lover is a day ¦ ushiten

jocelyn flores

aklımın içinde hapsoldum kaldım, öylece bekliyorum
aramızda bi' şeyler varmış gibi davranmak istemiyorum, biz hiçbir şeyiz

.
.
.

bugün günlerden salı. salı günlerinden hoşlanmıyorum, pazardan oldukça uzak. sıkılıyorum öylece. birkaç arkadaşa uğruyorum, cebime birkaç paket sıkıştırıp ceketimden para sızdırıyorlar, her zaman olduğu gibi.

yorgunlukla ışıldayan güneşe baktım. oturduğum yamalı parkın bankı pek rahat değildi ama güneşin, kendini yeterince belli edebileceği bir yerdeydim. gözlerim uyuşukça etrafta dolandı. yanıyor, acıyorlardı. kuşlar bir ağacın dalında şakıyorlardı. bu kelimeyi kullandığıma bakmayın, kulağım tırmalanıyordu. onun sesi hariç her bir sesten nefret ediyordum.

birkaç çocuk giriş yaptı parka. ebeveynleri beni görünce gözlerini kaçırdılar. çocuklarını omuzlarından tutup uzak bir yere götürdüler. ne kadar kötü görünüyordum bilmiyorum. bilmek istemiyordum biraz da. iyi ya da kötü, ne fark ederdi ki? iyi olsam açar mıydı kollarını? tıpkı küçük çocuklara yaptığı gibi dudaklarını bastırır mıydı alnıma? saçlarıma dokunsa da olurdu. temiz ve özenli elleri yıpranmış kırmızılarımda gezse...

bir an nefes alamadığımı hissettim. hayır, bu sefer mecaz değildi. gerçekten nefes alamıyordum. bedenim bankta duramadı. ileriye doğru, yere, dizlerimin üstüne çöktüm. yardım, diyemedim. kim bakardı? bakmasındı kimse. görmesindi gözler. bir elimi ağzıma götürdüm. bedenim titremeye başladı, hiçbir şey yapamadım. dizilerimin üzerinde bile duramadım. yere uzandım. titreme şiddetlendi. ağzımdan bir sıvının aktığını hissettim, neydi bilmiyorum. tüm bunları düşünürken etraftaki her şeyin döndüğünü, altımdaki zeminin kaydığını ancak fark edebilmiştim.

kayan zemine tutunmaya çalıştım. gitmemesi için sanırım biraz da bağırdım, emin değilim. dişlerim titremekten birbirine çarptı. gözlerim yaşardı. etraf iyice bulanıklaştı. bu esnada gözlerim tekrar güneşle kesişti. etraf kararmadan önce zihnime nüfuz eden ve hala daha arzuladığım tek şey kutsal ellerin saçıma değmesiydi, güzel olurdu.

.
.
.