Άτιτλο κεφάλαιο 8

62 12 21
                                    

   Ο ήλιος τρύπωνε εκείνο το πρωινό της Παρασκευής και πάλευε να φωτίσει μέσα από το μισάνοιχτο παράθυρο το σκοτεινό δωμάτιο του Αντώνη ο οποίος ξύπνησε αργότερα από το συνηθισμένο. Κατέβηκε στη τραπεζαρία αφού ετοιμάστηκε με το πιο φινετσάτο συνδυασμό: λευκό πουκάμισο με ριγέ μπλε σκούρο σακάκι και γκρι παντελόνι. Έδινε έμφαση στην ενδυμασία του και την τόνιζε με τα πιο άρτια ραμμένα ρούχα ικανά να αποπνεύσουν κύρος και λάμψη.

Ωστόσο τη σημερινή μέρα η εμφάνιση δεν είχε μεγάλη σημασία, αφού η διάθεση του ήταν πεσμένη. Οι γονείς του παρατήρησαν πως έτρωγε ανόρεχτα και ενδιαφέρθηκαν να μάθουν τι τον απασχολούσε, αλλά εκείνος τους καθησύχασε λέγοντας ότι δεν συντρέχει λόγος. Πιο πολύ η μητέρα του ανησυχούσε μιας και ήταν ο μοναχογιός της.

Όταν το παιδί τους αποχώρησε από το σαλόνι, οι δύο μεσήλικοι μίλησαν σιγανά για να μην ακουστούν μιας και ο Αντώνης μπορεί να τους άκουγε οποιαδήποτε στιγμή μέχρι να έβγαινε από την οικία.

" Πιστεύεις κάτι στράβωσε στις σπουδές του;" πήρε τον λόγο η Γιουστίνη.

" Δεν νομίζω, ούτε στην δουλειά θα προέκυψε κάτι, τις περισσότερες φορές είναι ευδιάθετος, δραστήριος και συγκεντρωμένος, δεν αφήνει εύκολα τις σκέψεις να του αποσπάσουν την προσοχή." δήλωσε σίγουρος ο Εντισθένης.

" Ίσως κάτι τότε να έγινε με την... ντεμπιτάντ, αυτή με την οποία βγαίνει το τελευταίο διάστημα." τόνισε με νόημα η γυναίκα με αριστοκρατικό τόνο.

" Ποια εννοείς;"

" Έλα τώρα Εντισθένη καταλαβαίνεις και ξέρεις για τη Γαλήνη μιλάω. Πάντως αν συνέβη κάποια παρεξήγηση μεταξύ τους που το απεύχομαι ελπίζω να λυθεί σύντομα. Κρίμα να ψυχρανθεί ο γιος μας μαζί της, το κορίτσι είναι από μεγάλο τζάκι. Οι οικογένειες μας αποβλέπουν σε μια μεγαλοπρεπή ένωση."

" Ναι συμφωνώ αλλά ακόμα και αν οτιδήποτε στραβώσει, δεν ανησυχώ για τον γιο μας, θα βρεθεί άλλη κατάλληλη νύφη στο μέλλον. Υπάρχουν πολλές καλές οικογένειες στη περιοχή και  γύρω από αυτήν."  Η Γιουστίνη όμως συμπαθούσε την Γαλήνη και ήθελε κατά προτίμηση μόνο αυτή στο πλευρό του γιου της.

Την ίδια στιγμή ο Αντώνης βρισκόταν στο πανεπιστήμιο για ορισμένα σημαντικά μαθήματα στη Φιλοσοφική σχολή και έπειτα πέρασε για λίγη ώρα στην επιχείρηση του πατέρα του. Δεν κατόρθωσε να συγκεντρωθεί διότι το μυαλό του βρισκόταν διαρκώς μακριά από τις υποχρεώσεις. Είχαν περάσει δύο βδομάδες από τότε που την είδε. Δυστυχώς δεν την εντόπισε ξανά στο πάρκο και ένιωθε υπερβολική λύπη.

H θλίψη του φθινοπώρου #WCBC2324Where stories live. Discover now