Persia's Prayer

chapter three

"What the hell? Oh my God, Persia! What have you done?" nagulantang si Emily pagkatapos kong ikwento sa kanya ang nangyari.

"Wala akong ibang masabi kundi 'yung nararamdaman ko, Emily." I explained. "Kaya ganoon ang nangyari.."

"Uh-huh.." di niya kumbinsidong pagtango. "At wala ka ring magawa kaya hinalikan mo si Alastair? Haliparot ka!" she felt so betrayed after I told her what happened. That's to be expected since Alastair is also her crush.

"Sorry na, nadala lang ng damdamin eh.."

"Mas nauna ko pang naging crush si Alastair sa'yo... tapos ikaw nahalikan mo na? I can't believe this.." naiiling niyang tugon.

"Balato mo na sa akin si Alastair, please?" I kissed her cheeks para gumaan ang pakiramdam niya.

"Fine. Alam ko namang malala ang pagkagusto mo kay Alastair.." nakangiti niyang tugon.

Nang araw ding iyon ay hinintay ko ang practice nila. Alastair is wearing the same outfit. Black shirt and jersey shorts. So he loves black.

Nang magsalubong kami ng tingin ay kaagad din siyang umiwas. Napangiti ako. Oh? So I have this effect on him? That was so cute of Alastair. Pakiramdam ko ay nangingilag siya at hindi mapakali. Kaya naman ng lumabas siya ay sinundan ko siya. I found him washing his face again on the sink again yesterday.

"Alastair?" Napalingon kaagad siya ng makita ako. Kaagad na kumunot ang noo niya.

"What do you want?"

"Ikaw. Ikaw ang kailangan ko." marahan kong tugon.

"Look, I don't like you. I won't ever like you. Not a chance." pagtatapat niya sa akin. Marahan ang pagkakasabi niya subalit malamig ang tono noon. It's like he's used to rejecting girls.

"That's not something for you to decide," I explained.

"Excuse me?" mas lalong kumunot ang noo niya.

"I know you're not good at girls." I said. "That's why you don't have to like me.. for now.."

"I'm not getting this.." nayayamot niyang tugon. Tumalikod siya sa akin kaya nagpanic ako. Hindi pa ako tapos magsalita!

"T-Teka lang! Hindi pa ako tapos e!"

Iritado niya akong hinarap. "What is it?"

"Just let me like you.."

"I don't want to. Like somebody else."

"Pero bakit hindi mo ako type?" tanong ko. He raised his eyebrow and told me something mean.

"Just because. I don't have any interest at you.. so stop bugging me.." sabi niya pagkatapos akong talikuran.

Pakiramdam ko ay gumuho ang mundo ko sa sinabi niya. This is the first time I confessed to guy and this was also the first time I was rejected. I felt so hopeless and down right at this moment.

"Persia, halika na.." sabi ni Emily sa akin pagkalabas ng gym. "Bakit nakatunganga ka dyan? Namatanda ka ba?"

"Alastair rejected me..." hindi makapaniwala kong tugon.

Emily sighed as if she expected this to happen. "Bakit ka nada-down? Expected na 'yun ah? At saka sabi mo diba wala sa vocabulary mo ang sumuko?"

My frowning face immediately disappeared. Heaven must gave me Emily for a reason. Napangiti ako dahil sa naisip.

"Alright, I said that... huwag susuko.." ngiti kong tugon bago lumapit sa kanya.

I continued making shortcakes for Alastair. Mukhang hindi niya talaga yata alam na ako ang naglalagay noon sa locker niya. Hindi na muna ako gaanong lumalapit kay Alastair dahil baka mas lalong lumayo ang loob niya sa akin. Kailangan kong umisip muli ng paraan para magkamoment kaming dalawa.