Once in a Lifetime (Valdemora Series #5)

Chapter 17

Sa akin naman sila napatingin ngayon, hinihintay ang magiging sagot ko. They are not complete without me. Iyong napag-uusapan pa lang ang mga pangarap namin sa buhay ngayon ay nakakatuwang pakinggan. Iisang pamilya kaming nagpaplano ng mga maaabot namin sa huli.

"I'll be a successful pilot and a woman working on a cruise. Susundan ko ang yapak ni Papa tapos tutuparin ko iyong kursong kanyang pinangarap," nakangiti kong tugon sa kanila. I saw some proud faces from them. Kabilang na roon ang mukha ni Jacob na nangingiti sa akin.

They clapped their hands as if supporting me. Nakailang segundo ang tagal niyon bago itinuon naman ang pansin kay Jacob. Naroon na ang kanilang mga mata sa kanyang gawi na nasa tabi ko lang ngayon.

"Ikaw? What can you promise us?" Jha asked him.

He breathed deeply and then started thinking for a moment. Maski ang atensyon ko ay nasa kanya na rin ngayon.

Dati, sinabi niya sa akin na gusto niya ring maging piloto. Gusto niya raw samahan ako tapos sabay kaming magpapalipad ng eroplano.

Weird mang marinig mula sa kanya pero maayos na ideya iyon para sa akin. Even me wanted to be with him when we already reached our dreams.

Iyong kapwa kami nakasuot ng uniporme ng piloto, nakangiti habang hila-hila iyong maletang dala namin. I imagined that scenario and it really looks good. Iyong kaibigan mong laging nakasunod at suporta sa'yo.

His eyes went on me. He slightly scratched his nose and combed his hair a bit. Nakikita ko ang kakaunting butil ng pawis sa kanyang ilong.

"I can only promise that maybe years from now, you'll see me having my own family to the only person I wanna spend my life with. Tapos syempre, isang dakilang ama sa mga magiging anak ko. Iyon lang," he smiled and then diverted his eyes somewhere after saying that.

Doon naman nagtuksuan ang mga pinsan ko. Ginawa nilang katuwaan si Jacob ngayon.

"Sinasabi ko na nga ba! Tindi ng pangarap mo, ah? Ninong kami sakali! Ilista mo kaagad mga pangalan namin nang 'di na magkalimutan," hirit pa ni Sam.

"Tapos kapag Pasko, bibigyan ko iyong inaanak ko ng pera. Kapag lumaki-laki na, doon ko na ibubuhos lahat! Bahay at lupa na!" Bryan shouted again. Mas napatawa ako sa kanyang sinaad.

Ni hindi pa nga nagkakaanak si Jacob tapos ganoon na lang kaagad ang kanilang mga plano. Masyadong excited.

"Ang hina mo naman! Bahay at lupa lang? Baka sa anak pa nga ni Jacob maipapamana ko lahat ng mga naipundar ko. Wala 'yang 'sayo," giit pa ni Sam na may tono ng pagmamalaki.

"Hoy mga gago! Ang hihina ninyo. Sa akin, isang barko na kaagad ang ibibigay ko pagkasilang niya. Taon-taon 'yan kung kakayanin!" Jha exaggerated. Hindi sila magkamayaw sa pagmamalaki ng kung anong ibibigay ba nila.

Tahimik lang akong nakikinig habang si Jacob ay mukhang tuwang-tuwa sa kanyang naririnig. Tignan mo nga 'to. Parang sarap na sarap pang nadidinig ang mga ibibigay nilang lahat kung sakali.

"Wala 'yan tol. Sa akin, papatayuan ko kaagad ng airport, hindi pa man napapanganak. Ganyan ako ka-asenso. Masyado akong nagiging mapagbigay na," dugtong ni Chance.