Chapter Twelve

84 6 0
                                    

Humahangos ako sa pagtakbo namin sa malaking field na malapit sa bahay nina ate Jan. Ito na ang huling araw namin sa 'camping' daw na hindi naman talaga nangyari dahil sa akin - kaya puspusan ang pagpapa-ehersisyo sa amin sa umaga.

It was still 6am in the morning and we've been running around the field more than ten times, and everybody was already out of breath. Basang-basa na rin kami sa sariling pawis kahit na malamig kanina.

"What the fuck. This is not what I signed for!" reklamo ni ate Tine.

Obviously, the one who complains are those who are not used to working put, and those who are silent are those who are not new to this. Ito raw ang gusto ni ate Jan na gawin sa umaga pagkagising. Alangan naman daw na sya lang mag-isa ay isinama niya kaming lahat.

"We've been doing this for five days, ate Tine, why are you still complaining?" it was ate A. 

She was jogging in her place, waiting for ate Tine to jog too since she stopped to breath an air.

"Sis, hindi ako mahilig mag-exercise!" hingal na hingal pa sya.

"For five days, your preference didn't change? Your laziness is strong." komento ni ate Rheena nang makadaan sa amin,  tapos ay nauna na.

Hinintay ko na din si ate Tine na makahinga ng maayos bago kami ulit tatlo nagjog. Maya-maya ay napadaan na din sa amin si ate Jan.

She was just wearing sports bra and leggins with a running shoes. She was so sexy especially her abs was showing with sweats. Sumipol naman si ate Tine, umismid lang si ate Jan sa kanya bago kami nilagpasan.

"Damn. Bakit ang sexy niyong lahat?!" reklamo ni ate Tine.

This time it was ate Glads running beside us. She was wearing a tshirt, not revealing too much skin, but because of her sweats all over, it shows how her body was a voluptuous hourglass. Different from ate Jan's slim hourglass body.

"Exercise lang yan. Hindi ka kasi mahilig nun." panggagantyo kay ate Tine, tumakbo na syang mabilis ng hihilahin la ata ni ate Tine ang nakababad niyang buhok.

Ate A and I just laughed. Malapit na kami sa finishing line. We heard Joji's whistle near by, so we have to stop running. Uncle Fish was handling a towel to everyone. 

Nagstretching na rin kami pagkatapos at cool down. Pinahid ko ang towel na hawak sa batok kong pinapawisan. Bigla namang tumabi sa akin si ate Tine.

"Bilib din ako sa jowa mo na yan, hindi malagkit ang tingin sa kahit na sino sa amin. Sayo lang." kumunot ang noo ko.

"Anong pinagsasabi mo ate?" ngumiwi lamang sya sa akin.

"Nakalimutan kong bata ka pa pala. Wala."

Pagkatapos niyang sabihin yun ay umalis na sya sa tabi ko. Umiling na lamang ako bago niligpit ang tumbler na dala.

Dami naming ginawa sa ilang oras na iyon na hindi namin namalayang alas diyes na pala. We had our late breakfast at the garden. Somehow, the plants we planted already showing their shrouds.

We were a loud bunch. Talking, laughing or even shouting at each other. Baka nga naistorbo na namin ang tahimik na kalikasan eh.

"Thank you." I said to Joji after he finish refilling water in my glass.

"Too bad. We didn't have the chance to meet your husband, ate! i'm looking forward for it!" ate Aea exclaimed.

All of us nod. She only shrugged at us and continued eating like it wasn't a big issue. That's abig scoop for us!

"So, after this, all of you will go back to normal."

Almost all of us groaned for defiance. Back to normal na kung saan ang stress at pagod nila ay nag-iisa. Sa aming lahat, ako lamang ang hindi pa nagtatrabaho kaya wala rin akong reaksyon doon. Kung pag-uusapan naman ang schooling ko ay maayos iyon.

Yellow Ribbon Where stories live. Discover now