Waardeloze liefde, perfecte levensles

Hoofdstuk 7 - mijn eerste echte liefde

Ja.. mijn eerste vriendje. We noemen hem Merdad. Hoe ga je om met zoiets? Nou daar probeerde ik 2 jaar lang mee om te gaan, totdat ik besefte dat hij en ik niet samen gaan eindigen.

Wij hadden veel ruzies. Niet perse omdat hij een slecht mens was, maar omdat wij zoveel op cruciale vlakken verschilden. Hij was wel diegene die me liet zien dat liefde bestond, en de eerste die ik ooit aan mijn ouders en broer en vriendinnen had voorgesteld. Het was nieuw en spannend allemaal. Merdad had letterlijk alles voor mij over. Niks was hem teveel gevraagd. Perfect hé? Zou je denken. Ik had hele leuke tijden met hem, en hij was helemaal tot aan zijn oren verliefd. Ik hield van hem, maar kon nooit zeggen dat ik in de wolken was door hem..

In de jaren nadat ik was afgevallen was ik toch nog 6 keer per week in de sportschool te vinden. Het was mijn levensstijl, dit was ook te zien aan de resultaten van mijn lichaam. Ik was trots op mijn lichaam voor het eerst in mijn leven. Maar goed, relatiekilo's noemen ze het, toch? De kilo's kwamen door onze leuke uitjes. Ik begon mij weer onzeker te voelen. Het kwam ook doordat ik op school ging naar een verre stad en door nachtdiensten en treinreizen niet eens de tijd had om de sportschool te bezoeken. Die onzekerheid was ook een groot factor in onze relatie.

Naarmate de tijd dat ik hem meer leerde kennen, voelde ik me als een soort moederfiguur voor hem. Hij had een goed hart hoor, maar hij was niet de verstandigste of slimste jongen. Ik probeerde hem 2 jaar lang op het juiste pad te wijzen, maar tegelijkertijd ook te veranderen als persoon zijnde. Dat hoort niet. Je moet elkaar aanvullen. Je moet je kunnen aanpassen, maar niet veranderen door elkaar.

Na talloze ruzies en tranen was ik er klaar mee. Ik heb vaak gewaarschuwd over het feit dat ik niet lang door kan gaan met zijn domme keuzes. Het einde naderde. Ik zei dat ik er klaar mee was, maar bleef nog met hem afspreken