SAYE

19.Bölüm

Jiang Cheng, Gu Fei basketbol turnuvasına katılmayı kabul ettiği saniye Lao Xu'nun heyecan derecesinin Gu Fei Beijing Üniversitesi giriş sınavını geçmiş olsa ki heyecanından daha az olmayacağını farketti.

Öğleden sonra sınıf dağıldığında, elindeki beş takım üyesini ofisine çağırdı.

Jiang Cheng onlara baktı, nihayet Guo Xu ve Lu Xiaobin isimlerini yüzleriyle eşleştirebildi.

"Yedek yok mu?" Wang Xu sordu. "Bütün oyun boyunca sadece beşimiz mi oynayacağız?"

"Sınıf arkadaşlarınız arasında uygun bir yedek oyuncu olup olmadığına kendiniz bakın." Dedi Lao Xu. "Takım kaptanı..."

Lao Xu bu sözleri söylerken gözleri refleks olarak Gu Fei'ye kaydı, ancak Gu Fei ilgisiz bir şekilde baş parmaklarıyla aşağıyı gösterdikten sonra Wang Xu'yu işaret etti: "O."

Wang Xu tereddütle ışıldayan bir yüzle hızla yukarı baktı: "Yaa, iyi değilim... Kaptan olmak istemiyorum, çok can sıkıcı, ah."

Jiang Cheng sadece yüz ifadesine bakarak bile gülmek istedi, oyunculuğun gerçekten bok gibi.

"O zaman Wang Xu olsun, yarın idman yapmaya başlayabilirsiniz." Lao Xu masasının üzerindeki basketbol topunu aldı ve Wang Xu'ya attı, "Bu iyi bir top. Spor salonundaki ekipman odasına bakmaya gittim ve oradaki bütün toplar oldukça kötü durumdaydı bu yüzden size bunu aldım – ayrıca maçta da kesinlikle yeni ve iyi bir top kullanılacaktır; idmanlarda da uygun bir top kullanmak zorundayız."

"Teşekkür ederiz, Xu Zong." Guo Xu topu Wang Xu'nun elinden aldı ve iki kere yerde sektirdi.

Jiang Cheng hareketlerini gözlemledi, kötü değil, o kadar da etkileyici olmadığını düşünse de hiç olmazsa oynayabilirdi.

Wang Xu oldukça kendini beğenmiş görünüyordu, o da oynayabiliyor olmalıydı ve belki de gerçekten iyi oynuyordu. Diğer kişi, Lu Xiaobin, tüm bu zaman boyunca tek bir kelime bile konuşmamıştı. En uzunlarıydı, aşağı yukarı 190cmdi ve görünüşüne bakıldığında epey güçlü görünüyordu aynı ahşap bir kapı gibi – oldukça iyi.

∞

Yedek oyuncular kolay bulunuyordu. Beşeri bilimler sınıfı olmasına rağmen, hayli erkek öğrenci vardı ve Kaptan Wang Jiuri (Xu)'nin sadece arka sıralardaki 180cm üzerindeki birkaç kişiyi çağırmasıyla yedek oyuncular tamamlanmıştı.

Birçok kişi katılmak istedi, sonuçta, bireysel çalışma derslerine katılmak zorunda değillerdi ve gidip top oynayabilirlerdi.

Lao Xu çoktan onlara bir saha rezerve etmelerinde yardımcı olmuştu; sadece onun enerjik havasını görmekle bile Jiang Cheng onun adına yoruluyordu; rezil bir okuldaki karmakarışık bir sınıf, asla yükselmeyen notlar ve bu ahlaki bütünlüğe sahip bir beden eğitimi sistemi, her nasılsa, asıl mesela şuydu ki bütün bunlarla bile, Lao Xu hala coşkuyla doluydu.

"Önce sizin seviyelerinize bakacağım." Wang Xu basketbol sahasının ortasında dururken bir kaptan edasıyla topu tuttu.

"Kaç kere birlikte oynadık," dedi biri. "Daha göreceğin ne seviyesi kaldı ha?"

"Birbirimizi iyice aşina olmalıyız!" Wang Xu surat astı, tekrar tekrar sahanın kenarında çömelmiş olan Jiang Cheng'e bakıyordu. "Jiang Cheng, buraya transfer edildiğin için ilk önce sen denemeye ne dersin, senin gerçek seviyen hakkında net bir fikrim yok."

"Mm." Jiang Cheng ayağa kalktı ve ceketini çıkardı. "Ne yapılmasını istersin?"

"Topla beni geç," Wang Xu topu attı ve sonrasında top kapma duruşunu aldı.