My Possessive CEO✔(UNEDITED)

Chapter 17

Maddie woke up when she felt a small hand caressing her hair. Unti-unti itong nagmulat at saktong tumama ang sinag ng araw sa kanyang mukha kaya muli itong napapikit. She wait for a second before a5he open her eyes again at ang nakangiting mukha ng kanyang kapatid na si Mira ang bumungad sa kanya.

Her eyes widened when she realized that her little sister is already awake. Hindi niya alam kung iiyak ba siya dahil sa tuwa o kung ano basta ang alam niya ay mapapanatag  na ang kalooban niya dahil sa wakas, gising na ang kanyang kapatid.

She thought that her sister would open up her eyes right away after the operation but it didn't happen instead they wait for several hours before it happen and she's glad that right now, she can see her sister genuine smile na araw-araw niyang pinapakita sa iba.

Labis siyang nag-alala dahil sa sinapit ng kanyang kapatid. She almost cry for an hours but luckily, hindi naman ganun katagal ang iniyak niya dahil bukod sa kayang-kaya niyang pigilan ang kanyang pag-iyak ay nandiyan rin si Kai na umalalay sa kanya para hindi tuluyang malunod sa pag-iyak.

She's also glad that her sister is wide awake now. Makakatulog na siya ng maayos. If she's not mistaken, dalawang araw na ang nakakalipas simula nung naaksidente ang kapatid niya at dalawang araw na rin na wala siyang maayos na tulog at dalawang araw na rin simula nung huli niyang makita si Kai.

Her boss Kai give her a live for her sister and she's thankful for that pero may inisip pa niyang iba. The day that they'd last talk, those words she heared before she sleep, is it true or just her imagination. May natinig siyang nagsalita and she can't remember now what exactly those words is dahil antok na antok na siya sa gabing iyon pero sigurado siyang may natinig siyang nagsalita. Hindi nga lang niya alam kung si Kai ba yun  o imahinasyon niya lang.

Napailing siya sa naisip bago itinuon ang tingin sa kanyang kapatid na ngayon ay nakakunot na ang noo habang nakatingin sa kanya. Again, she shooked her head. Nawirduhan na ata ang kapatid sa kanya dahil sa mga iniisip niya. She better not to think about those words she heared again dahil imposible yun.

"Ate, isa daw akong bayani sabi sa panaginip ko!" magiliw na sabi ng kapatid. Napangiti naman si Maddie at tumango rito.

"Yes, kasi sabi ni mama, may niligtas ka daw?" Kunwaring curious na tanong ni Maddie sa kapatid kahit naikwento naman na sa kanya ng mama nila ang mga naganap.

Pero parang may kulang kasi and maybe, ang kapatid niya lang ang makakasagot nun.

"Eh, bakit mo niligtas yung bata?" Muling tanong niya sa kapatid. Parang napaisip naman si Mira sa tanong ng kanyang ate bago nagliwanag ang mukha nito.

"Eh kasi po, para po kasi siya umiiyak nun tapos parang papunta po siya sa direksiyon ko po kasi sa tingin ko po sa'kin din siya nakatingin nun. Hindi ko lang po alam kung tama ako pero kasi po may humahabol sa kanya na mga nakaitim na mga lalaki na may malalaking katawan. Tumawid po siya sa kalsada pero tinulak ko siya bago ko po nakita yung bata na hawak na ng mga magulang niya po pero po yung mga humahabol po sa kanya ay bigla pong nawala. Para pong bubbles, bigla pong naglalaho ganun"

Napakunot ang noo niya sa kwento ng kapatid. So that was exactly happen. Nagkataong may humahabol sa batang lalaki na maybe kidnappers but she's not sure but according to what hee sister just said, parang papunta sa gawi niya yung bata. Siguro nga hinahabol talaga yung batang lalaki at gusto siyang kunin ng mga lalaking nakaitim at nagkataon lang na may nangyaring aksidente at mabilis naman siyang nahanap ng mga magulang pero ang pinagtataka ni Maddie, bakit si Mira ang mukhang tinatawag nung batang lalaki.

Kumunot ang noo niya at tila naguluhan. Magtatanong na nga lang siya. Muli niyang binalingan ang kapatid at muling nagtanong.

"Teka, ang gulo mo magkwento. Kilala mo ba yung bata?" tanong niya sa kapatid pero umiling ito. "Nung tumatakbo yung bata sa direksyon mo, may sinasabi ba siya?"