Chapter I. Little Red Riding Hood meets "The Chief" band

शुरू से प्रारंभ करें:
                                    

Lumabas na ko ng bahay at syempre hindi ako nagpaalam. Di uso saken yun eh. Isa pa uuwi din naman ako maya maya, sandali lang ako mawawala at sa laki ng bahay namen hindi nila mapapansin na umalis ako.

...

"lalala-lala... "

Una kong pinuntahan yung park sa may labas ng subdivision na tinitirahan namen. medyo matao dun pero kahit pa sikat ako wala naman pumapansin saken kapag naglalakad ng mag-isa. Ahh bale kase sikat lang naman ako sa mga medyo active pagdating sa music industry. Pero sa mga karaniwang tao normal lang din ako. At sa tingin ko isa yun sa mga advantages ko bilang pianist.

Hindi ako pinagkakaguluhan ng publiko tulad ng iba. Wala din lumalapit saken para magpakuha ng picture kasama ko.

Kung tutuusin wala naman din ako halos ipinagkaiba sa kanila. TAO lang din ako. Humihinga ,kumakaen,nag-iisip, napapagod, nag-eenjoy,nabobored . Kumbaga iba lang yung daily routine ko sa kanila pero tao rin ako na paminsan minsan kailangan ng oras sa sarile.

Wait lang. change topic tayo kase parang andrama ko eh. Hindi bagay saken.. ang bagay lang saken ay nagmamaldita at nagtataray. So let's just put our attention to how I look.

Right now im wearing an above the knee shorts, a simple but cool printed white shirt, a black high-cut shoes and my favorite Red Hoodie : )

There's a perfect word to describe my outfit. "COOL" xD

Malayu-layo na din yung nalalakad ko umabot nako dun sa may malapit sa Eastern Academy ... ahm sabi nila private school daw yun pero hindi naman ganun kamahal yung tuition, anyway marami din estudyante dyan .. yung iba pa nga kapit bahay namen sa subd. Eh.

/kriiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiing /

"wooooooh uwian na!!!" -maingay student 1

"oi sama kayo bukas ????" -maingay student 2

" teka lang antayin nyo ko sabay ako sa inyo ..." -maingay student 3

"hoy yung utang mo wala na ko pamasahe!" -maingay student 4

"wait lang!!! may naiwan ako sa room..." -maingay student 5

Okaaaaaaaaaay. So kailangan talaga saktong uwian nila nung dumaan na ko. haiyy ang ingay tuloy.. sigawan dito sigawan dyan magkakalapit naman.. high school students talaga oh mga pasaway... teka! High school din ako ah?.. pasaway din naman ako .. pero hindi ako maingay :P

Medyo nagkasiksikan sa dami ng taong nakahambalang sa daan (tetraf*ck "nakahambalang?" sheeeeeemai NOSEBLEED aketch)

And that cause me to get stuck in the crowd. Lesheeeng buhay toh. Ayoko sa lahat yung kung sino sino yung dumidikit saken. buti nalang may sleeves yung hoodie ko.

/boooooogsh/

"ooooooouch...>: [" anak ng pusit. sino yung bumangga saken?!

"ay sorry miss kala ko kase pag binangga kita mahuhulog ka na saken : )" -yung bumangga

Eh mahuhulog? Tanga naman ni kuya san ka nakakita ng binangga mo tapos sayo mahuhulog?

Kahit naman tamad ako mag-aral meron akong common sense at alam kong pag may binangga ka lalayu yun sayo at hindi lalapit. >_<

"tingin mo talaga mr.Squid? "

" ano daw tawag sayo pre? Mr. squid?" - kasama nung bumangga(KNB) 1

"tanong mo kung baket malay mo babanat din ... hahaha : )))" - KNB 2

"HAHA.. ah miss baket nga ba mr. squid yung tawag mo saken?.. " - mr.squid (siya yung bumangga)

"eh kase mr.squid para kang pusit. Maliban sa kamuka mo na sila anlansa pa ng amoy mo."

The Pianist's Last Song  Pieceजहाँ कहानियाँ रहती हैं। अभी खोजें