Bir insan 28 Günde hayatta kalabilir mi?
Kaçırılan Berna kurtulmak için kolları sıvar ve 28 günde neler yaşadığı ortaya çıkacak.
Berna akça 17 yaşında Lise öğrencisidir. Berna 'ya takıntılı olan Yalın ise onu kaçırmak için uygun zamanı bekler ve ak...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
¶
Yarım saat önce
Yalın koltukta uyuyakalırken bende hızlıca merdivenlere çıkıp çekmecelere bakmıştım. O kadar heyecanlıydım ki yere takılıp düşmüştüm. Hemen kalkıp salona indim ve bu sefer salondaki çekmecelere baktım. Her yeri dağıtıp darma duman etmiştim ama hiç bir yerde anahtarı bulamamıştım. Sinirden ağlamak üzereydim. Eğer anahtarı bulamazsam bu kapıdan da çıkamazdım. Acaba ne yapsaydım? Etrafımda deli gibi dönerken aklıma Yalın 'ın mutlaka cebine koymuş olabilmesi geldi. Yalın'ın yanına yavaşça yaklaştım. Elimi cepler soktum ve yine bulamayınca daha çok sinirlendim. Nereye koymuş olabilirdiki? Bu sefer başka yere bakmak için tekrardan yukarıya çıktım ve yatak odasının yanındaki odaya girdim. Bu odanın her tarafı siyahla boyanmıştı ve hep büyük kutular vardı. Acaba içlerinde ne vardı? Bu merakımı bir kenara koyup etrafa bakındım. Büyük kahverengi ahşap dolaba yaklaştım. 2000'li yılları anımsatan bu dolabın kapağını açtım. Her tarafına bakındım ama oradanda bir şey bulamayınca hayal kırıklığıyla kapıyı örtüp çıktım. Bu sefer yavaş adımlar atıyordum çünkü Yalın her an uyanıp durumu fark edebilirdi. Salona geldiğimde Yalın 'ın koltukta olmadığını gördüm. Telaşla etrafıma bakınırken yine paniklemeye başlamıştım. Kendime sürekli sorular sorarsam kafayı yiyecektim. Uyanıp bir yere mi gitmişti? Yoksa durumu anlamış mıydı? Adımlarımı yavaşlatarak koltuğa geçtim. Öyle kös kös oturup bekledim. Yalın 'ın sesini duyunca başımı hemen çevirdim. Gülümsüyordu. Bu normal gülümseme miydi, yoksa sahte bir gülümse miydi emin olamamıştım. Yalın bana yaklaşıp "bende seni arıyordum, yatak odasına uyudun zannettim ama seni bulamadım" deyince durumu anlamadığını fark ettim.
"evet... Banyoya girmiştim.
"hmm..
Sadece sessizlik. Başka bir ses daha olmasını umut etmiştim çünkü Yalın yine bana garip bakmaya başlamıştı.
"uykun var mı?
Kafamı olumsuz anlamda salladım. Yalın kumandayı alıp televizyonu kapattıktan sonra "Ben yatıyorum, bence sende yatsan iyi olur" dedi. Ben uyumak istemiyordum. Ayağa kalkıp "Ben yatmak istemiyorum" dedim. Yalın hiçbir şey demeden yukarı kata çıktı. Neler oluyordu şimdi? Niye böyle garip davranmıştı şimdi. Ama doğru ya... Kural listesine göre erken yatmalıydım yoksa kaçma ihtimalimi bile düşürmüş olacaktım. Bende yukarı kata çıktım ve odanın kapısına gelince duraksadım. Yine onunla aynı yatakta yatacak olmanın korkusuyla içeriye girdim. Yalın pijamasını değiştiriyordu. Onun çıplak vücuduna bakmadan çarşafı açıp içine girdim. Arkamı dönerken yalın yatağa girdiğine dair sesler duymuştum. Onun yüzüne bile bakmak istemiyordum ama o kollarını belime sarıp "yüzünü döndür" deyince ona doğru döndüm ve bana olan bakışlarıyla karşı karşıya kaldı. bana bir süre baktıkdan sonra gözlerini kapadı ve bende gözlerimi kapatarak uyumaya çalıştım. başarısız kaçış planından sonra yeni bir plan daha yapmam gerekecekti.
