Ang Mahiwagang Puso

Kabanata 14

"Gusto mo bang pumasok muna?" tanong sa kanya ni Vice dahilan para tignan niya ito at tila nakaramdam ng pag-alinlangan. "Wag kang mag-alala, kahit sino naman pwedeng pumasok diyan."

Naglakad silang dalawa patungo sa loob at tumayo lamang sa bandang likuran. Bahagyang namangha si Alena sa ganda ng disenyo sa taas at sa mismong altar ng simbahan, bago muling pagmasdan ang mga taong nandoon. "Ano sa tingin mo ang laman ng kanilang mga panalangin?" inosente niyang tanong kay Vice habang nakatingin sa mga taong taimtim na nagdadasal at nagsisindi ng kandila.

"Marami. Maaring pera, bahay, trabaho, sasakyan, pamilya, o makakasama sa panghabang-buhay."

"Makakasama sa panghabang-buhay?" muling tanong ni Alena at nilingon niya si Vice. "Maging iyon ay pinapanalangin ninyong mga taga lupa, kahit pa alam ninyong lahat ng bagay sa mundo ay mayroong hangganan?"

Napaisip naman si Vice bago tumango at muling sumagot, "Di makakaila na may mga tao talagang hinihiling iyon kahit pa alam nilang imposible," panimula niya habang nakatingin sa altar. "At isa pa, kamahalan, hindi naman yata literal na panghabang buhay ang kanilang pinapanalangin."

"At ano ang iyong ibig sabihin?" muling tanong ni Alena at napaharap na rin sa tapat ng altar.

"Madalas, may mga tao tayong gustong nating makasama kahit sa kabilang buhay. Mga taong handa tayong hintayin sa kabila upang ipagpatuloy ang anumang naudlot na pagsasamahan noong nabubuhay pa," pagpapaliwanag ni Vice kay Alena na para bang silang dalawa lamang ang naroroon.

Habang nagsasalita ang katabi ay hindi maiwasan ni Alena na balikan ang mga pangyayari simula nang makatungtong siyang muli sa mundo ng mga tao. Sa paglipas ng mga araw ay marami rin siyang bagong nalaman tungkol sa mga ito. Para sa mga tulad niyang makapangyarihan ay maituturing lamang ang mga tao na mahihina at ordinaryong mga nilalang. Ngunit napagtanto ni Alena na sa kabila ng kanilang tinaguriang kahinaan ay nakakahanga ang kanilang kakaibang kakayahan upang magmahal.

Napatingin si Alena sa kanyang paligid. Pinagmasdan niya ang mga babae at lalaking nakaluhod at taimtim na nagdadasal. Pati na rin ang mga taong nagsisindi ng kandila at umiiyak habang nananalangin. Sa kaunting panahon ng kanyang pananatili sa lupa ay nag-iba ang tingin niya sa mga ito. Lalong-lalo na sa kanyang kasalukuyang katabi.

"Kaya sa tingin ko, ang pinapanalangin nilang makakasama sa panghabangbuhay ay katumbas sa panalanging magkaroon ng pag-ibig na magpapatuloy pa rin hanggang sa kamatayan —"

"At pagmamahalang maituturing na walang hangganan," pagdugtong ni Alena sa mga sinabi ni Vice dahil unti-unti na rin niyang naunawaan ang isa sa mga taimtim na pinapanalangin ng mga tao.

Nakatanaw si Vice sa mga nagtataasang gusali sa labas ng condo unit ni Anne. Maya-maya lamang ay aalis na sila ni Alena upang magtungo sa venue ng gaganaping Chinese Business Circle event, kung saan naroroon ang nawawalang brilyante.

Habang nakatingin lamang sa labas ay hindi niya maiwasang isipin na maaring ito na ang huling gabing makakasama nila ang mahal na sang'gre, bago ito bumalik sa kanilang sariling mundo.

Tila lumalalim na ang gabi at unti-unti na ring lumalalim ang naaabot ng kanyang mga naiisip.

"Is everything ready? Handa na ba talaga ang lahat?" bungad na tanong ni Anne dahilan para bumalik si Vice sa kanyang ulirat. Abala ito sa dala niyang mga gamit mula sa lobby ng building, kabilang na ang imbitasyong kakailanganin nina ni Vice at Alena.

"Oh. My. Gosh," di makapaniwalang bigkas ni Anne at muntik pang mahulog ang mga dala niyang gamit nang makita ang kabuuang ayos ng kaibigan. Agad na inayos ni Anne ang suot niyang salamin at nilapitan ito. "Hoy, Viceral! Ikaw na ba talaga yan?"