Adopted by "Daddy Direction"

~ 11 ~

POV Lizzy

'Veel plezier op school vandaag, Lizzy. Ik kom je rond kwart over drie ophalen, oké?' Ik knik snel en stap de auto uit. Liam pakt mijn pols vast. Verbaasd kijk ik op. 'Gaat alles wel goed met je? Je bent zo stil sinds gisteren.' Ik knik en kijk naar beneden.

'Ja, alles gaat goed. Gewoon een beetje moe', mompel ik en schuifel wat met mijn voeten. 'Mag ik nu naar binnen?' vraag ik zacht. Liam laat mijn pols los.

'Ja, natuurlijk. Ga maar snel. Succes op school!' Ik kijk op en glimlach even naar hem, voor ik me omdraai richting het schoolplein en begin te lopen.

Ik heb helemaal geen zin in school. Normaal gesproken al niet, maar na gisteren heb ik er nog minder zin in. Ik heb gevraagd aan Niall en Louis of ze het voor zichzelf wilden houden. Ik wil niet dat Liam bezorgd raakt en me straks adopteert uit medelijden.

Niet dat hij me zal adopteren, maar alsnog.

Mijn gezicht betrekt als ik Sophie en Lana op het schoolplein zie staan. Met een grote boog loop ik om ze heen en ik stap snel het schoolgebouw in. Ik loop naar de WC's, waar ik in een hokje wacht tot de bel gaat. Zo gaat dat altijd.

Na een paar minuten gaat de bel en ik haal een paar keer diep adem, voor ik het hokje uit stap. Er is gelukkig niemand in de toiletruimte. Langzaam open ik de deur van de toiletruimte en kijk ik de gang op. Alle kinderen stromen langzaam naar binnen.

Ik loop de toiletruimte uit en loop naar mijn klas, waar juf Natasja ons al staat op te wachten. 'Goedemorgen, Lizzy. Heb je een leuk weekend gehad?' vraagt ze als ik langs haar heen wil lopen. Ik knik snel. 'Mooizo. Ga maar snel zitten.' Ik knik weer en loop naar mijn plek.

Zodra ik zit, schopt Ashley tegen mijn stoel aan. 'Waar is dat voor nodig', snauw ik naar haar, terwijl ik me omdraai.

'Die is nog voor gisteren.' Ik rol met mijn ogen en draai me weer om. Ze trapt weer tegen mijn stoel, maar ik besluit het te negeren. Ik leg met een zucht mijn hoofd in mijn handen en wacht tot de juf begint met de dag.

Een paar kinderen hebben al iets verteld over hun ouders. Nou is het mijn beurt. Ik slik even als ik voor de klas sta en kijk naar beneden. 'Ik heb mijn hele leven in een weeshuis gewoond. Mijn mama stierf toen ze mij kreeg en mijn papa stierf door een overdosis drugs', zeg ik zacht. 'Toen werd ik door de politie naar een weeshuis gebracht. Mevrouw Summers nam mijn zorg op zich. Toen ik een jaar of zeven/acht was, hielp ik haar met de kleinere kinderen. Ik verschoonde de luiers van de jonge kinderen of bracht de kinderen naar bed.' Ik kijk de klas rond. 'Afgelopen zaterdag ben ik voor een week geadopteerd. Ik mag van mijn nieuwe papa en mama nog niet zeggen hoe ze heten, omdat het ook nog niet zeker is of ze me willen houden na deze week.'

'Wat doen je nieuwe papa en mama voor werk?' vraagt Milou.

'Mijn papa maakt muziek en mijn mama speelt in musicals.' Sophie steekt haar hand op. Juf Natasja geeft haar de beurt.

'Waarom wil je niet zeggen dat je nieuwe papa iemand van One Direction is?' Ik slik en kijk naar de grond.

'Sophie, dat vertelde Lizzy net. Ze mag dat nog niet zeggen van hem.' Ik kijk op en zie dat de juf mij een knipoog geeft. 'Lizzy, bedankt voor je verhaal. Je mag weer gaan zitten.' Ik knik en loop snel naar mijn plaats.

Sophie steekt haar voet uit, wat ik te laat zie. Ik struikel en val op de grond. 'Auw', mompel ik en kijk naar mijn ellebogen, die een beetje rood zijn door de val.

'Gaat het, Lizzy?' Juf Natasja komt naast me staan en helpt me overeind. Ik knik en ga snel op mijn stoel zitten.

'Ja. Ik struikelde over mijn voeten', lach ik nep. 'Ik ben een beetje onhandig.' De juf kijkt me even onderzoekend aan, maar laat het er dan bij zitten.

'Dan is het nou tijd voor het dictee!' roept ze door de klas. Een aantal kinderen waren aan het praten met elkaar. 'Schuif jullie tafels maar uit elkaar en haal een blaadje bij mij op, dan kunnen we beginnen!'

---

Zodra ik naar buiten loop, voel ik een duw tegen mijn schouder. Geschrokken kijk ik om. 'Waarom lieg jij over je nieuwe ouders?' vraagt Mike en komt dreigend op me af lopen. 'Denk je dat je daardoor meer waard bent? Als je liegt over beroemde mensen die je geadopteerd hebben?' Hij geeft me weer een duw. Deze keer duwt hij harder, waardoor ik achterover op de tegels val. Een scherpe pijn trekt door mijn handen en ik weet nou al vrijwel zeker dat ik een paar schaafwonden heb.

'Hey! Laat haar met rust!' roept iemand. Ik weet niet wie het is, tot ik Lex en Jimmy op ons af zie komen rennen. Mike grijnst even en trapt nog een keer in mijn zij, voor hij met zijn vrienden weg rent.

Jimmy knielt bij me neer. 'Hey, gaat het?' Ik knik langzaam en laat me helpen met opstaan. 'Lizzy, dit kan zo niet langer. Je moet er met iemand over praten. Anders stoppen ze niet.' Ik kijk even naar de grond.

'Ik ben bang dat ze me dan nog meer pijn zullen doen. Wat als het dan erger wordt?' Lex schudt zijn hoofd.

'Dat wordt het niet. En anders helpen wij je.' Ik knik langzaam. 'Zeg het alsjeblieft tegen iemand. Vertel het tegen de juf.' Ik haal mijn schouders op en hoor dan de toeter van een auto. Ik kijk om me heen en zie de auto van Liam staan.

'Ik ga er over nadenken. Ik moet nu gaan', zeg ik snel. Ik pak mijn tas van de grond en loop naar de auto toe. Onderweg kijk ik naar mijn handen. Ik had gelijk, er zitten een paar schaafwonden op mijn handen en het bloedt ook een klein beetje. Ik zucht even.