Reminiscing The Blueprints (COMPLETED)

Chapter 36

"I need to go now," agad kong kinuha ang mga gamit ko pero hinawakan ni Dark ang kamay ko.

Tinignan ko siya sa mga mata at iling lang ang sinagot. "I-I'm really sorry," nag-iwas ako ng tingin at agaran nang kumuha ng pambayad sa wallet ko.

I waved at Devour and even though his brows are furrowing, he showed me a small smile.

I rushed to my car. Agad kong sinenyasan ang driver pagkalabas ko pa lang ng café pero mukhang pinapahirapan ako ng tadhana.

"Ms. Lyr! Oh My Gosh, it's really you!"

Agad akong kinabahan sa sumigaw dahil paniguradong isa na naman ito sa mga taong nakakakilala sa akin. I didn't give her a glance but she kept calling me.

Nagdulot iyon ng atensyon ng mga tao kaya mas binilisan ko pa ang paglalakad. Pero nang maiparada na ng driver ang sasakyan, doon na ako dinumog ng mga tao.

Nagtutulukan ang lahat kaya nabitawan ko ang sketch pad ko. I bowed my head but they were too forceful! Natapakan pa ng isa ang kamay ko.

Napangiwi ako sa sakit at pinilit na lang na pinulot ang sketch pad. "Uh, excuse me, I really need to go now. I'm really sorry," I continued stating.

The thought of Eli's face and trembling voice a while ago vanished my friendly side. May kung ano sa dibdib kong sinasabing masakit ang madadatnan ko sa Pinas pero hindi ko pwedeng hayaan ang kapatid ko ro'n.

"Just one picture, Madam!"

"My daughter's fond of your plates!"

Gustuhin ko mang ngumiti, hindi ko magawa dahil habang patagal nang patagal, mas ginagambala ako ng niyerbyos.

My driver's strength wasn't enough to push all of the fans circling me. Napapikit na lang ako nang mariin dahil sa kaliwa't kanan na sigawan.

Think of a freaking way to get out of here, Cassandra!

And then, I felt a hand guarding my waist. Hindi ko alam kung siya ba 'yon pero pakiramdam ko, siya lang ang may kakayahang gumawa no'n.

I didn't need to face him back because I saw our reflection in the mirror. Dark's eyes were focused on the people, exerting forces on me.

Hindi man siya magsalita, alam kong naiinis na siya sa inaasta ng mga tao.

He successfully opened the door after a few steps. Tumingin ako sa kanya at tanging tipid na ngiti lang ang binigay niya.

"Whatever it is, I know you can do it," he said under his breath.

Hindi siya gaanong ngumiti pero ramdam ko 'yung sinseridad ng pagsasalita niya. Iyon nga lang, kailangan ko na talagang mag-impake kaya pumasok na ako sa sasakyan nang hindi siya sinasagot.

Nang makalayo, tumingin ako sa likuran ng sasakyan at kita ang lalaking tinatanaw pa rin ang sasakyan namin.

His hands were both on his pocket as he look down, forcing a smile. Maya-maya, hindi ko na siya natanaw kaya mas bumigat ang dibdib ko.

There's something about Dark's eyes a while ago. Parang may gusto pa siyang sabihin pero naubusan na kami ng oras.

For a while, I smiled with the thought of talking to him again without the hint of bitterness after two years.

We've both matured, I guess.

But of course, that smile also faded when I heard Eli's voice on my head again.

Bakit nasa kulungan si Daddy? Ano na naman bang gulo ang pinasok nila ni Tita Stella?

Hindi ko alam kung paano nakarating kaagad kay Jake ang nangyari pero makalipas ang isang oras, nagkita na ulit kami sa bahay.