Stars at the Worst

02

Chapter Two

Lumabas muna kasi ako sa suite namin. Tulog na kasi sila Xi pagkatapos namin mag-inuman. And me? Hmm. Just a little bit tipsy. Mga three shots lang naman ininom ko.

Well, madali lang kasi ako malasing. And you know bilang mabait na kaibigan. Ako na nag-adjust, mahirap
na. Baka meron pa silang magawa.

Buti nalang tulog na sila. Kundi para na naman akong nanay na mag-aalaga ng mga pasaway na bata.

Habang nagmomonologue ako sa tabing-dagat. Merong tumakip sa aking mata.

Sisigaw na sana ako ng takap niya rin ang aking kamay. Na animo'y alam na niya ang susunod kong gagawin.

Akmang sisikuhin ko na ang kanyang 'precious thing' nang magsalita siya.

"Uy ito naman huwag naman. Joke lang naman eh." saad ng lalaking nasa aking likuran.

Napangiti ako ng palihim ng aking mabatid kung sino ito. Alam ko na kasi, boses pa lang kilalang-kilala ko na.

"Alisin mo na yung mga kamay mo." pormal ko saad.

Sinunod naman niya ang akong nais at dahan-dahan niyang tinanggal ang kanyang mga kamay.

"Babe naman kung hindi pa ako nagsalita baka tinamaan muna yung junior ko" nakaguso niyang saad.

Gusto kong tumawa sa kanyang tinuran ngunit para may pumipigil sa akin. Na para bang sinasabi na kailangan niya muna akong suyuin.

"Edi kung tinaaman mo, edi paano na yung future natin." pagpapatuloy pa niya.

Nang mapansin niya hindi ako natatawa ay medyo sumeryoso siya.

"Are you still mad at me?" nagpapacute niyang sabi. Tsk. Tanggapin mo yan cold treatment ko hmmp.

"What did I do? Huh? Babe?" pagtatanong pa niya sa akon.

Kita mo ito, actually I am not really mad. Kung kahapon pwede pa, but today I am just disappointed.

Nakalimutan niya kasi na may dinner date kami kahapon. I waited for four hours at the resto, pero walang sumipot.  

Tinatawagan ko din naman siya, pero nakapatay yung phone niya. Medyo kinabahan pa ako, akala ko kasi may nangyari sa kanyang masama.

But when I went to his condo yesterday. I found out that he is just sleeping peacefully at his room.

Tapos nang nagising siya, tinanong ko lang siya. Kung bakit nandoon pa siya at natutulog. I just accepted his reason that he is tired.

But damn, when he asked me kung bakit daw ako nandoon sa condo
niya. Doon na kumulo dugo ko.

Tinanong pa niya sa akin, kung meron ba daw akong pinuntahang party kaya nakaayos.

But instead of answering him, lumabas ako sa condo niya. I left him dumbfounded. Pinabayaan ko siyang tanungin ang sarili niya kung bakit ako nagalit.

Siguro dahil na din sa ego ko. Medyo nag-expect kasi ako kahapon. Pero wala, nganga.

And there he is, standing in front of me. Still clueless about what just happened yesterday.

Pasalamat siya at tinatamad na ako
ngayon makipagsagutan sa kanya. Kaya sinagot ko nalang yung tanong niya.

"It our anniversary today." I said with a serious voice.

Totoo yung sinabi ko. Kung bakit kahapon naman ng date namin ay dahil dapat sasalubungin namin iyon ng sabay sa madaling araw.

Tila nagulat naman siya sa aking sinabi. Bahagya pansiyang napatalon kasabay ng pagsambit niya ng isang mura.

"So that explain all. Oh my god! Sorry I promise I make it up to you. Ah shit!" frustrated niyang sabi

"Happy Anniversary Babe! And also sorry please forgive me." sabi niya sa akin.

At syempre bilang mabait at marupok na girlfriend syempre papatawarin ko siya. Hayy ang rupok ko naman.

"Happy Anniversary too Babe! Don't worry you're already forgiven." I said.

