Best Friend

CHAPTER 1

KRIS POINT OF VIEW

"Psstt!!" Ang rinig kong nag sisitsit kaya napatingin ako sa paligid at wala naman tao?

Sino yun? Wala naman tao dito kundi ako lng ah?

Nanlaki mata ko nung naisip ko na baka multo yun

"Sino ka?!" Ang sagot ko at tumingin sa paligid narinig ko naman may tumawang batang babae

Hala hindi naman sinabi nila mommy na may multo dito nakakainis naman huhu

"Wah! Wag mo ko takotin!" Ang natatakot kong sabi and patuloy padin sya sa pag tawa huhu!!!

"Nakakatawa ka bata hindi naman ako multo" Ang sabi ng isang batang babae kaya tumingin ulit ako sa paligid wala naman akong nakitang ibang tao dito sa bukid

"Kung hindi ka multo bakit hindi ka mag pakita sakin!" Ang sabi ko habang tumitingin sa paligid and narinig kong tumawa sya

"Bata nandito ako sa taas ng puno" Ang sabi nya kaya tumingin ako sa may taas ng puno and nakita ko agad ang batang babae at ang ganda nya kumaway sya sakin and ngumiti

"Ano ginagawa mo dyan? Kanina ka pa ba nandyan?" Ang tanong ko sakanya and agad sya bumaba and tumabi sya sakin sa pag upo sa may puno

"Hindi naman ngayon ngayon lng" Ang sabi nya

"Bakit ka ba nandyan?" Ang tanong ko

"Wala dito kase ako nag tatambay ikaw? Kayo ba yung bagong lipat dito?" Ang tanong nya sakin

"Oo" Ang sagot ko

"Ako pala si Kayla ikaw?" Ang tanong nya sakin at inabot nya ang kamay nya sakin

"Ako si Syder" Ang sabi ko binigay ko ang second name ko dahil yun ang tawag sakin nila mommy

"Nice to meet you syder bakit parang panlalake pangalan mo eh ang ganda ganda mong babae" Ang sabi nya sakin at namula naman ako ganito kase ako pag sinasabihan ng maganda eh kase nemen

"Ay thank you ikaw din maganda ka" Ang sabi ko at ngumiti sya

"Alam ko yun" Ang proud nyang sabi at nag thumbs up pa kaya napakunot ako ng noo

"Bakit ka pala nandito?" Ang tanong nya sakin

"Wala lng wala akong magawa sa bahay namin atchaka sabi ni mommy na dito muna daw ako mag tambay" Ang sagot ko

"Ahh" Ang sagot nya

"Eh ikaw?" Ang tanong ko

"Ahh dito ako minsan nag lalaro mag isa" Ang sagot nya

"Bakit mag isa kalang nag lalaro? Wala ka bang kalaro?" Ang tanong ko sakanya at nalungkot naman sya

"Ayaw nila makipag laro sakin" Ang simangot nyang sabi kaya napakunot ako ng noo

"Bakit naman?" Ang tanong ko

"Hindi ko alam sakanila" Ang malungkot nyang sabi at naiiyak na sya agad naman ako tumayo and humarap sakanya at inabot ang kamay nya

"kayla" Ang tawag ko sakanya at tumingin sya sakin and pinunasan nya agad luha nya at ngumiti ako

"Ako nalang makikipag laro sayo" Ang sabi ko sakanya

"Weh?" Ang sumimangot nyang sabi at tumango ako

"Oo naman ako na kalaro mo kayla kaya wag kana umiyak" Ang sabi ko sakanya at agad syang tumayo and niyakap ako

"Waaahh!! Syder salamat!" Ang sabi nya sakin habang mahigpit nya akong niyayakap kahit nasasakal na ako

"Kayla wag masyadong mahigpit hindi ako makahinga" Ang sabi ko sakanya habang niyayakap nya ako at agad syang kumwala sa yakap

