vade mecum | Üç'te Birlik Dilim Bizim!

pandemiyle birlikte evimizden seyrettiğimiz mavi gökyüzüne ithafen*

Kurduğumuz cümlelerin bizler için gerçek anlamda bir gerçeklik barındırması gereken günlerdeyiz. Birbirimize uzağız, beden olarak. Ancak bu yüreklerimizin de birbirinden uzaklaştığını göstermez, öyle değil mi?

Beden olarak uzak kaldığımız kişilere kalben daha fazla bağlanmak, birlikte geçirdiğimiz güzel zamanların kıymetini gerçekten kavrayabilmemiz lazım. Çünkü her felaketin aslında bizlere öğretmek istediği bir dersi de mevcuttur. 

Peki bu felaket bizlere başka neyi öğretti?

*Boş zaman adında bir şeyin olmadığını. Her vaktin doldurulabilir olduğunu ve olması gerektiğini.

*Sevdiklerimize yeterli ilgiyi göstermediğimizi, ailelerimizi belki de bu süreçte daha iyi tanıdık, ne dersiniz?

*Belki de çok gereksiz insanlar yüzünden kalbimizi, ruhumuzu ve aklımızı ne denli yorduğumuzu. Bu sürecin bizim için aynı zamanda ruhen, bedenen ve kalben bir şeylerden arınma süreci olduğunu kim inkar edebilir?

*Kendimizi her konuda muhakkak geliştirmemiz gerektiğini, okullarımız uzaktan eğitim sürecinde de tam gaz devam etti ancak eskisi gibi değildi, böylesi bir süreçte kişinin eğitimi koşulsuz şartsız kendisine kalmış olmadı mı?

Aklıma gelmeyenleri siz ekleyin. Pandemi sizlerden ne aldı, size ne verdi? Birçoğumuzun hayatından çok sevdiği insanları da aldı, ancak biz kalanlar olarak onların boşalttığı yerleri onlar için de doldurabilmeliyiz, kalben. Bu dünyadan göçüp giden iyi yürekli insanlara ithafen, bu dünyada kalan iyi birkaç şeyi biz sürdürebilmeliyiz.

Nedir bunlar?

Her şeye rağmen gülümseyebilmeliyiz,
Hayatımızı her şeye rağmen sürdürebilmeliyiz,
İnsanlara her şeye rağmen yardım elimizi uzatmalı, bunu yaparken kendimizden ve değerlerimizden ödün vermeyi aklımıza getirmemeliyiz,
Acılarımızın bizi güçlendirmesine, kötü ilişkilerin(arkadaş-eş-dost-aile) hayatımızı mahvetmesine izin vermemeliyiz. 
Biz bizim yanımızda gönüllü durabilen, bizlerle yola çıkıp bizleri yolda bırakmayan insanlarla güçlüyüz. Biz de sevdiklerimiz için bu rolü üstlenebilmeliyiz.

Hayat güncelleştikçe teknolojiye ayak uydurur ancak bazı şeyler ilk günkü tazeliğindedir. Sevgi, dostluk, mutluluk gibi. Bu tür şeyleri çoğunlukla uzaktan uzağa gerçekleştiremeyiz. Ancak bizler, bu süreç boyunca sevgimizi ve dostluğumuzu diri tutup, bu sürecin ardından yan yana mutlu olmaya devam edeceğiz. Elbette beden olarak uzakta olan kişiler hep olacak, çok sevdiğimiz ama zamanın ve yolların bizleri ayırdığı. Onlarla da kalp bağımızı güçlü tutmaya devam edeceğiz. Bu bağı ne salgın ne de afetler elimizden alabilecek. 

Unutmayın, her şeye rağmen sevgimizle ve insanlığımızla var olacağız.