You're the wind beneath my wings *Dutch Larry Stylinson Fanfiction*

Chapter 3

Louis

'Wij zijn wij?!' schreeuw ik. 'The Doncaster Rovers' schreeuwen de jongens. 'Wat gaan we doen?!' schreeuw ik. 'Winnen!' brullen de jongens. 'Go for it!' zeg ik. 'Go for it' herhalen de jongens. We zijn bezig met ons vaste routine voor de wedstrijd begint. Alleen kan ik niet meedoen omdat m'n voet nog steeds verzwikt of verstuikt of weet ik het wat is. Daarom staan Harry en ik nu schouder aan schouder ons team moed in te praten. Ik ben team aanvoerder, dus wilde ik de teamroep toch doen, ondanks mijn voet. Ik loop alweer beter, wel nog hinkend. Ik heb mijn trainingspak aan en ga de hele wedstrijd kijken en schreeuwen waarschijndelijk. 'Weet je zeker dat je dit kunt?' vraag ik onzeker aan Harry. Dit is de eerste keer dat ik niet mee doe in 5 jaar. Mijn hart is echt gebroken. Harry kijkt me aan met zijn groene pretoogjes. 'Natuurlijk, en ik kan nu niet meer terug, wel?' grinnikt hij. Ik schud mijn hoofd. Natuurlijk, hij kan dit, hij is goed... het was zelfs mijn idee. Ik kijk hem aan. Zijn huid is glad voor een "tiener", het is net porselein. 'Succes' zeg ik tegen de jongens zodra de zoemer klinkt, ten teken dat de wedstrijd begint. De jongens glimlachen en wensen elkaar succes. Ik ga naast Anne zitten, die is komen kijken met Gemma. Mijn moeder zit er ook, weer naast Anne. 'Je zult het wel jammer vinden dat je niet mee kunt doen?' zegt ze. 'Ja heel erg...' zeg ik. 'Ach, voor je het weet sta je weer op het veld' zegt ze. 'Ik hoop het' zeg ik. De jongens rennen over het veld. Harry is aan de bal. Hij doet het goed, niet zo goed als gedacht. Elias rent naast hem, klaar voor de voorzet. 'Hey krullebol, naar Elias!' schreeuwt onze coach. Krullebol? Ik grinnik. Harry passt naar Elias. Ik vind Elias niet echt oké... hij doet altijd alles zelf, daardoor verliezen we de bal waarschijndelijk wel weer. 'Elias, niet zelf doen, terug naar krullebol' schreeuwt coach. En tot mijn verbazing luistert hij. Elias is altijd degene die in de kleedkamer wordt gezet omdat hij brutaal is, of niet meewerkt, niet zijn best doen of gewoon loopt te irriteren. Maar volgens mij heeft ieder team wel een etterbak. Ik speel hier al sinds ik heel klein ben. Ik was 5 toen ik begon. Eigenlijk moest je 6 zijn, om bij de mini's te mogen trainen. De mini's zijn de allerkleinste van de club, zij spelen nog geen wedstrijden en leren vooral om zich te gedragen en een paar basisdingen. De senioren zijn de alleroudste van de club. Zij zijn zo rond de 50-60 jaar. De oudste is Grijze Gerard. Hij is 76 en traint de 1e nog, onze officiële Doncaster Rovers, en Grijze Gerard hij voetbalt zelf ook nog. Hij is wel chill. Maar oké, ik kwam hier dus al toen ik 6 was, omdat mijn neef hier voetbalde, en mijn neef was heel goed volgens veel mensen. Ik kwam daar, kleine Louis, en ik moest van mijn moeder zelf vragen of ik al mocht voetballen. Hoe oud was ik? 5 meneer... hij vroeg hoe ik heette. Louis Tomlinson. 