Olmaktan Korktuğum Yer

53. Bölüm : "Büyümek"

-----------------------------------

(Kerem'in Dilinden)

Hasta koridorunda volta atmaya başladım. Ablamın eşi, eniştem yanımda, benimle birlikte dolandı. İnci'yle ablam birlikte koridordaki koltukta oturdular. Nihan abla da geldi, o da ablamın yanına oturdu. Cihangir'i kucağına aldı, Cihangir onun göğsünde uyuyakaldı.

Hastaneye geldiğimizde normal doğum olacağını düşünüyordum ama bebek ters geliyormuş diye sezaryene aldılar Zeynep'i. Daha doğum olayına adapte olamamışken doktorun söylediği şeyler beni hazırlıksız yakaladı. Bebeğin ters gelmesi ne demek anlamadım bile tam olarak. Asistan doktor da bir sürü şey anlattı ama heyecandan dinleyemedim.  Doktorlar gittiği andan itibaren korkmaya başladım. Heyecanım silindi. Derin derin nefes alıp verdim. Dilim damağım kurudu.

Y "Kerem, biraz otur, geldiğimizden beri dolanıyorsun"

"Abla oturamam. Bir şey olmaz değil mi? Bebeğe de Zeynep'e de"

Y "Olmaz, olmayacak, korkma"

N "Bir sürü kadın, çocuk bununla karşılaşabiliyor... Sakin ol Kerem"

"Ooooofff... Çok gerildim. Ameliyat sonuçta basit bir şey değil ki! Ya komplikasyon olursa? He? Ya bebek ters geldi diye sıkıntı çıkarsa?"

N "İyi şeyler düşünür müsün Kerem? Ay bu adamın da bir ortası yok yahu! Cihangir' de fellik fellik seni arıyorduk... Buna gelince dünyadaki en tedirgin baba kesildin. Tedirginlik de değil bu, felaket tellallığı resmen"

Y "Ahaha... Ay sormayın"

"Valla şu birkaç saat için eskisi gibi olmak isterdim gerçekten. Cihangir deki gibi rahat geçirmek isterdim...."

Y "Hadi oradan be! Azıcık da sen kork. Karın içeride neler çekiyor, azıcık endişelendin diye hemen kaytarma babalıktan"

"Ya öyle bir şey yok abla. Misal diyorum... Asıl siz sakin olun ya bana sardınız"

N "Eh biz de gerginiz, canım"

"Ooooff... Enişte, bebeğin ters gelmesi kötü mü ya?" –eniştem güldü

"Merak etme, problem olmayacak. İnci doğarken kordon dolanmıştı ya boynuna... Ona rağmen gayet sağlıklı doğdu çok şükür. Korkma"

Duvara yüzümü döndüm, alnımı soğuk duvara yasladım, gözlerimi kapattım. Ellerimi belimin iki yanına koyup karnımı sıkıştırdım. Gerginlikten midem bulanmaya başladı.

-------------------

Ne kadar zaman geçtiğini bilmiyorum. İçeriden sonunda bir hemşire çıktı. Bize doğru gülerek geldi. Onun güldüğünü görünce rahatladım. Üstümden tonlarca yük kalktı sanki. Hızla onun yanına gittim. Diğerleri de yanıma geldiler.

H "Gözünüz aydın. Oğlunuz doğdu, tebrik ederim. Anne de narkozdan uyandırılıyor, merak etmeyin"

Gözlerimi kapatıp derin bir nefes bıraktım ağzımdan. Vücudumda kanın yeniden pompalandığını hissettim sanki. Heyecanlandım. Az önce kendimi o kadar çok sıkmışım ki, şimdi rahatlayınca bir yerden destek alma gereği duydum. Duvara yanaşıp elimi yasladım.

İkinci kez baba oldum.

Bu duygular çok karmaşık... Mutluluk ve heyecan verici... Hatta korkutucu da. Benim gibi bir adam için çok korkutucu hem de. Baba olmak konusunda hiçbir zaman başarılı değildim. Başarılı olduğumu düşünmedim... Cihangir'i çok mahrum bıraktım kendimden. Aybars'a bu yanımı yansıtmam umarım. Gerçi artık toparladım. Yansıtmayacağım.