Fruitcake Sanctuary (GL)

Prologue

Tahimik lang akong nakaupo habang pinagmamasdan siyang inaalis ang takot sa masamang bagay sa loob ng isip niya. Bilang isang taong umaasa na babalik siya, na malalagpasan niya ang anumang labang kinakaharap niya ngayon...

Gusto ko makaramdam ng galit sa taong dahilan ng lahat ng to, pero di ko na magawa dahil alam kong isang lason ang galit...ang tangi ko lang magagawa ay tulungan siya makabalik sa sarili niya..

Napatakip na lang ako ng mukha at nagsimula muling lumuha...

Napatigil ako ng bigla kong narinig na magsalita siya.

"Hi, I miss you" Nakangiti na siya sakin.

Agad ko siyang sinugod ng yakap.

"Bakit ka umiiyak?"

"Uhmmm" Di ako nakasagot sa sobrang tuwa.

Mas lalo akong naiyak.

"C'mere..." Hinawakan niya ang magkabilang pisngi ko ng mainit niyang mga kamay at muling pinahid ang mga luha ko gamit ang hinlalaki niya "...alam mo ba, tears are like diamonds, they're are precious..no one is ever worth of your tears if it's causes pain..." Hinalikan niya ang noo ko.

Gusto kong sabihin sa kanya: 'Nagkakamali ka, you are worth of my tears, you worth the pain...dahil ikaw lang din ang taong magpapalaho ng kirot sa puso ko' pero nanatili lang akong tahimik.

"Call me Fruitcake," Aniya.

"Fruitcake? Bakit?"

"Dahil I'm a fruitcake," Ngumiti ito.

Mga ngiting sobrang namimiss ko.

"I love berries. Strawberries, blueberries, raspberries, blackberries, anything with an 'errie' in it" Kumawala ako ng tawa.

Yung tawang ilang araw ko ng di naririnig sa sarili ko.

"You are more beautiful when you smile my love,"

My heart begin to sank ng maring ko ang mga salitang iyon.

Napatitig ako sa mukha niya. Sa mukha ng mahal ko at mamahalin ko habang ako'y nabubuhay sa mundo.

She was pretty still, with her natural brown hair and soft eyes, at ang mga ngiti niyang nagpapabuo sa puso ko.

She has the face of innocence, para siyang anghel, a personality of an imaginative dreamer and a smile that hides more pain and fears than you can ever imagine..