Under his temptation... {Wonho oneshot 💋}

Under his temptation...

Your POV

«Γιατί πάντα παριστάνεις ότι με αγνοείς;», με ρωτάει με ανασηκωμένο το πηγούνι και τα φρύδια του. Γυρνάω και τον κοιτάω ανοιγοκλείνοντας τα μάτια μου με απορία. Σηκώνεται κι έρχεται να σταθεί απέναντί μου. Το βλέμμα του είναι αινιγματικό, σχεδόν σκοτεινό. Τι τον έπιασε τώρα;

Ξαφνικά τραβάει τη μπλούζα του πάνω απ' το κεφάλι του και την πετάει στο πάτωμα. Το καλογυμνασμένο στήθος του κι οι κοιλιακοί του ανεβοκατεβαίνουν στο ρυθμό της αναπνοής του. Φαίνεται απροσδιόριστα θυμωμένος σφίγγοντας τις γροθιές του στα πλάγια, τονίζοντας έτσι όλους τους μύες και τις φλέβες των χεριών του. Έχω μείνει να τον κοιτάζω σαστισμένη καθώς νιώθω τη θέρμη να ανεβαίνει κάτω απ' τα αυτιά μου.

«Είσαι καλά;», ρωτάω μην ξέροντας πώς αλλιώς να αντιδράσω. Με πιάνει απ' τον καρπό και με τραβάει κοντά του. Η καρδιά μου αντιδράει αμέσως ενώ η ματιά του ταξιδεύει παγωμένη στο πρόσωπό μου. Θα έπρεπε να με φοβίζει η συμπεριφορά του αλλά η αδρεναλίνη που νιώθω να με κυριεύει σίγουρα δεν προέρχεται απ' το φόβο. Δεν μπορώ να βρω τη δύναμη να απελευθερωθώ απ' τη λαβή του.

Με κοιτάει στα μάτια ενώ φέρνει το χέρι μου στα χείλη του, αργά, κι ακουμπάει τα δάχτυλα μου πάνω τους. Ξεροκαταπίνω ενώ ο παλμός μου αυξάνει ραγδαία. Η αίσθηση των χειλιών του είναι τραχιά αλλά τόσο αισθησιακή. Το ύφος του είναι ακόμα σοβαρό ενώ κατεβάζει την παλάμη μου στο στέρνο του. Το δέρμα του είναι τόσο απαλό που για μια στιγμή χάνομαι στη σκέψη του να χαϊδεύω κάθε εκατοστό του σώματος του. Νιώθω τον χτύπο της καρδιάς του που πάλλεται ρυθμικά. Εκείνος αφήνει το χέρι μου και κλειδώνει το στόμα του στο δικό μου, πιάνοντάς με τελείως απροετοίμαστη.

Παίρνω μια βαθιά ανάσα και ενδίδω στο φιλί του, σα να είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Νιώθω το σώμα μου τόσο ελαφρύ την ώρα που τυλίγει τα χέρια του γύρω απ' τη μέση μου κολλώντας με πάνω στο γυμνό κορμό του. Τα χείλη του ψάχνουν απεγνωσμένα τα δικά μου ενώ εγώ κρέμομαι απ' το λαιμό του προσπαθώντας να εξαλείψω και την παραμικρή απόσταση. Τα γόνατά μου λυγίζουν και το μυαλό μου είναι τελείως θολό. Τα ίδια συμπτώματα με τη μέθη εδώ που τα λέμε... Η θέρμη του σώματός του με αγκαλιάζει και τα φιλιά του με κατασπαράζουν σα να εξαρτάται ολόκληρος ο κόσμος του από μένα.

Ανασαίνει κοφτά ξαπλώνοντάς με στον καναπέ με αργές κινήσεις. Τα μάτια του με τρώνε καθώς ανεβαίνει πάνω μου και συνεχίζει να με φιλάει προκλητικά αισθησιακά, απομακρύνοντας το στόμα του απ' το δικό μου. Νομίζω θα τρελαθώ από τον πόθο και την ανάγκη μου γι' αυτόν, αλλά νιώθω αδύναμη, ανίκανη να απαιτήσω περισσότερα.

Μου δαγκώνει απαλά το κάτω χείλος και σχεδόν να μου ξεφύγει ένας λυγμός ευχαρίστησης. Γαμώτο. Γραπώνομαι απ' τα μπράτσα του ενώ νιώθω να ψήνομαι από πυρετό. Έναν πυρετό που απλώνεται αργά στο κορμί μου ξυπνώντας μέσα μου τα πιο πρωτόγονα ένστικτα. Το δέρμα του είναι ζεστό και το βάρος του κορμιού του πιέζεται πάνω μου εξωθώντας με σκέψεις που σοκάρουν ακόμα κι εμένα. Ξεφυσάει αφήνοντας ένα φιλί στην κλείδα μου κι έπειτα σηκώνεται και μαζεύει τη μπλούζα του απ' το πάτωμα. Προσπαθώ να ελέγξω το ρυθμό της αναπνοής μου ενώ σκέφτομαι πόσα πράγματα ήθελα ακόμα. Πώς μπορεί έτσι απλά να σταματάει;

Με κοιτάει όσο ντύνεται και πάλι δεν μπορώ να ερμηνεύσω τις σκέψεις του.

«Δε θα με αγνοείς από δω και πέρα, έτσι;», δηλώνει κάνοντας μεταβολή και φεύγει... αφήνοντάς με ξέπνοη... και μπερδεμένη να κοιτάω το κενό...