My Possessive CEO✔(UNEDITED)

Chapter 8

Nakayuko si Maddie habang naglalakad patungo sa table niya na nasa office mismo ni Kai. She doesn't feel better because she knows that all of the employees are looking at her intently na kulang na lang ay lapain siya ng mga ito. She sighed. Kung kahapon ay magagaan ang tingin sa kanya ng mga ito but after they witnessed the incidents together with her boss yesterday ay parang nag-iba na ang atmosphere ng paligid.

She can't understand what are they up too, it's just a simple holding hand with her boss, what's wrong with it!

Pilit niyang pinagsawalang-bahala ang mga bulungang naririnig niya at agad na naglakad ng mabilis patungo sa office.

Pagkarating sa table niya ay agad niyang ibinagsak ang sling bag sa table at pabagsak ding umupo. Luckily, Kai is nit around dahil kung nandoon man siya, magtatanong na naman iyon ng paulit-ulit kung bakit gano'n ang mood niya.

Her mind is telling her to ignored those peace of crap outside the office but she just can't. Nasaktan din naman siya sa sinabi ng mga ito sa kanya na malandi siya. Never on her life na napag-sabihan siya ng gano'n kahit nung school days niya, ngayon lang. Ang also, her mind is telling her that it was Kai's fault. Kung makahila kasi at makahawak ng kamay, wagas eh, pero wala na siyang magagawa, tapos na iyon at tapos na rin ang magaan na pakikitungo ng mga empleyado sa kanya. She can feel that from now on, magiging maldita na ang mga empleyado sa kanya.

Sa uri pa lang ng mga tingin nila ay alam na niyang magiging miserable na naman ang bawat araw niya sa kompanya dahil lang sa pesteng holding hands na iyon with her boss.

She frowned. Her every single day is tiring, she's sure of it.

She sighed and shooked her head. Iwinaksi niya lahat ng mga negative thoughts sa isip at nagsimula ng gumawa ng paper works. Ibabaling na lang niya sa trabaho ang kung anumang iniisip niya, baka sakaling mawalan na siya ng pakealam sa mga nangyayari sa paligid.

After several hours, she already finish with her paper works pero kailangan ng pirma iyon ni Kai but he's not around. Tatayo na sana siya para lumabas at kumain sa canteen pero umatras siya nung maalala na baka kung ano na namang maririnig niya na sasabihin ng iba. She really doesn't care about them but the thing is, nasasaktan siya sa mga sinasabi ng mga ito. Malandi ba siya? Maddie shooked her head. No, she's not. Muli siyang napahilot sa sentido nung mag-alarm ang phone niya na nangangahulugang lunch time na pero ayaw niyang lumabas.

It's funny, maldita siya pero bakit nawawala ang ugali niyang iyon sa mga ganitong sitwasyon. Bakit napapaatras siya kahit hindi naman totoo ang mga sinasabi ng iba? Maybe she's not used to it.

She smiled bitterly. It was her first time na masabihan ng gano'n at malakas ang impact nun sa kanya.

Tiniis niya ang gutom hanggang sa oras na ulit ng trabaho pero wala naman na siyang gagawin na paper works kaya tumayo siya at nilibot ang  buong office ni Kai. The furnitures, it was all maintained. Malinis ang buong office at walang mababakas na alikabok sa bawat parte nito. There's a big shelf, a tv, a mini sala set, at merong dalawang pintuan doon. The other one is cr and other one, she don't know.

Sa hindi malamang dahilan ay lumapit siya dito at hinawakan ang seradura. She was about to open it but her mind stop her. Lumayo siya dito at umiling. Baka masabihan pa siya na pakielamera pero may bahagi ng katawan niya na nagsasabing pasukin niya iyon. She's thinking twice but her curiousity is killing her kaya pinihit niya ang seradura ng pinto and a king size bed welcomed her.

Napanganga siya sa nadatnan. It was a room. As in a room. She roamed her gaze around and realized that maybe, kwarto ito ni Kai malamang. Nasa loob ng office niya eh. In the middle, there's a king size bed then on the right side may pinto roon at may closet then sa left side is a full glass wall na tinatakpan lang ng puting kurtina. Kung sana ay siya si Kai, she would love to stay there because the room has the full view outside.