İddia / Kuroken

2.4

Bu bölüm Atsumu'ya özel, köye geldikleri ilk günde geçiyor.

"Atsumu koş yumurta toplayacaksın."

"Heh?"

Daha uyku sersemi civcivi andıran genç çocuk karşısında muhtemelen kendisine her sabah lanetler okuyan ikizine baktı ve saçını sertçe karıştırarak dikildi.

"Madem uyanıksın sen toplasana amına koyayım?"

"Tavuklar beni sevmiyor, sen sarışınsın belki seni aralarına kabul ederler de kurtuluruz."

"Tavuklar bile bana sizden iyi davranır."

Atsumu kelimeleri bastıra bastıra sitem ederek yüzünü yıkamaya gitti. Beni neden kimse sevemiyor diye düşünürken başka bir evrende onun için ölüp biten fanlarından bir haberdi.

"Ulan 'samu ne şerefsiz ada-"

Atsumu tam ikizine sataşacakken kaldıkları minik ama herkese yeterli evin koridorundan zil sesi gelmeye başladı.

"Bu ses ne saat sabah 8 amına koyayım?"

Susmayan zil sesinden sonra herkes güç bela da olsa koridora gelebilmişti.

Atsumu ve Osamu normalde yattıkları ranzadan rahatsız yataklara alışıklardı o yüzden güzel bir uyku çekmişlerdi. Kenma, gece rahatsız yatak yüzünden uyuyamamış bu yüzden halsiz ve huzursuzdu. Kuroo'nun yavşaklığını engelleyecek derecede bir huzursuzluk.

Kuroo ve Bokuto rahatsız veya sallanıyor demeden götünde sinekler uçuşa uçuşa uyumuştu. Akaashi uyuyamayacağını anlayınca gelmeden önce çantasına attığı kitaplardan okuyarak sabahlamıştı. Oikawa gece boyu hayatını sorgulamış, bir kaç saatlik uykuyla ayaktaydı.

Iwaizumi ve Suna gece kart oyunları oynayarak zaman geçirmişlerdi ve garip bir şekilde zıt kişiliklerine rağmen anlaşabiliyorlardı. Sakusa'ysa ailesinin zoruyla gelen bir başka üyeydi ve gece boyu minik bir alana çekilip odadaki böceklere ölümcül bakışlar atmıştı.

Yaku tüm gece telefonun çektiği bir alan arayışına girmiş ve başarısız olmuştu. Lev ise bacakları yatağa sığmadığı için top gibi bir şekil alıp öyle yatmıştı. Tabii sabah kalkınca attığı her adımda kemiklerinden garip sesler yükseliyordu.

Şu an her biri onları uyandıran zil sesinin kaynağını merak ediyordu.

"Asker eğitimine mi geldik köy gezisine mi amına koyayım?"

"Kuroo bi' siktir git yanımdan."

Evet, uykusuz kalmış Kenma'nın aurası Kuroo'nun ultra derecedeki yavşaklığını ve yüzsüzlüğünü engelleyebiliyordu.

Herkes kendi arasında konuşuyordu ki koridorun başından kısa çaplı bir alkış sesi yankılandı.

"Selamlar, ben Kita Shinsuke. Buraya yakın oturan bir öğrenciyim, size eşlik etmek ve buradaki hayatın sandığınızdan daha güzel olduğunu göstermek için size öncülük edeceğim."

"Neden bu saatte uyanı-"

Kuroo tam Kita'ya çıkışacaktı ki uykusuz kalan Kenma'dan bile güçlü bir auranın onu ele geçirdiğini hissetti.

"Ya bu saatlerde kalkmak da ne güzel, güne erkenden başlıyorsun falan."

Kita hiçbir şey olmamış gibi döndü ve tekrardan ellerini çırptı.

"Şimdi görev dağılımı yapıyoruz."

-

"İT İT AĞZIMA SIÇ ÖLMEM ÖYLE."