Bölüm 11

986 76 35
                                    

-Stiles-

- Bazen Scott'dan nefret ediyorum...

~ Oh merak etme ben de. Deli ediyor insanı.

Gülümsedi dudağıma öpücük kondurdu ve ayağa kalktı, kapıya doğru yaklaştı.

~ Nereye lan?

(Kaşlarını kaldırarak)

- Kahvaltı hazırlamaya...lan?

Gülümsedim ve az önce doğrulduğum yatakla sırtımı tekrar buluşturdum. O sırada düşünmeye başladım, son zamanları. Scott'a daha hiçbir şeyi anlatmamıştım. Kira'dan dolayı pek görüşemiyorduk, şu sıralar daha da azalmıştı. Kira'nın yeteneğinin olmaması onu telaşlandırıyordu bu yüzden de önceden babası tarafından çok öğretilmeyen  kılıç hareketlerini öğrenirken ona göz kulak oluyordu.

Derek'i bir süre anlatmamayı düşünüyordum  ama öğrenmişti. Arabada yaşananları, partide yaşananları, evde yaşananları bilmiyordu ama Derek'i ufacık hırlamasından tanımıştı. Ah, evet artık ona her şeyi tek tek anlatmak zorunda kalacaktım. Bunları düşünürken burnuma gelen kokularla düşüncelerimi bir kenara süpürdüm, Derek elindeki tepsiyle yanıma oturdu.

~ Hamaratsın da.

- Öyleyimdir.

~ Tam ağzıma layık.

Uzanıp dudağından öptüm, birlikte kahvaltımızı yaptık. Bitirdikten sonra tepsiyi de alıp aşağıya indi ve geri çıktı, kapıyı açıp yatağıma doğru yürümeye başladı.

~ Derek odadan çıkabilir misin?

- Ne? Neden??

~ Oh, üstümü değiştireceğim.

- Yaniii.

~ Yani odadan çıkar mısın.

- Neden?

~ Ne neden Derek çık işte.

- Neden çıkmamı istiyorsun???

Oturduğum yerde iyice dikleşmiştim yanıma doğru yavaşça yürümeye devam ediyordu. Ne olurdu çıksa, ölecek mi?

~ Tanrım!! Derek utanıyorum işte!!! Şimdi çıkar mısın!

İyice dibime girmişti.

- Hayır.

~ Ne?

- Hayır çıkamam yardıma ihtiyacın var.

~ Ne saçmalıyorsun? Yardıma falan ihtiyacım yok.

- Öyle mi.

~ Öyle.

- İyi o zaman.

Nefeslerimiz birbirine karışıyordu, aniden dudaklarını dudaklarıma bastırdı, karşılık verdim. Uzun bir süre, nefeslerimiz kesilene kadar öpüştük. Boynuma doğru ilerledi, ısırıklar bıraktı, öptü, yaladı ve bu sırada eli de boş durmayıp penisimi eşofmanımın  üstünden okşuyordu. Ağzımdan küçük bir inleme kaçırdım bunu duyunca boynumdan ayrıldı yüzüme bakıp sırıttı ve gitti! Beni o halde bırakıp gitti!! Kapıya varınca tekrar sırıttı kapıyı açık bırakıp arkasına bakmadan aşağıya indi!!!!!

~ TANRIM! DEREK!! NEDEN!!!

- YARDIMIMI KABUL ETMEDİN.

~ NE! BU ŞAKA MIYDI ŞİMDİ! SEN BUNA ŞAKA MI DİYORSUN!

- HAYIR BUNDAN SONRA BİR ŞEYLERE, ÖZELLİKLE BENİMLE OLAN ŞEYLERE, DAHA FAZLA DÜŞÜNEREK CEVAP VER.

~AH KES SESİNİ DEREK HALE! BOŞ YAPMAYI BIRAK!! BUNU SANA ÖDETECEĞİM!!!

Ses gelmemişti ve halim belliydi tuvalete girip işlerimi hallettim, duşumu aldım,  saçımı kurutmakla uğraşmayıp üstümü giyindim ve aşağıya indim. Sinirli bir şekilde su içerken Derek'e bakıyordum ki söylediği saçma salak kelimelerle ağzımdaki suyu püskürtmüştüm. Hayır madem şaka yapacaksın neden bu kadar ciddi gözüküyorsun! Ben de mal gibi yemiştim gerçi...

- Bence bir insan değilsin.



.



Hehehehe🤠🤠

YARDIM/STEREKWo Geschichten leben. Entdecke jetzt