Once in a Lifetime (Valdemora Series #5)

Chapter 23

He pursed his lips. Saglit na iginalaw ang kanyang labi pagkatapos ay itinikom na parang pinipigilan ang sariling magsalita. His perfect jaw clenched a bit. Kitang-kita ko ang munting paggalaw niyon.

Iyong mga ugat sa kanyang kamay ay nakikita ko na rin. Mahigpit ang kanyang nagiging kapit sa steering wheel habang nananahimik.

The green scenery is so beautiful. Nadadaanan namin ang halos lahat ng maberdeng pananim sa gilid ng kalsada. Truly, this place is gifted. Napakayaman sa pananim at kalikasan ang Galleria.

Iyong daanan ay malubak tapos maalikabok. Walang masyadong malalaking bahay na narito pero kahit na ganoon man, mas nakikita ko pa rin ang lamang ng kalikasan.

"Are you done loving him?" dire-diretsong tanong niya sa akin. I stopped for a moment.

That sent shivers to me. Alam ko kung sino ang kanyang tinutukoy. And it gave me a bit of last memory I had with Alonzo. Parang bumalik iyong huling araw na iniwan nga niya ako.

I gulped so hard and diverted my eyes anywhere. Parang sapul na sapul iyong kanyang tanong dahil napatigil nito ako kaagad sa pagsalita.

Of course, he knew how much I loved Alonzo. Naroon siya, naging saksi sa lahat. And when I'm busy loving Alonzo, he's silently loving me too. Mas pinairal niya ang kung anong magpapasaya sa akin kaysa sa kanyang kasiyahan.

He's selfish. Nakuha niyang ibigay sa akin ang pagkakataong iyon. To think that he has a deeper feelings for me all this time.

Ngayong ako na ang nagbibigay sa kanya ng pagkakataon, ganoong uri pa ng tanong ang kanyang ibabato sa akin.

I bit my lip because of tense. Inatake ako bigla ng kaba saka pinagpawisan iyong noo ko ng kaunti. My heart's beating so fast. Kung naririnig lang niya ito ngayon, paniguradong mananahimik lang siya at hindi na magkukwestyon pa.

He's got no nerve to interfere with what I am thinking. Minsan, kung alam niyang masyadong malalim ang iniisip ko, tatahimik lang 'yan at makukuntentong nakatitig lang sa akin ng matagal.

"Y-yes," I answered without any hesitations. Natahimik kaming dalawa lalo pagkatapos niyon.

Sa iba siguro, magtatatalon na sa tuwa kapag ganoon kagandang balita ang narinig. Pero iba sa kanya. Parang naging mas makatotohanan sa kanya ang lahat. That he's still not sure with what I've answered.

Natawa ako kunwari saka kinurot ang kanyang braso. It is my way to ease what we're both feeling. Ayokong mailang at mas lalong ayokong maging awkward kaming dalawa.

"Tangina mo, Jake. Magpapakaduwag ka pa rin ba hanggang ngayon? I'm now giving you a chance," I said to him. Napanguso ako dahil natawa na naman ito.

"Nagtanong lang naman ako. Basta hayaan mo. Magugulat ka na lang sa akin isang araw na kumikilos na ako."

Then he followed it again with his laugh. Nagiging masiyahin na naman. Parang kanina lang ay hindi ako nagtampo sa kanya.

After a long hours of drive, he dropped me at our house. Mahaba-haba ang oras ng pagsasama namin ngayong araw. We still have classes for tomorrow and I want him to have his complete rest.

May mga gagawin pa rin naman ako na kailangan ko nang tapusin ngayon. I know that I can finish it right away so I chose to have a date with Jacob first. Madali lang naman halos lahat iyon.

"Bye. Kita na lang bukas. And don't text me at midnight. Gagawa ako ng school works," I warned him. Minsan kasi ay nagte-text tuwing madaling araw. Since may gagawin ako, gusto kong wala munang istorbo.