60.Bölüm [Biz ne zaman umutlarımızı kaybettik?]

492 8 0
                                    

Geciktiği içi özür dilerim. Sınavlar 2 hafta sürdü bu  yüzden geç yazdım.. İyi okumalar.. 

Vote ve yorumlarınızı bekliyorum..

60.Bölüm [Biz ne zaman umutlarımızı kaybettik?]

Melis

Aksel uyanınca hepimiz mutlu olmuştuk ama Mert gitmişti Şirinde arkasından çıkmıştı. Bende Zeynep’e bakmaya geldim bakalım annemiz nasılmış.. “Zeynep gelebilir miyim?” kapıyı biraz açarak içeriye baktım. “Gel canım. Aksel’in durumunda gelişme var mı?” diye sordu bende gülerek cevap verdim. “Uyandı. İlaçlardan dolayı yorgun düştü şimdi uyuyor.”

“Sevindim bende görmek istiyorum ama bırakmıyorsunuz ki.” Masumca bakarak söyledi.

“Sen gelirsen üzülürsün ama daha yeni doğum yaptın canım benim merak etme Aksel taburcu olunca bol bol görürüz..”dedim Zeynep’ sonuçta erken doğum yapmş ve pek iyi değildi.

Hepimiz çok iyiydik son olanlara kadar.. Şirin perişan, Mert’in durumu Aksel’den daha kritik sırf sevdikleri uğruna herşeyi bırakıp  Aksel’in babasının karşısına çıktı. Kerem’e Şirin ve Mert’İ takip etmesini söylemeseydik ne olurdu bilmiyorum. Her ne kadar tutuklansalar da kurtulma şansları var çünkü gerçeklerin hepsini hiçbirimiz bilmiyorduk bir tek Mert.

 Eğer şimdi yaşıyorsak, bir aradaysak onun sayesinde keşke ilk onu anlamaya çalışsaydık ama gençtik işte… Korktuğumuz için yaptığımız her hata bize arkadailarımızın, ailemizin, sevdiğimiz herkes,n canını yakarak döndü ıpkı şimdi olduğu gibi. İlk önce Begüm o ölünce Aksel yıkıldı biliyorum anlıyordum çünkü. Zeynep’in yanında rahatça oturabiliyordum artık. Aksel uyandı sadece Mert kaldı oda uyanınca eskisi gibi olacağız hepimiz bunu da iyi biliyorum..

Savaş

Hastaneye gelip Mert ve Aksel’in durumunu öğrenecektim. Taksiden indiğimde uzaktan kaçar gibi hastaneden çıkan bir kız gördüm. Dikkatle baktığımda Begüm’e benziyordu yanına gittiğimde Mert ile karşılaştığımız o kızdı evet u Begüm’dü.

Flashback

Mert küçük bir kızla çarpıştı.

Melek:”Özür dilerim görmedim.”

Mert:”Önemli değil küçük hanım sanırım bileziğini düşürdün.” Mert Melek’i görünce tanımıştı. “Melek.”

Melek:”Mert abi?” diyerek sımsıkı sarıldı. “Neden gelmiyorsun artık eve?”

Mert”Öyle gerekti artık gelmeyeceğim.”

X:”Nerde bu kız? Melek!” diye çağırdı ve diğer sokağa girdiğinde görünce gülümsedi ve seslendi. “Melek çok korkuttun ablacım beni. Özür dilerim dondurma alacaktım ama kaçtı.”

Melek:”Bak bu Mert abi daha önce bizimle aynı evde kalıyordu sen tanıyormusun?”

Savaş-Mert aynı anda “Sen ölmedin mi?”

X:”gitmemiz gerek Melek.” Elinden tutup koşarak ayrıldı oradan.

Savaş:”Aklım karıştı benim ölmemişmiydi?”

Mert:”Peşinden gidelim bulabilirsek.”

Savaş:”Hadi..”

AŞK ACISIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin