so sad, comfort me--"

Sinamaan ko lang siya ng tingin at tinungo ko na ang exit door pero bago ako tuluyang makalabas, "When is the deadline?"

"Ah ano ahm sa-sa monday 5pm," kabadong sagot sa akin ng student informant.

"Wife, please-"

He cut me off immediately and ang huling nagpatayo ng balahibo ko ang boses niyang nanlalandi. Kaya ni Rookie mag change ng voice and ginagamit niya 'to to prank me.

I'm not denying it he got me a lot of times, he was amused to see disappointment on my face.

"Yes, hubby!" I wave my hands to inform them i was saying goodbye with a cringey expression and feeling because of what Rookie's said.