GÖLGEMSİ ( ASKIYA ALINDI )

Bölüm2 - Arya' ya Hoşgeldin

"Belki de uğruna yaşanacak bir şeyler bulabilirim."

Neredeyse bir saat olmuştu ben aynı pozisyonda dakikalarca oturmuş aklımdan geçen düşüncelerin beynimi kemirmesine izin veriyorum.

Buraya gelmek hata olabilir miydi ?

Oturmaktan sıkılmıştım ve tabi daldığım derin düşüncelerden de öyle. Huzursuzca bir nefes aldım ve ayağa kalkarak pencerenin önüne geçtim. Perdeyi yavaşça aralayıp dışarı baktığımda şuanki durumu özetleyecek tabloyla karşılaştım gazeteciler neredeyse bahçeye kamp kurmuşlardı. Çok kalabalık değillerdi görebildiğim kadarıyla 6 kişi vardı. Bir huzursuz nefes daha alıp verdim ve tekrar oturmak için arkama döndüm. Ulaş kim bilir kaçıncı rüyasındaydı. Anlamadığım şey ise çok ünlü olduğunu söyleyen birisi nasıl olurda tanımadığı kişinin yanında bu kadar rahat uyuyabilirdi ?

Tam oturacaktım ki Ulaşın gömleğinin üzerindeki küçük örümceğe gözüm takıldı. Tabiki de gidip üzerinden almak aklımdan bile geçmedi. Tamam geçtiyse bile böyle bişey yapmayacaktım. Böceklerden korkan biri degilimdir hatta bazıları gözüme sevimli bile görünür. Aldığım karardan vazgeçerek küçük ve sessiz adımlarla Ulaşın uzanmış olduğu koltuğa doğru yaklaştım. Tam önüne geldiğimde örümceği almak için eğildim ve o sırada arkama attığım saçlarımdan bir tutam kurtularak  Ulaşın yüzüne çarptı. Şu an yaptığım şeyin yanlışlığını fark ederek birden geri çekildim. Beklediğimden ziyade sıçramamış sakince gözünü açmışdı tedirgin gözüktüğünü tahmin ettiğim yüzüme baktı. Karşılaştığımızdan beri ilk defa yüzünü bu kadar yakından inceleme fırsatı bulmuştum. Alnında oluşan iki çizgiden kaşlarınında çatık olduğunu anladım bu bir adım daha gerilememe neden oldu. Sakince ve yerinden hareket etmeden sordu

"Ne yapıyorsun ? Uyuduğumu falan mı düşündün ?"

Ne yani bir saattir uyumuyormuymuş ? Tamam kesinlikle şu an üzerinde durmam gereken konu bu değildi. Yanlış anlaşılmaya sebebiyet vermemek için hemen savunma mekanizmamı çalıştırdım.

"Şey... ben üzerindeki böceği almak için..."

Sözümü tamamlamama izin vermeden sessizce mırıldandı

"Üzerimde böcek mi var ?"

Bu sefer sesinde sakinliğin kırıntısı bile yoktu. Evet anlamında başımı sallamamla gözlerini üzerinde gezdirdi ve aniden olduğu yerden ayağa kalkarak zıplamaya başladı. Bu ondan hiç de beklediğim bir hareket değildi. Çocuk gibi davranan görüntüsüne baktım. Gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırmak zorunda kalmıştım.

"Tamam sakin ol gitti."

Bunu söylememle hareketlerini durdurup derin bir nefes aldı sonra benim varlığımı hatırlayarak ikaz edercesine söylendi

"Demin gördüklerini unut. Böceklerden korktuğum falan yok uyku sersemliğine öyle oldu."

Neredeyse keyfim yerine gelmisti. Bunu o da anlamış olacak ki sinirlendiğini  farkettim.

"Daha demin uyumadığını söylemiştin herneyse insanların zayıf noktalarıyla oynayacak kadar kötü biri değilim. Ama merak ediyorum doğrusu şu seninle adının anılması için çıldıran kızlar küçücük böcekten korktuğunu biliyorlar mı ?

Söylediğim şeyler durumu daha eğlenceli yaparken Ulaş hiç de eğleniyor gibi gözükmüyordu. Konuşmasına gerek bile kalmadan gözleriyle tehdidini etmişti. "Tamam sustum" diye mırıldandım sonra bir adım daha geri çekildim ve işaret parmağımla yeri göstererek devam ettim.