Simula nun lagi na kaming nag lalaro ni Kayla at masaya sya kasama hindi ko alam na unti unti na akong nahuhulog sakanya kahit bata pa kami at lagi nadin kami mag kasama kahit sa pag pasok ng school

"Hon" Ang sabi nya sakin nag lalaro kami ngayon ng bahay bahayan ako daw asawa nya

"Bakit hon?" Ang tanong ko sakanya habang nakahiga ako sa ginawa naming bahay

"Yung baby natin umiiyak na padedehin mo ok? Nag luluto ako dito" Ang sabi nya sakin habang nag kukunwari syang nag luluto pero buhangin naman yung niluluto nya

"Ok " Ang sabi ko at kinuha ko yung manika na kunwari baby namin at pinadede ko ng chupon

Iba't ibang laro ginawa namin pinakatumatak yung kasal kasalan namin

"I dooo!!!" Ang sabi nya agad at agad nya ako hinalikan sa labi nagulat ako pero smack lng yun

"Yung first kiss ko" Ang sabi ko sakanya at natawa lng sya

"Wala na kinuha ko na bleh" Ang sabi nya at tumakbo sya palayo sakin kaya agad ako tumakbo para habulin sya

Lahat ng masasayang nangyari nung kasama ko sya ay nag bago nalang bigla ng isang araw

"Aalis kana Syder?" Ang malungkot na sabi ni Kayla at malungkot sya

"Oo eh don na daw ako mag aaral sa America" Ang malungkot kong sabi at naiyak sya

"Wala na akong kalaro" Ang malungkot nyang sabi at naiiyak din ako

"Sorry kayla" Ang sabi ko sakanya

"Eh! Asawa na kita diba!!" Ang iyak nyang sabi sakin

"Aalis na ako eh" Ang sabi ko habang umiiyak at niyakap nya ako agad

"Asawa ko bakit mo ko iiwan!" Ang iyak nyang sabi

"Sinubukan ko naman eh sila mommy sabihan na wag kami umalis kaso sila mommy gusto na nyang umalis kami dito at don ako mag aral sa america" Ang naiiyak kong and nag iyakan kaming dalawa habang mag kayakap ang isa't isa at pagkatapos ay natahimik kami na parang inaabsorb ang nangyari

"Syder" Ang bigla nyang tawag sakin kaya napatingin ako sakanya

"Mangako ka sakin" Ang sabi nya at tumingin sya sakin

"Mangako ka na tayo parin sa future pag tanda natin na tayo sa isat isa" Ang sabi nya at tinaas nya

"Promise" Ang sabi ko at ngumiti at ngumiti din sya sakin and nag pinky swear kami

"Oo nga pala bago ko makalimutan kase aalis na kami mamaya gusto ko lng tong ibigay" Ang sabi ko sakanya at agad ko kinuha yung dalawang kwentas na pinag ipunan ko yung may heart and key na pares ng kwentas

"Gusto ko lng ibigay sayo to kayla dahil ag nag kita tayo sa future ang palatandaan natin ang kwentas na to sana alagaan mo yan" Ang sabi ko sakanya at kinuha naman nya agad at ngumiti sya

"Oo naman" Ang sabi nya at yun ang last time na nag kita kami dahil umalis na ako

"Wait syder bago ka pala umalis" Ang sabi nya habang nakatitig ako

"Gusto kita alam kong bata pa tayo pero gusto kita" Ang sabi ni kayla kaya napangiti ako

"Gusto din naman kita eh" Ang sabi ko at naiyak sya ulit and niyakap ako

"Bakit ka kase aalis" Ang sabi nya habang umiiyak

"Sorry sana mahanap kita in the future wag mo wawalain yung kwentas ah?" Ang bilin ko

"Oo" Ang sabi nya

--------------------
THANKS FOR READING

ONCEPH

Disclaimer: This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events, locales, and incidents are either the products of the author’s imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.