Loving the Sky (College Series #3)

Chapter 27

Chapter 27

"Ate Debs, paano nga ang chain stitch?" tanong ni Jaja habang ipinakikita sa akin ang tela niya.

I squinted at her. "'Wag mong isagad ang paghigit sa karayom. Kaunti lang para maiikot mo 'yong sinulid at makagawa ka ng loop... tapos saka mo higpitan." Sinunod niya ang sinabi ko. "'Yan, ayos na 'yan. Ituloy-tuloy mo lang hanggang matahi mo 'yong pattern."

"Okay, thank you, ate! Sa susunod, hindi na ganito lang ang gagawin ko, ha? Gusto ko nang i-try mag-design kagaya mo."

I chuckled. "Lahat ay dadaan sa prosesong 'yan. 'Wag mong madaliin... pero sige! Next month, tuturuan na kita sa sewing machine para hindi ka na mahirapan."

She clapped before going back to her work. We were inside my small boutique. Kauuwi niya lang galing school pero dito na agad siya dumiretso dahil may project daw sila sa TLE at excited siyang magpaturo sa akin.

Wala naman masyadong customer ngayong araw kaya pinagbigyan ko siya.

Naupo ako sa counter at pinasadahan ng tingin ang buong lugar. Puno ito ng mga damit, sapatos at saklob pambata. Lahat iyon ay ako ang nanahi. Aling Joan, the one who owned the fabric shop, became my direct supplier. Sa mga nakalipas na taon ay sa kanya lang ako kumukuha ng tela.

Three months after Abi and Alya arrived, I decided to open a children's boutique. Hindi ito mabenta gaya ng inaasahan ko pero sapat na ang kinikita ko rito para sa pang-araw-araw namin ng anak ko. I named the boutique after her initials. AC Boutique.

Isang taon pa ang lumipas bago tuluyang magpaalam sa akin si Abi na magse-settle down na siya ulit sa Cebu dahil hindi ko na kailangan ng persistent na medication and counseling. She just advised me to be open to people and talk more.

At ginagawa ko 'yon. Kay Alya.

"Mommy, ako ang pinakakanta sa flag ceremony namin sa Monday!" matinis ang boses na sigaw niya matapos pumasok sa boutique.

Napakunot ang noo ko nang makitang puro chocolate drink na naman ang puting uniform nito at ang pleated na palda ay wala na naman sa gitna. Nakangiti pa siyang lumapit sa akin bitbit ang yellow na bag. Ang maayos na pagkaka-braid ko sa buhok niya kanina ay parang nasabunutan ng kung sino.

"Hi, baby. Ang fresh mo naman," I stated before helping her with her bag. Walang pasubali itong umupo sa hita ko at napangiwi na lang ako sa bigat niya. Goodness! She's 7!

Humilig pa ito sa dibdib ko na akala mo ay malinis siya. Still, I smiled and hugged her.

"Hindi ko pa saulo ang bayang magiliw, my..."

"Alya, that's Lupang Hinirang," I replied.

She pouted cutely. "Basta magpa-practice tayo pag-uwi, ha?"

"Yup. Pero kailangan mo munang mag-wash dahil ang asim mo na."

Sumimangot siya lalo kaya napahagikgik ako. Pabiro niya akong hinampas bago bumaba sa pagkakaupo sa akin para guluhin ang Ate Jaja niya. Ako naman ay naiwan lang na nakatingin sa kanya habang nakangiti.

If it wasn't obvious, she had a beautiful voice for a seven-year-old. Madalas siyang kinukuha para kumanta sa school nila pag may events kaya hindi na ako nagulat nang sabihin niyang siya ang kakanta ng national anthem.

Malapit lang ang pinapasukan niya sa boutique kaya hindi ko na siya sinusundo kapag uwian. May service siyang tricycle na rito siya idinidiretso pagkatapos ng klase niya.

Nang mag-alas sinco at handa na akong isarado ang boutique ay nakita ko si Aling Joan na papalapit sa amin. Bitbit ko na ang ilang gamit habang hawak naman ni Jaja si Alya.