Loving the Sky (College Series #3)

Chapter 7

Chapter 7

Pag-uwi ko sa villa ay naabutan ko ang tatlo sa sala na nagsisigawan. Nasa terrace pa lang ako ay dinig ko na ang hiyawan nila.

"Si Cliff ang impostor! Nakita kong nag-vent!" tili ni Cali.

Cliff immediately defended himself. "Hoy! Nasa electrical ako!"

"Kaya nga! Nag-vent ka!"

Rapsly chuckled. "Bahala kayo, basta ako nagta-task lang."

Napailing ako sa ginagawa nila. Nauna silang umuwi dahil matapos ang klase namin kanina ay bumili pa ako ng bagong tape measure at pattern paper.

Tumikhim ako kaya napatingin sila sa akin. Nakapatong pa ang mga paa nila sa center table, hindi natatakot na baka mabasag iyon.

"Umakyat kayo. Pupunta rito si Rouge," utos ko sa kanila.

Pinanood ko ang sabay-sabay na pagkunot ng mga noo nila. Halatang-halata sa mukha nila ang pag-angal, pero bago pa sila makaimik ay nagsalita na ulit ako.

"Ipinahiya n'yo ako no'ng huli. Kailangan n'yong bumawi sa akin!"

"Malay ba kasi namin?" nakangusong sagot ni Rapsly. "Ano'ng oras daw ba pupunta?"

I shrugged. "Dunno. Ite-text ko pa kung anong oras."

"Manood na lang tayo ng movie sa taas. Inaantok na rin ako, eh."

Iniwan ko sila roon at panandaliang umakyat sa kwarto ko para magbihis ng mas komportableng damit. I looked at my phone and sighed when I realized I should send him a text. Umupo ako sa kama at nagtipa ng mensahe sa lalaki.

Me:

6 PM. Sharp.

Hindi na ako naghintay ng reply dahil alam ko namang hindi siya sasagot. Inihanda ko pa ang listahan at tape measure bago tuluyang bumaba. Wala na sa sala ang tatlo dahil narinig ko na silang nag-iingay sa mga kwarto nila.

I cooked carbonara for dinner and ground some coffee beans. Inilabas ko rin ang magaganda naming plato para sa lalaking nagsusungit sa akin. Good grief, the things I did for him!

Napangiti ako nang marinig ang makina ng sasakyan niya sa labas. Gaya ng inaasahan ko, wala naman siyang sagot sa text ko. Mabilis akong pumunta sa pintuan para pagbuksan siya.

I stretched my face to pull off a serious expression. Hindi puwedeng nakangiti ka agad, Debs! Ipinahiya ka niya kanina! Kaunting tatag ng loob!

Nang bumaba sa sasakyan ay halos matulala na naman ako sa kanya. The first three buttons on his polo were undone again. Magulo ang buhok niya at tiim ang bagang. He walked toward me as I fought the urge to drool over him.

"Pasok," sabi ko. "Mabilis lang tayo, 'wag kang mag-alala."

He didn't answer. Instead, he entered the villa and sat lazily on the couch. I scoffed as I went near him. Ang mga gamit ko ay nasa center table na kaya hindi ko na iyon poproblemahin.

Habang inihahanda ang medida ay kinausap ko ulit siya.

"Dito ka kakakain."

"May gig kami."

I shook my head. "As I've said, this will be quick. Isa pa, handa na ang hapunan."

He let out a sigh and nodded. Itinago ko ang pagngiti sa simpleng pagpayag niya. Makalipas lang ang ilang sandali ay wala na ulit siyang imik. Nakakainis talaga! Kaunti na lang ay gusto ko nang ibuka ang bibig niya!

Kumuha ako ng maliit na upuan. Pinatayo ko rin siya para sukatin ang circumference ng leeg at ulo niya.

"Aren't you going to apologize?" I asked. "I was defending you, pero ipinahiya mo lang ako!"