Adopted by "Daddy Direction"

~ 18 ~

POV Liam

Ik open kreunend mijn ogen en kijk even verbaasd om me heen. Ik ben in slaap gevallen op de bank. Naast me zie ik Louis liggen. Daarnaast ligt Harry, die tegen Louis zijn schouder in slaap is gevallen. Daarnaast ligt Niall, die opgerold in het hoekje ligt. Zijn mond hangt een beetje open en zachte snurkjes verlaten zijn mond. Ik grinnik even.

Ik blik op de klok en zucht even. We hebben de hele nacht door gezocht, maar we hebben haar niet gevonden. Verschillende scenario's hebben zich afgespeeld door mijn hoofd vannacht. Lizzy die ontvoert is, Lizzy die ergens in een boomhut verstopt zit, Lizzy die onder de brug in slaap is gevallen. Ik heb in elk mogelijk hoekje gekeken, maar ik heb haar niet kunnen vinden. 

De voordeur valt dicht en ik kijk verbaasd op. Daniëlle komt de woonkamer binnen gelopen. Zo te zien heeft ook zij weinig slaap gehad. 'Hey', zegt ze zacht. Ze komt naast me zitten. Ik sla mijn arm om haar schouders heen en trek haar dicht tegen me aan. 'Ik heb Bear naar de crèche gebracht. Heb je nog nieuws? Heb je haar gevonden?' Ik schud mijn hoofd en kijk naar beneden. 

'Hoe hebben we het niet gehoord? De trap kraakt bij elke trede.' Ik haal met een zucht een hand door mijn haren. 'Ik ben een slechte vader.' Daniëlle legt haar hand op mijn knie en knijpt er even in. 

'Je bent geen slechte vader, Li. Je had dit ook niet kunnen weten', hoor ik Louis' schorre stem naast me. Hij rekt zich uit, waardoor Harry van zijn schouder af valt en wakker schrikt. 'Ohw. Sorry Hazz', grinnikt Louis. 'Ik had niet door dat je op mijn schouder in slaap was gevallen.' 

Harry kijkt hem aan en gaapt even. 'Maakt niet uit. Hoe laat is het?' 

'Negen uur', zeggen Daniëlle en ik tegelijk. Ook Niall wordt nou wakker. 

'Wat een nacht', mompelt hij, terwijl hij in zijn ogen wrijft. 'Wat gaan we vandaag doen? Gaan we weer rond rijden?' Ik haal mijn schouders op.

'Ze kan overal zijn', zucht ik. 'We hebben haar vannacht al niet kunnen vinden. Hoe groot is de kans dat we haar nou wel kunnen vinden?'

'Niet zo neerslachtig, Liam. We vinden haar wel. Nou kunnen we het beter zien. Het is nou licht.' Ik knik een beetje. Louis gaat verder. 'Je moet de hoop niet opgeven.'

'Louis heeft gelijk, Liam. Je moet nou niet opgeven. Ze komt echt wel terug', zegt Harry nu.

'Laten we anders eerst even ontbijten', stelt Daniëlle voor. 'Dan kunnen we tijdens het eten een plan bedenken.'

POV Lizzy

'Lizzy?' Ik word wakker geschud en open langzaam mijn ogen. Margo zit naast me op het bed en glimlacht zwak naar me. 'Word je wakker? Ik moet zo weer aan het werk. En jij gaat mee.' Ik knik een beetje en kruip het bed uit. 'Wat wil je op je boterham?' Ik haal mijn schouders op.

'Jam?' Margo knikt een beetje. 

'Ga jezelf maar een beetje opfrissen. Ik maak je ontbijt alvast klaar.' Ik knik weer en loop richting de badkamer. Ik haal een washandje over mijn gezicht heen en zucht even. Ik heb nogal diepe wallen op mijn gezicht. Niet zo heel gek, aangezien ik vannacht nauwelijks heb kunnen slapen. 

Als ik me heb omgekleed in het setje dat Margo voor me had klaar gelegd, loop ik richting de keuken. Margo kijkt met een glimlach op als ik tegenover haar ga zitten. 'We moeten over tien minuten weg.' Ik knik weer en begin mijn boterham op te eten. 'Wil je wat drinken?' Ik knik.

'Mag ik een glas water?' Margo knikt en staat op. 

Tijdens het ontbijt en de wandeling richting het restaurant is het stil. In het restaurant ga ik weer op hetzelfde bankje als gisteravond zitten. Ik trek mijn benen weer op tegen mijn borst en kijk toe hoe Margo begint met het klaarzetten van wat dingen. Langzaamaan beginnen er mensen binnen te stromen. 

'Lizzy?' Ik kijk op als ik Margo's stem hoor. 'Ik heb net de politie gebeld. Ze komen je zo ophalen.' Ik knik een beetje. 'Wil je nog wat te drinken?'

'Mag ik nog een glas water?' Margo knikt en zet even later een glas water voor me neer. 'Wat gaat de politie zometeen doen? Als ze me hebben opgehaald?', vraag ik nieuwsgierig. Margo haalt haar schouders op.

'Waarschijnlijk gaan ze je ouders opzoeken.' Ik knik weer. Ik ben dan wel weggelopen, maar ik mis Liam en Daniëlle wel. Ik neem een slokje van mijn water en kijk een beetje naar buiten. 

'Hallo.' Ik kijk op en zie twee agenten bij mijn tafeltje staan. Naast hen staat Margo. 'Hoe gaat het met je, Lizzy? Ik hoorde van deze mevrouw hier dat je bent weggelopen van huis. Wil je ons daar meer over vertellen?' Ik klem mijn armen strakker om mijn benen heen en schud mijn hoofd. 'Dat is oké. Kom je wel met ons mee?' Ik knik een beetje en sta op. De agenten stappen opzij, zodat ik er langs kan. Ik sla mijn armen nog een keer om Margo heen.

'Bedankt voor alles', zeg ik zacht. Ze glimlacht naar me en slaat haar armen dan voor de laatste keer om me heen. 

'Geen probleem', zegt ze met een glimlach. 'Doe je voorzichtig aan? Kom je nog een keer langs?' Ik knik.

'Beloofd.'