Redemption

Redemption-3

"Inumin mom una na ito anak."

Tinanggap ni Lou ang gatas mulay kay Nay Lydia at pinilit itong lunukin.

Like what Brian said in her dream ay hindi na niya ito muling napanaginipan.

Napatakip si Lou sa mga mata ng buksan ng matanda ang kurtina at pumasok ang liwanag. Kailan ba siya huling lumabas? Five days? Nawawalan na naman siya ng ganang mabuhay.

"Ate mo anak, tumatawag."

"Lou, what are you doing again? Nag-aalala na kami sayo. If you won't stop being like that, kung kinakailangang kalakadrin kita pabalik dito sa Canada gagawin ko." Galit na litanya ng ate Lourdes niya.

"Don't be selfish, isipin mo din naman kaming pamilya mo. Look, matanda na si Nanay Lydia, she should be resting and staying with her family pero nandiyan siya taking care of you. Wake up Lou, hindi habang buhay nandito kami para sayo."

"Tama na Lourdes, nak."

"Nay, pagsabihan mo yang alaga mo."

Napakagat nalang ng labi si Lou, she knew her sister was right.

"Anak, huwag mong intindihin ang sinabi ng ate mo. Alam kong hindi niya sinasadya."

Pinag-masdan ni Lou ang matanda, ngayon lang niya napansin that she aged big time. Bilang na ang itim na buhok nito, she has wrinkles all over her face.

She bit her lips to suppress her sobs. Now she's sorry.

"Tahan na anak." Niyakap siya ng mahigpit ng matanda.

Her mother died when she was three, pero hindi niya naramdaman na nawalan siya ng ina because nay Lydia was always there. Hindi ito nagkulang sa pagmamahal at pag-aaruga sa kanila ng kanyang ate Lourdes while their father was away making a living.

"I'm sorry, nay."

"Wala ka dapat ihingi ng tawad anak. Alam mo naman kung gaano ko kayo kamahal ng ate mo."

"Mahal ka din namin, nay." Napahagulgol na lamang siya.

This day, she made a decision.

She'll continue living.

Not for herself, but for her family and nay Lydia.

"Ang ganda natin ah, saan ang lakad, nak?"

Hindi maitago ang tuwa sa mukha ni nay Lydia ng makita siya.

She was wearing a simple off shoulder yellow dress lagpas tuhod na lalong nagpa-puti sa kanya. Itinirintas niya ang mahabang buhok at naglagay ng kaunting liptick para magkakulay ang maputlang niyang labi.

"Dalawa tayo, nay." Ngumiti siya at inabot sa matanda ang isang paper bag.

"Magbihis na kayo."

"Ha?" iwinagayway nito ang kamay. "Ikaw nalang anak, marami pa akong gagawin dito sa bahay."

Napanguso siya "nay, naman." Kunwari ay nagtatampo siyang humalukipkip. "Ngayon lang ako mag-aaya eh. Kung di kayo sasama matutulog na ako."

"Ay teka, magbibihis na."

Lou decided to drop by the Hospital. Kailangan niya munang ipa-check up ang kalusugan ni nay Lydia. Mahaba-haba din ang biyahe magiging biyahe nila kinabukasan. Kailangan niyang maka-siguro na hindi mataas ang bp nito.

"Ay, bakit dito mo ako dinala?" Nagtataka man ay nagpatianod nalang ang matanda.

"Matagal na hong hindi nache-check ang BP niyo nay."

"Hindi naman sumasakit ang batok ko, nak."

"Kailangan lang ho nating makasiguro."

"Magandang umaga ho ma'am.