'Ben jij het neefje van Sam Tomlinson?' vroeg hij. Sam is mijn neef. Ik knikte en toen mocht ik al bij de mini's. Naast me staan mensen juichend op. Huh wat? Anne trekt me omhoog en knuffelt me. 'Harry heeft gescoort!!' gilt ze blij. '1-0 voor de Doncaster Rovers!' klinkt een stem door een luidsprekers. 'De goal is gemaakt door Styles, nummer 7'. '7, dat is een van Harry's favoriete nummers...' zeg ik in mezelf. 'Goed zo Harry!' gilt Anne nog steeds, die me intussen heeft los gelaten. Ik glimlach. Ze is vast nog trotser dan ik. Niet dat ik heb verder heb ontdekt of zo... maar... ik heb hem bij het team gehaald... Ze spelen nog 5 minuten en dat gaat de zoemer voor de rust. Ik loop het veld op. 'Harry!' roep ik. Hij draait zich om en glimlacht breed. Zijn krullen plakken aan voorhoofd van het zweten. Ik geef hem een duw tegen zijn schouder. 'Mooie goal, Styles' zeg ik met een lach. 'Dankje' zegt hij. 'Waar is krullebol?' schreeuwt onze coach. Laten we hem gewoon Ric noemen. 'Hij heet Harry' zeg ik. 'Ja, ja... goede goal, knul' complimenteerd Ric. Ric lijkt een norse man. En dat is hij ook wel een klein beetje. Hij is het type wat alles zegt. Als hij vind dat je iets niet goed doet zegt hij dat en als hij vind dat je het juist wel goed doet zal hij dat ook zeggen. Harry knikt als bedankje. 'Jongens, kom er allemaal even bij' schreeuwt Ric naar het team. Iedereen komt aanhobbelen, pakt een banaan of appel - die we altijd samen eten in de rust- , en gaan zitten. Ric blijft staan om ons toe te kunnen spreken. Zo gaat het altijd. Hij gooit een flesje water naar iedereen en begint te praten: 'jongens, we moeten hard vechten. Dat hebben jullie zelf ook wel door. Dit team was de afgelopen 2 jaar kampioen, maar we moeten deze wedstrijd winnen willen we een klasse hoger gaan spelen. En een klasse hoger betekend 3 keer per week trainen, 1 keer op het nieuwe kunstgrasveld, 2 keer op het normale gras. En dat is wat we willen. Dus jullie moeten je best blijven doen, het zal zwaar worden de komende 35 minuten, we staan voor, en dat moet zo blijven. Als we gelijk staan moeten we penalty schieten... maar deze keeper is lang en breed, dus dat zal lastig worden. Als we eventueel penalty's moeten schieten, zal Timothy het van jou overnemen, Quin' hij kijkt ons een voor een aan. Timothy is onze penalthy keeper, hij is net als die van de tegenstander, lang en breed, en Quin is smal maar heeft snelle refleksen en kan hoog springen. Maar hij is niet zo goed in penalhy's, daar wordt hij zenuwwachtig van. Ik kijk naar Harry. Hij wendt zijn hoofd af, zodra hij me ziet kijken. Zijn kop kleurt roder dan het al was. Was hij naar mij aan het kijken?

