Nighttime Plea (SaiDa)

EPILOGUE♡

Nighttime Plea: Saida

EPILOGUE

"Sana naman, bakit nagdedesisyon ka kasi agad? Mas lalo lang lumala yung problema." Inis ngunit mahinahon na sabi ni Dahyun sa nobya na ngayon ay asawa na niya sa papel.

Nakangusong umupo si Sana sa sofa at iniyakap ang braso kay Dahyun. "Sorry na...e kasi naman...ayoko na sa bahay. You know I've been dying to free from that house." Palusot niya.

Marahas na huminga si Dahyun saka humarap rito. " I know, pero bata ka pa. Ano namang alam natin sa buhay pag aasawa? Hindi madali ang pinasok mo. Alam mo naman na kandidato palang ako sa promotion, e pano kung alisin ako ng mommy mo? Pano tayo mabubuhay?" Litanya niya.

"Alam kong babanggitin mo ang financial capability mo kaya naman...." sabi nito saka kinuha nito ang isang malaking itim na bag sa harap niya.

" ano yan?" Tanong nya. " Pera" maikling sagot nito. "Ano!? San galing yan? Wag mong sabihing pera yan ng magulang mo?!" Tanong niya.

Pakiramdam niya aatakihin na siya sa puso dahil sa padalos dalos na desisyon ni Sana. "Oy hindi ah! Ipon ko yan." Sabi nito. "Ipon? Galing pa din yan sa magulang mo. Ibalik mo yan, Sana. Diyos ko, ayokong magkaproblema tayo lalo." Sabi niya.

Nalungkot naman si Sana sa sinabi nito. Gusto niyang bawiin lahat ng sinabi niya pero alam niya namang totoo ang mga ito. Umirap si Sana at nagtatampong sumandal sa sofa.

"I worked hard for that money. I tutored a lot of students secretly throughout those years. Oo yung iba dyan galing kila mommy, pero sakin na yun kasi binigay niya sakin e." Paliwanag niya.

Nagtimpi na lamang si Dahyun kahit gusto niya pang magsalita. Sana just registered their marriage without consulting him. Gusto naman niyang mapangasawa ang nobya, ngunit gusto niya munang magkaayos sila ng magulang nito.

Imbes na magkausap sila ng maayos, mas lalong nagalit sa kanya ang magulang nito, lalo na ang mommy ni Sana.

Umalis si Sana sa sala habang yakap ang malaking bag na puno ng pera na winithdraw niya kanina dahil natatakot siyang maunahan siya ng mommy niya na i-cut ang transaction niya sa bangko.

Hinilot niya ang kanyang sintido at hinayaang humiga ang sarili. Sana's still a student, and he's not yet promoted. Kahit pa may pera sila ngayon, hindi nila alam ang mangyayari sa mga susunod na buwan o taon.

~

"Mag impake ka na." Ani Sana na ikinamulat ni Da

Dahyun: Huh?
Sana: Sa ibang bansa nalang tayo tumira.
Dahyun: Hah!?

Umupo si Dahyun at parang nakakarinig ng kung ano ano. Hinarap niya si Sana at seryoso ang mga tingin na ibinigay niya rito.

Sana: Hindi ba mas magandang umalis na lang tayo?
Dahyun: Sana...ano na namang pinaplano mo?
Sana: Mas magandang lumayo nalang tayo rito. Yung tayong dalawa lang ang nakakakilala sa isa't isa.
Dahyun: That won't solve our problem. Hindi magandang tinatakasan ang problema, Sana.
Sana: I know. But I can't think of any solution but to runaway.
Dahyun: Sana, ayusin mo muna ang sarili mo. Clear your mind and let's chill for now.
Sana: I can't relax unless I'm away from here.

Bumuga ng hangin si Dahyun at pumikit. Hindi niya alam kung bakit ganto na ang nangyayari.

Sana: Ayaw mo bang sumama sakin?

Tumahimik lang si Dahyun at umiwas ng tingin. Nasaktan si Sana sa inasal nito at tahimik na umalis. Tinitigan lang niya ito, hindi niya kasi alam ang sasabihin niya.

Sana: Hindi man lang ako pinigilan hmp!

Nagmamaktol na lumabas ng bahay si Sana at naglakad lakad sa labas. Sa totoo lang, gusto na niyang umalis sa Pilipinas at tumira sa Canada.