Niyakap niya naman ako, at ibinaon ang aking mukha sa kanyang dibdib.
Habang ang kanyang isang kamay ay nasa aking bewang at ang isa naman ay nasa aking likod.

"Sorry talaga Babe ha. Masyado ko sigurong pinagod sarili ko, kaya pati anniversary natin nawala sa isip ko. Huwag ka nang magalit sa akin ha. Sorry ulit. Love you." paghingi pa rin ng tawad niya.

"Stop saying sorry okay. I already said that you're forgiven. Tsaka hindi na ako galit okay. And love you too." sabi ko.

We stayed for a couple minutes in that position.

No one's talking, but that doesn't mean it's akward. It's just the presence are enough for us.

We are in silence until he spoke.

"Halika ka na, masyado ng gabi. Baka bukas mapuyat ka pa. Hahatid na kita." pagputol niya sa katahimikan.

Hindi na lang ako nag-inarte sa kanyang tinuran. Kaya nagsimula na kaming maglakad.

"Babe?" agaw ko ng pansin sa kanya.

"Why? Is there a problem?" nag-aalala niyang tanong sa akin. At dahil doon mahina akong napatawa.

"You are over reacting Babe. I just want to ask you something, okay?" sabi ko pagkatapos kong tumawa.

Tila naman nabunutan siya ng tinik sa aking sinabi. Narinig ko pa siyang bumuntong hininga ng napakalalim.

"Hoo! Akala ko kasi may masakit sayo kaya ganun na lang inakto ko." saad niya sa akin.

At dahil gusto ko siyang asarin, edi syempre ginatungan ko ang kanyang sinabi.

"Ang sabihin mo lang masyado kang OA." pang-aasar ko pa.

"Kasalanan ko bang nag-aalala ako sa iyo." nakanguso niyang saad.

"Pfft. Babe pa lang yung sinabi ko kanina. Tapos ganon ka na makareact. Oh hindi pa ba tawag sa mga ganon ay mga OA?" patuloy ko pa  rin sa kanya.

"Oo na nga lang. Ako na po ay OA, happy?" pagsuko niya, habang nakataas pa ang dalawang mga kamay sa ere.

I just nodded at him with the smile plastered on my face. He is so cute.

"So... Ano nga ulit yung itatanong mo?"

Dahil sa sinabi niya, napaisip ako. Oo nga no? Dapat pala magtatanong ako sa kanya. Kaso nga lang hindi ko na matandaan yung itatanong ko sa kanya.

Pero meron naman akong naiisip na iba. So kesa magsayang ako ng oras kakaisip ko kung ano ulit yung dapat kong itatanong ko sa kanya. Magtatanong na lang ako ng iba.

"Well nakalimutan ko eh. Pero ito na lang tatanong ko. Anong oras ka dumating dito?" tanong ko.

"Mga kaninang 7 to 7:30 I think. Hindi ko rin namalayan yung oras." sagot niya naman.

"Wait, saan ba yung suite mo?" di ko kasi siya nakita kanina.

"Yung sa tapat niyo." simple niyang sabi sa akin.

"What?! Bakit hindi mo naiisipang sabihin o kaya magtext man lang sa akin." sabi ko sa kanya.

Kanina pa ako nag-aalala sa kanya kung bakit hindi man lang nagpaparamdam. Tapos nasa tapat lang pala ng suite namin siya all this time.

"Actually, hinintay lang talaga kitang lumabas." sabi niya.

"Bakit mo naman ako hinihintay na lumabas kanina, kung pwede ka namang kumatok man lang."

"Galit ka kasi kahapon kaya naghintay na lang ako na lumabas ka para makapagsorry ako sa iyo." tumango lang ako sa kayang sinabi.

"Nandito na tayo." sabi niya. "Mauna ka nang pumasok." dahdag pa niya.

Kaya sumunod na lang ako. Bago pa ako makapasok sa suite, hinala niya ako para sa isang yakap.

Nang kumalas siya sa yakap mabilis niya akong hinalikan sa labi. Kaya napangiti ako bago pumasok.

Before I close the door, I even saw him mouthed 'Good night'.
_____________________________________________________________________________

Done. Yeheyyy!

Votes and Comments are surely appreciated.