Oops! Questa immagine non segue le nostre linee guida sui contenuti. Per continuare la pubblicazione, provare a rimuoverlo o caricare un altro.
گاهی به خودت نگاه می کنی و میبینی چقدر از چیزی که قبلا بودی "دوری"! چقدر بی احساس شدی! سرد شدی! دیگه هیچ چیزی نمیتونه مثل قبل احساساتت رو جریحه دار کنه؛ نه هیچ شاخه گلی و نه هیچ شعر و داستانی... دقیقا همون لحظه است که حس بدی نسبت به خودت پیدا میکنی! تو تبدیل به آدم گستاخی شدی که حرفش رو رک میزنه و قلب دیگران رو راحت میشکنه! اون لحظه است که از خودت میپرسی "چی باعث شده تو انقدر خالی از احساس و مثل یک سنگ یخی بشی؟" اما جوابشو پیدا نمیکنی! چون تو یک آدم فراموش کار یا شاید هم زیادی بخشنده ای... کسی که قلبش رو بارها با حجمی از محبت و خوش بینی به آدم ها هدیه داد اما هربار به قدری شکسته و خرد شد که فقط تونستی تکه های کوچکی ازش رو از زیر پاهاشون جمع کنی و دوباره کنار هم بگذاری! کسی که با هربار اعتمادش به بدترین شکل ممکن صدمه دید و غرورش تنها دارایی اش بود که هیچ وقت نتونست خوب ازش محافظت کنه. اما... هرزمان که خواستی بخاطر پوچ شدن احساساتت از خودت متنفر بشی؛ نگاهی به گذشتت بنداز و ببین چه بلایی سرت اومده که الان "این" شدی! اون لحظه است که دیگه منطقی به نظر میرسه. اعتماد نکردن هات... شکاک شدن هات... خسته بودنت...