Harry

Zijn ogen zijn echt heel erg blauw. En zijn wimpers krullen zo leuk. Ik denk terug aan de eerste keer dat ik Niall, Zayn en Liam ontmoette. Nadat zijn knie was verzorgd bleef Louis tot half 7, daarna moest hij echt naar huis.

-flashack-

'Alles oké?' vraag ik lachend aan Louis die zichzelf de trap op hijst. 'Ja' kreunt hij. Ik loopt naar beneden en til hem op. 'Ik kan het wel zelf hoor' lacht Louis die als een baby in mijn armen ligt. 'Hij is echt cute zo. 'Ja, vooral het gedeelte waarin je de bocht probeerde te maken' zeg ik geconcentreerd, terwijl ik wel de bocht maak. We hebben namelijk een wenteltrap die rond naar boven loopt. 'Au, pas op, idioot' giechelt Louis zodra hij zijn kop tegen een houten plank stoot. 'Sorry, vergat te zeggen dat je moest bukken' verontschuldig ik me. 'Het is oké' zegt Louis. Ik til hem mijn kamer binnen en zet hem op mijn bed. 'Dankje' zegt Louis, en hij strekt zijn benen. 'Wat gaan we doen?' vraagt hij. 'Uhmm... wat vind je leuk?' vraag ik. 'Voetbal' zegt Louis. 'Behalve dat' grinnikt Harry. 'Uhh, weet ik niet echt... zingen denk ik, maar ik klink verschrikkelijk' zegt Louis. 'Haha, ik ook, maar alleen onder de douche als niemand het hoort' lach ik. Louis lacht mee. De lachrimpeltjes om zijn ogen zijn echt adorable. 'Oké, laten we 20 questions spelen' zeg ik. 'Waarom' grinnikt Louis. 'We kennen elkaar niet, en dan komen we er misschien achter wat we kunnen doen' leg ik uit. 'Oke, goed punt. Vraag 1: lievelings band, artiest dinges shit?' vraagt Louis. 'Coldplay' zeg ik. 'Lievelingskleur?' 'rood. Lievelingsfilm?' vraagt Louis. 'Niet lachen, maar Love Actually' zeg ik zacht. 'Oké' zegt Louis. 'Vind je dat niet raar dan?' ik kijk verbaast op. 'Nahh, ik woon in een huis vol vrouwen en zie dat films wel vaker, ik ken ze door en door. Ze zijn wel grappig' zegt Louis. Ik glimlach verlegen. 'Lievelingseten?' 'wortels' lacht Louis. 'Wortels?' vraag ik. 'Ja, ze zijn zo oranje en, ik weet niet, ik vind ze gewoon lekker' legt Louis uit. 'Lievelingsdier?' 'katten' zeg ik. Louis knikt. 'Waarom?' vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. 'Op een regenachtige winteravond kwam er een uitgehongerde, door en door natte, verwonde kitten bij de deur. Hij miauwde als een gek, ik maakte de deur open en daar was hij. Ik heb hem naar binnen gehaald en eten gegeven. Daarna heeft mijn moeder hem verzorgd. Ik was denk ik 8, en ik moest zo hard huilen. Mijn moeder heeft een oproep in de krant geplaatst, maar we kregen geen reactie. Toen mocht ik hem houden' vertel ik, denkend aan Simba. 'Heb je hem nou nog?' vraagt Louis, om zich heen kijkend. Ik knik enthousiast. 'Simba' roep ik. 'Simmie' roep ik wat harder. Ik hoor gerinkel van een belletje. 'Daar is hij' zegt Louis. Een lichtoranje kat met streepjes komt de kamer binnen en kijkt nieuwschierig rond. Simba. Zijn knalgroene ogen kijken me vol verwachting aan, alsof hij zegt: Je riep me, is het etenstijd? 'Sorry, Sim, je krijgt nog geen eten, je bent al veel te dik' zeg ik vertederd. Alsof het een code woord is kijkt hij me aan als een Sassy Bitch en loopt richting Louis om hem te besnuffelen. 'Waarom verstopt hij zich zo?' vraagt Louis. 'Hij moet 3 maanden binnenblijven, anders loopt hij terug naar Holmes Chapel, katten lopen altijd terug naar huis, en dit is volgens Simba nog niet zijn huis' grinnik ik. Blijkbaar is Louis goedgekeurd want Simba wrijft zijn hoofdje langs Louis' been en gaat dan op zijn voeten liggen. Nou ja, wie zou Louis niet goedkeuren.

Louis krijgt een sms. Nieuwschierig probeer ik mee te lezen. 'Half 7 al?' vraagt Louis verbaasd. 'Ik moet naar huis' hij gaat rechtop zitten en probeert op te staan. 'Kom maar, Oma, ik help je wel' glimlach ik. Ik trek Louis aan zijn arm omhoog, hij steunt op 1 been en hij hinkelt mijn kamer uit en gaat op zijn prachtige booty de trap af. De afgelopen 2 uur hebben we films gekeken, en gepraat. 'Bedankt' glimlacht Louis, bij de deur. 'Waarvoor?' vraag ik verward. Wat heb ik gedaan? 'Voor het afleiden, ik vond het echt erg dat ik nu niet kan voetballen, maar ach... ik vond het wel leuk, vanmiddag' zegt hij verlegen. Ik knik. 'Ik ook, en graag gedaan' zeg ik. Louis glimlacht zijn perfecte glimlach en zwaait dan. Ik voel iets bewegen langs mijn been. Louis bukt en grijpt iets vast. 'Simba!' zeg ik boos. Ik pak hem over van Louis en pak hem bij zijn nekvel. Simba klauwt met zijn pootjes in de rondte. 'Jij ook bedankt voor, ehh, het redden van Simba?' zeg ik. Louis knikt. 'No problem' zegt Louis. 'Ik app je nog wel, voor de wedstrijd' knipoogt hij nog voor hij het tuinpad afloopt. Mijn hart maakt een sprongetje bij dat idee. Harold Edward Styles, je hebt het weer flink te pakken...

-einde flashback-

____________________________________________________

haaai ;p

Sorry dat dit hoofdstuk niet zo geweldig is, maar speciaal voor @veerlestylez een extra hoofdstukje :). Love things will happen soon ;). Oké, sorry dat Simba er even bij kwam maar dat was even nodig. En happy birthday to Ernest and Doris today!!

byee x

xx