ဦးႏွောက္ထဲမွာ အရသာခံတတ္တဲ့ အေက်ာေလးေတြရွိတယ္လို႔ ၾကားဖူးတယ္။ အဲ့အေက်ာေလးေတြကို ျဖတ္ထုတ္လိုက္မယ္ကြာ။ အဲ့ဒါဆို အရသာမခံစားတတ္ေတာ့ဘူး။ အရသာမခံစားတတ္ေတာ့ ဘာစားစား အရသာရွိမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ အစားအေသာက္အားလုံးက တန္းတူျဖစ္သြားမယ္။ အဲ့ေတာ့ ေဈးႀကီးတာကို ဝယ္စားမေနေတာ့ဘူးေလ။ ပိုက္ဆံနည္းနည္းနဲ႕ မ်ားမ်ားစားရတာကိုပဲ ဝယ္စားေတာ့မွာေပါ့။
မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ေက်ာင္းၿပီးရင္ ဘဲေတြေလဥ,ဥတာကိုမေလ့လာေသးဘဲ လွ်ာနဲ႕အရသာခံစားမႈအေၾကာင္းကို အရင္ေလ့လာရမယ္။ ကြၽန္ေတာ္သာ အဲ့ဒီနည္းကိုသိလို႔ကေတာ့ ခ်မ္းသာၿပီပဲ။ ေမာင္ထူးဝယ္ေပးမယ့္ ၿခံအက်ယ္ႀကီးထဲမွာ အခန္းေတြအမ်ားႀကီးနဲ႕ အေဆာက္အဦးႀကီးေဆာက္။ ကြၽန္ေတာ္က ကိုယ္ပိုင္႐ုံးခန္းနဲ႕ ေမာင္ထူးက ကြၽန္ေတာ့္လက္ေထာက္။ ေငြေခြၽတာခ်င္တဲ့လူေတြက ကြၽန္ေတာ့္ဆီမွာ အရသာခံအေက်ာေလးေတြ လာျဖတ္ၾကမယ္။ လာျဖတ္တဲ့လူေတြကို ကြၽန္ေတာ့္ဆီမွာ ႏွစ္ရက္ေနခိုင္းမယ္။ အဲ့ေနတဲ့အခန္းခကို သပ္သပ္ရွင္းေပးရမယ္။ အခန္းခေတြလည္းရ၊ အေက်ာျဖတ္ခေတြလည္းရ။ ၿပီးရင္ အရသာမခံစားတတ္တဲ့လူေတြအတြက္ ေဈးေပါေပါနဲ႕ရနိုင္မယ့္ ထမင္းဆိုင္ေလးေတြဖြင့္။ အနံ႕ေမႊးေမႊးေလးနဲ႕ဆြဲေဆာင္ၿပီး ေရာင္းအားတင္။ အရသာကို မခံစားတတ္ေတာ့ေပမယ့္ အနံ႕ကရေနေတာ့ လာစားၾကမွာပဲ။ ေဈးကလည္း နည္းတယ္ဆိုေတာ့ေလ။ အဲ့မွာ ေငြေတြေသာက္ေသာက္လဲဝင္။ ဝင္လာတဲ့ေငြေတြနဲ႕ ေမာင္ထူးနဲ႕ကြၽန္ေတာ္က ကမၻာပတ္ သုံးခ်င္သလိုသုံး၊ ျဖဳန္းခ်င္သလိုျဖဳန္း။ မိုက္ေနေရာပဲ။
"ဘာေတြ ေတြးေနတာလဲ..."
ကြၽန္ေတာ္အေတြးလြန္ေနတာ ေမာင္ထူးအသံၾကားမွ အသိကပ္ေတာ့တယ္။ ဗိုက္ဆာတာနဲ႕ ဘာေတြေလွ်ာက္ေတြးေနမွန္း မသိဘူး။
ခဏေနေတာ့ ရၿပီဆိုၿပီး ကြၽန္ေတာ့္အေရွ႕ကို ဆန္ျပဳတ္ပန္းကန္လာခ်ေပးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ဗိုက္အရမ္းဆာေနၿပီမို႔ အျမန္ခပ္ေသာက္လိုက္တယ္။ ေမာင္ထူးက တစ္ခါမွမခ်က္ဖူးမွန္း သိသာလိုက္တာ။ ဆာေတာင္ထည့္ထားရဲ႕လား မသိဘူး။ ဆန္ျပဳတ္က ေပါ့႐ႊတ္လို႔။ ဘာအသားမွလည္း မပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္အမူအယာကိုျမင္ေတာ့ မေကာင္းဘူးလားတဲ့ ေမာင္ထူးကေမးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ အင္းဆိုၿပီး ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္တယ္။ တကယ္လည္းေကာင္းမွ မေကာင္းတာ။
YOU ARE READING
မောင်ထူးနဲ့ပေါင်းပြီး ကျွန်တော်ပါထူးသွားတယ် ( Completed)
Fantasyကိုယ်က ဇာတ်ကြောင်းပြောပုံစံလေးတွေဆို တအားကြိုက်တာမို့... ဇာတ်ကြောင်းပြောပုံစံမျိုးပဲရေးမှာပါနော်။ ကိုယ့်အကြောင်းကို ကိုယ်ဘာသာပြောပြနေသလိုမျိုးပါ ကိုယ္က ဇာတ္ေၾကာင္းေျပာပံုစံေလးေတြဆို တအားႀကိဳက္တာမို႔... ဇာတ္ေၾကာင္းေျပာပံုစံမ်ိဳးပဲေရးမွာပါေနာ္။ ကိုယ့္...
P_28 (Zawgyi)
Start from the beginning
