Passion

1.

Ik ben Jaylinn.

Mijn ouders zijn gescheiden en ik woon bij mijn vader en zijn nieuwe vrouw in huis, zijn vrouw heeft ook een zoon  Nathan, hij is ontzettend populair en mijn beste vriendin Romy is onderste boven van hem.

Mijn wekker ging het was half 7, het liefst zou ik nu nog even blijven liggen en gewoon mijn ogen weer sluiten. Maar dan zou ik te laat komen. Snel sprong ik uit bed ik had nog een uur voordat Romy kwam.

Ik ging eerst even douchen en aankleden voordat ik ging eten.

Ik stapte onder de douche en de warme stralen gleden over mijn lichaam ik genoot altijd van dit moment, ook al moest ik er al snel onder vandaan anders had ik niet meer genoeg tijd voor andere dingen en kwam ik dus te laat op school, gelukkig fietste ik altijd met Romy naar school dus kon ik er moeilijk ook voor zorgen dat zij te laat kwam.

Het was vandaag lekker weer dus deed ik maar een jurkje aan met een paar hakken wat erg mooi stond ook al zeg ik het nu zelf.

Verder deed ik nog wat make-up op, stijlde me haar en liep naar beneden.

Onder aan de trap stond Nathan met zijn moeder te praten tot ik van de trap kwam.
Hij keek me aan en daarna gingen zijn ogen over mijn lichaam en floot naar me.
Zijn moeder gaf hem een stomp tegen zijn arm en hij lachte naar haar.
Toen ik eenmaal beneden was kwam hij naar mij toe en zei 'wat zie jij er vandaag toch mooi uit'
en ging nog een keer met zijn ogen over mijn lichaam heen.

Ik keek ook even naar hem en bloosde 'jij ziet er anders ook niet verkeerd uit'.
En ik begon ook te lachen.
Hij sloeg een arm om me heen en we liepen samen naar de eettafel.

Na het eten ging de bel, dat zal Romy wel zijn om me op te halen voor school.
Ik wou naar de deur lopen maar Nathan was me voor en deed de deur open.

Ik zag Romy helemaal rood worden en ze zei toen stotterend 'Hey Nathan is Jaylinn er ook-k-k'.
'Ja hoor ik zal haar even roepen kom maar binnen'.
'JAYLINN, Romy is er!!!'
'Nee, echt waar? net of ik dat niet zie'. zei ik en liep naar de kapstok pakte mijn jas en ging met Romy mee naar school.

Toen we voor de poort van de school waren zagen Romy en ik een hele knappe en jongen staan. Romy stootte me aan met haar elleboog en keek me met een grote glimlach aan.
Ik weet dat Nathan bij hem in een vrienden groep zit maar meer ook niet.
Dus we fietsten langs hem maar toen topte hij me 'hey wacht even Jaylinn'.
Ik schrok ten eerst hoe weet hij mijn naam die heb ik nog nooit vertelt en ten tweede wat moet hij van me.

Romy fietste verder en ik besloot maar naar hem toe te gaan.
'ja, wat is er?' vroeg ik hem,
'je ziet er goed uit' zei hij met een grote grijns op zijn gezicht.
'is dat wat je wou vragen?' vroeg ik bot.
'nee, komt Nathan zo?'
'nee, hoe moet ik dat weten' zei ik en fietste snel weg maar dat lukte niet want hij had mijn arm vast gegrepen.

Ik draaide me om en hij zei 'ik ben trouwens Dylan' en toen liet hij me los en liep weg.

Ik liep met mijn fiets naar Romy toe die me met open mond aan zat te kijken.
'wat zei hij?' Ze keek me vragend aan.
'Hij wou weten of Nathan zo naar school kwam en hij stelde zichzelf voor'. 

Romy lachte

De hele dag gingen er vragen door mijn hoofd heen.
Maar gelukkig ging nu de laatste bel, en ik wou zo snel mogelijk naar huis toe.

Maar toen ik bij mijn fiets stond (helemaal alleen omdat Romy met een vriendin af ging spreken) kwam Dylan op me af lopen.
Ik was helemaal verstijft en kon geen kant meer op.

Toen hij voor me stond vroeg hij aan me 'hey Jaylinn, wat is er aan de hand?'
Ik kon er niks uitbrengen maar toen zei Dylan nog wat harder 'Jaylinn
wat is er aan de hand?'
Nu moest ik wel antwoorden en zei 'owh, sorry ik was aan het dromen' zei ik met een rood hoofd.
Hij kwam dichter naar me toe en zei 'dat komt door mij of niet soms?'.
Hij kwam nog dichter naar me toe tot onze lippen elkaar bijna aanraakte.
'Je bent mooi' fluisterde hij. 'dankje' probeerde ik er zo goed mogelijk uit te krijgen.

Hij trok zich terug en liep weg zonder ook maar iets te zeggen naar zijn vrienden toe waarbij onder andere Nathan ook bij was.
Toen Dylan bij het groepje was keken ze mij aan en begonnen allemaal te lachen.

Ik pakte mijn fiets en probeerde zo snel mogelijk weg te gaan maar ik moest wel langs hun groepje wat ik niet had verwacht pakte Dylan me bij mijn arm beet wat behoorlijk veel pijn deed en gooide mijn fiets weg en sleurde me mee naar het groepje.

'Nou dit is dus Jaylinn' begon Dylan
Ik keek Dylan en Nathan vragend aan 'wat moeten jullie van me?'.
Ze begonnen allemaal te lachen.
'waarom zouden we iets van je willen?' vroeg een jongen die ik niet ken.
'weet ik veel, gewoon...' 'Kijk dan ze is sprakeloos!' lachde een jongen die ook in het groepje stond.
'Niet zo bijdehand meer!' zei Dylan.
Ik werd een beetje bang van binnen en ik denk dat dat goed te zien was want ze schoten allemaal weer in de lach, terwijl Dylan me nog steeds aan mijn arm vast had.
Ik wou me los rukken maar dat lukte niet hij pakte me alleen maar steviger vast.
'LAAT ME LOS' begon ik te schreeuwen.
'Jij moet je bek houden Jaylinn'. zei Dylan gromment.