-როგორ თუ აგერია?
ნამჯუნი, მომავალი მხატვარი ხოლო ჯინი მოდელი, რა მოხდება როდესაც მათი მონაცემები აირევა და ერთმანეთთან შეხვედრა მოუწევთ...
ფიკი დაიწერა შეკვეთით.
-ნამჯუნ, რა მოხდა? -ჯიმინ, ძალიან გაბრაზებული ვარ -რატომ? -ის თავის თავზე შეყვარებული დეგენერატი -ვინ? -კიმ სეოკ ჯინი -არ ვიცნობ -ეგ უკეთესია -ცუდად ხარ? -მან მე მახინჯი მიწოდა -ხარ კიდეც -რაა?!
ჯიმინმა უეცრად გაანალიზა რაც თქვა
-მე ვხუმრობ -ის კი არა -მოწყენილი ხარ? -არა -სად არის? -რა? -ის რაღაც უნივერსიტეტი -რად გინდა? -არავის არ მივცემ უფლებას რომ ჩემს ჰიონს ასე აწყენინოს -ჯიმინ, სისულელე არ ჩაიდინო -ნუ ღელავ, მე ისედაც სულელი ვარ
ჯიმინმა ნამჯუნის ტელეფონში მისამართი შეამოწმა და გაიქცა
გზაში სამჯერ შეჩერდა, ჯერ ნაყინი იყიდა, შემდეგ ყავა და ბოლოს ახალი ჩანთაც იყიდა ნამჯუნისთვის
შენობაში შესვლისას ყველაფერი კარგად მოათვალიერა, მოეწონა კიდეც, იქაურობა სუფთა და წყნარი იყო
-უკაცრავად -გისმენთ? -დირექტორთან შეხვედრა მინდა -სულ მაღლა და მარცხნივ -მადლობთ
ჯიმინი მაღლა ავიდა, იმაზე არ უფიქრია რომ დაეკაკუნებინა, მაშინვე შევიდა კაბინეტში და დაინახა კაცი (ბიჭი?) რომელიც ტელეფონში იყურებოდა და მოულოდნელად ჯიმინს შეხედა
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
-აქ რას აკეთებ? -მ-მე მ-მაპატიეთ დ-დირექტორს ვეძებდი -მე ვარ -თ-თქვენ?
ჯიმინს თვალები გაუფართოვდა შოკისგან, ჰოსოკმა ტელეფონი გადადო და ჯიმინს ანიშნა რომ მის წინ მყოფ მდივანზე ჩამომჯდარიყო
ჯიმინი მის წინ ჩამოჯდა და მის ლავიწებს თვალს ვერ აშორებდა, ეს ჰოსოკმა შენიშნა და მოსაცმელი შეისწორა