Loving my student

17ο Κεφάλαιο

Dahyun's ποβ...

Ακόμα περιμέναμε κάποιον γιατρό να μας πει πως είναι η κατάσταση της Αριστέας...

Ξέραμε μόνο πως ειχε λάβει το αίμα της Max...

Είχαν έρθει και κάποιοι άλλοι φίλοι της Αριστέας.

Στο νοσοκομείο ήμασταν εγώ, η Μαριανθη, η Max, η Rosie, η Ελισάβετ, η Άννα και η Έλενα.

"αχχχ θεέ μου αν πάθει κάτι η Αριστέα θα πεθάνω..." είπε η Μαριανθη...

"όλα καλά θα πάνε" είπε η Ελισάβετ...

Για κάποιο λόγο η ατμόσφαιρα ήταν ηλεκτρισμένη μεταξύ της Max και της Μαριανθης... Δεν είχαν μιλήσει....

Κάποια στιγμή σηκώθηκε η Μαριανθη από την καρέκλα της και πήγε να χτυπήσει την Max..

"ΕΣΎ ΦΤΑΙΣ ΠΟΥ ΕΊΝΑΙ ΕΔΏ Η ΑΡΙΣΤΈΑ! "φώναζε και την είχε πιάσει από τον λαιμό και την είχε κολλήσει στον τοίχο...

Το πιο παράξενο ήταν πως η Max δεν κουνήθηκε καθόλου... Ούτε αμυνθηκε.,... Αυτό πάει να πει πραγματική φιλιά...

Έτρεξα εγώ και η Ελισάβετ να τις χωρίσουμε...

" Εεε! Αν είναι να τσακωθούμε έχουμε τελειώσει... Θα θέλατε να μάθει η Αριστέα πως τσακώνεστε! Καμία δεν φταίει... Ατύχημα ήταν!" φώναξα αυστηρά.

Η τριάδα καθόταν στις καρέκλες όπως και η Ελισάβετ...

Η Άννα ήταν όρθια δίπλα στην Ελισάβετ προσπαθώντας να την ηρεμήσει...

Η Έλενα καθοταν δίπλα στην Άννα δίνοντας κουράγιο στην Ελισάβετ...

Έχει περάσει πολλά και αυτή...

" πάω να φέρω καφέδες... Μην τσακωθείτε εσείς εδώ κάτω" είπα

"έρχομαι και εγώ!" είπε η Rosie...

Φύγαμε μαζί και πήγαμε προς το κυλικείο του νοσοκομείου...

"δεν περίμενα πάντως τέτοια υπομονή από την Max... Να μην αντιδράσει καθόλου στα χτυπήματα της Μαριανθης... Μπράβο της " είπα στον δρόμο...

" θα σου πω κάτι αλλά δεν θα το πεις σε κανένα! Υποσχεσαι?" είπε η Rosie...

"υπόσχομαι" είπα και την κοίταξα στα μάτια....

"ο λόγος που η Max είναι τόσο καλή με την Μαριανθη και την ανέχεται στο φουλ είναι πως... "πήγε να πει αλλά δίστασε

"πως?"

"η Max είναι ερωτευμένη με την Μαριανθη... Εδώ και 2 χρόνια... Μόνο εγώ το ξέρω... Προσπαθώ να της δίνω κουράγιο... Φυσικά δεν έκανε επίτηδες αυτό στην Αριστέα... Την συμπαθεί πάρα πολύ... Και χαίρεται που η Μαριανθη είναι μαζί της" είπε η Rosie...

Έμεινα σοκαρισμένη...

Για αυτό η συμπεριφορά της άλλαζε όταν ήταν μαζί με την Μαριανθη...

" αυτό δεν το περίμενα με τίποτα! "είπα και εκείνη την ώρα είχαμε φτάσει το κυλικείο...

Πήραμε 7 καφέδες και πήγαμε πάλι πίσω...

" ήρθε καθόλου ο γιατρός όσο λειπαμε?" ρώτησα και έδωσα σε κάθε μία τον καφέ της...

"όχι..." είπε η Έλενα..

Πέρασε μια ώρα μέχρι που ήρθε ο γιατρός...

"έχω ευχάριστα νέα... Η κυρία Αλεξοπουλου έχει ξεπεράσει τον κίνδυνο και υπολογίζουμε πως σε 2 μέρες θα πάρει εξητηριο... Μπορείτε να την δείτε. Ποια θα έρθει πρώτη?"

"θα έρθουμε εμείς Αλέξανδρε..." είπε η Ελισάβετ... Εννοοντας εμένα την Έλενα την Άννα και εκείνη..

Μάλλον τον ήξερε τον γιατρό

"ενταξει Ελισάβετ. Είναι στο δωμάτιο 455 " είπε και έφυγε...

" κορίτσια συγγνώμη αλλά πρέπει να πάμε εμείς πρώτες... Θα σας φωνάξουμε να έρθετε "είπε η Ελισάβετ και ξεκινήσαμε για το δωμάτιο της...

Άνοιξα την πόρτα και μπήκαμε μέσα...

Ήταν ξύπνια...

" πως είσαι? "ρώτησα και πήγα κοντά της...

"πονάω λίγο... Αλλά παλεύετε... "

" μας τρόμαξες Ερση "είπε η Άννα και συμφώνησε και η Έλενα...

"τα κορίτσια?"

"απ' έξω είναι θελεις να της φωνάξω?" είπε η Έλενα...

Εγνευσε καταφατικά...

Πήγε να τις φωνάξει

Μέτα από κάτι δευτερόλεπτα μπήκε μέσα η Μαριανθη και έτρεξε να φιλήσει την Αριστέα...

Γύρισα το κεφάλι μου και είδα την Max... Έβλεπα τον πόνο στα μάτια της...

" κορίτσια ας αφήσουμε την Αριστέα να ξεκουραστεί... Θα την δούμε πάλι αύριο" είπε η Ελισάβετ...

Βγήκαμε όλοι έξω και αφήσαμε την Αριστέα να ξεκουραστεί...

Πριν φύγω έπιασα την Ελισάβετ...

"εσύ τι θα κάνεις τωρα?" ρώτησα...

"πίσω στο καθήκον "είπε και γέλασε εννοώντας πως θα πάει πίσω στο νεκροτομειο...

" θα γίνει καλά η Αριστέα?"

"έτσι όπως την είδα ναι... Μην ανησυχείς... Όλα καλά θα πάνε" με διαβεβαίωσε...

Ακομα είχα όμως ένα άσχημο συναίσθημα...

Χειιιι παιδιά ααααα τι κανετεεε ελπίζω να είστε όλοι καλαα.... Δεν ξέρω αν ήταν καλό το παρτ.. Ελπίζω να σας άρεσε φιλακιααα