"ဟို"

"မင္းနဲ႔မဆိုင္ပါဘူး၊တစ္ျခားအလုပ္ကိစၥပါ"

"ဘယ္ေတာ့သြားမွာလဲ"

"သဘက္ခါ၊မိုးမာန္ပဲေခၚသြားလိုက္မယ္၊မင္းကိုေခၚသြားရင္ျပန္ဖ်ားေနလိမ့္မယ္"

"ဘယ္ေလာက္ၾကာမွာလဲ"

"တစ္ပတ္ေလာက္"

ဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ပဲၿငိမ္သြားလ်ွင္

"ဘာလို႔လဲ"

"ေမးၾကည့္တာ"

သူဘယ္သြားသြားအရိပ္ကအၿမဲလိုက္ရသည္။ဒါကပထမဆံုးအႀကိမ္အရိပ္က်န္ရစ္ခဲ့ရတာျဖစ္သည္။

စက္ကမသိမသာနႈတ္ခမ္းဆူေနသူကိုၾကည့္ရင္း

"ဘာလို႔လဲ၊လိုက္ခ်င္လို႔လား"

"ဟင့္အင္း"

"ဒါဆိုသြားေတာ့မယ္၊ေဆးေသာက္ဖို႔မေမ့နဲ႔"

"အင္း"

အခန္းထဲကထြက္သြားသူကိုၾကည့္ၿပီးအရိပ္ခိုးၿပံဳးသည္။သူနဲ႔ကအၿမဲတမ္းလိုလိုစကားမ်ားရန္ျဖစ္ေနရတာပဲမ်ားေတာ့ စကားေကာင္းေျပာရတာရွက္သလိုလို၊အမ္းသလိုလိုဘယ္လိုႀကီးမွန္းမသိ။ညကသူငိုထားတာမွန္းအရိပ္သိသည္။သူလည္းေဖေဖ့အတြက္စိတ္ေကာင္းမွာမဟုတ္ဘူး။ဒါေၾကာင့္အရိပ္လိုက္ေလ်ာေပးျဖစ္လိုက္တာ။ၿပီးေတာ့အရိပ္ကိုလႊတ္ထားေပးတာလည္းၾကာၿပီ။

"အရိပ္"

သုတကအခန္းထဲဝင္လာၿပီးအရိပ္ေဘးဝင္ထိုင္သည္။မ်က္နွာကမခ်ိဳမခ်ဥ္။အရိပ္က သုတကိုမ်က္ေစာင္းနဲ႔လွမ္း႐ြယ္လာလ်ွင္

"bossကမင္းကိုအေဖာ္လုပ္ေပးဖို႔ငါ့ကိုထားခဲ့တာ ဟဲ ဟဲ"

"သိသားပဲ"

"ဟို ဒါနဲ႔ညကသိလားအရိပ္"

"ဟင္!"

အရိပ္တစ္ကိုယ္လံုးတုန္တက္သြားသည္။ေခါင္းလည္းနွစ္ဆေလာက္ႀကီးလာသလိုပဲ။သုတမ်က္နွာကို အလစ္မေပးရဲ။မ်က္ေတာင္မခက္စိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။သုတသိမ်ားသြားၿပီလား။မဟုတ္ပါေစနဲ႔။

"မင္းတို႔အခန္းထဲကညည္းသံလိုလို ဘာလိုလို!"

သုကသံရွည္စြဲၿပီးေျပာလိုက္လ်ွင္ အရိပ္မ်က္နွာခ်က္ခ်င္းရဲတက္လာ၏ျပီးေတာ့မ်က္နွာကငိုခ်ေတာ့မလိုမဲ့က်လာရင္းသုတကိုမ်က္လံုးဝိုင္းေတြနဲ႔စိုက္ၾကည့္သည္။

I Am Your Baby's Father(ငါကမင်းကလေးရဲ့အဖေ)Where stories live. Discover now